Tune #109: E-Razor - Mantra

Though an overlooked tune, Mantra by E-Razor belongs to the best tunes of its genre.

E-RAZOR - MANTRA

E-Razor was a music project by Oliver Laib and Martin Eyerer. The partners in crime were frequent collaborators within 1997-2003, producing under various aliases, such as Dixon Hill, Nervouz Boys, Van Helsing, among others. They surely adopted the classic convention of 90's producers by using different pseudonyms according to the music genre they represented, whether it was trance, techno or minimal!

E-Razor alias focused on the hard trance sound, flavored with acidic elements and seamlessly interchanged with different styles of trance (progressive or goa). It was also their most successful project, featured on two Global Underground mixes (Mantra in GU:007 by Paul Oakenfold and India in GU:008 by Nick Warren) and licensed in several DJ mixes and compilations.

What makes Mantra a trance masterpiece is how the deep bass is interchanged with the melancholic piano pads. Though it is a hard trance composition, it creates a feeling of calmness. Mantra was released as a single (with Yeti on the B-side) in 1997 by Technogold, a German label which re-released mostly techno and trance classics between 1997-2003.

So, what are they up to now?

Oliver Laib (often confused with fellow German Oliver Lieb) still works as a producer, but for other artists. On the other hand, Martin Eyerer is a successful label owner of Kling Klong (along with Rainer Weichhold) and a versatile composer of electronic dance music, extending his rich heritage for more than 25 years!

Label Realm: Dope recorDs

Enter the "D" section of label realm:

Dance Pool was a successful mainstream dance label company in Frankfurt Germany. Several famous acts released music in the label, such as Culture Beat, Jam & Spoon, The KLF. In the 90's, it served as the label to release classic eurodance tracks (Culture Beat - Mr. Vain, Ice MC - Think About The Way, Maxx - Get-A-Way) that ruled the dance charts. The last release can be found in 2003...

Data Records was not a classic label per se, however it was a great introduction for trance newbies at the turn of the millennium (1999-2002). Some indicative examples are ATB - Till I Come, Storm - Time To Burn, Zombie Nation - Kernkraft 400 and releases by Kamaya Painters and Oliver Lieb (the original version of Subraumstimulation is a tech-trance masterpiece). It was a sublabel of Ministry of Sound, originally focused on trance music. After the unification of all genres in one label, Data Records lost its touch.

A classic one! Deconstruction Records was established in 1986 by Pete Hadfield and Keith Blackhurst, but it reached its glory days when Hacienda's resident DJ Mike Pickering joined as A&R. All the masterpieces from the early days of UK house music can be found here: T-Coy - Carino, Guru Josh - Infinity, N-Joi - Anthem, M People ‎– How Can I Love You More and K-Klass ‎– Rhythm Is A Mystery are a handful of them. The label was also the first production home for Sasha and Way Out West. The legendary status of the label was maintained until 2000.

Dedicated was a British independent record label that released music between 1990 and 1998 by Spiritualized, Spacemen 3, Global Communication, Beth Orton (in the U.S.), Chapterhouse, Cranes and others. It was based in London and founded by Doug D'Arcy. The label deserves a reference just for the release of Global Communication - 76:14, one of the best ambient music albums (thank you Mr. Pritchard & Mr. Middleton for the blissful experience of 12:18).


Merry Christmas and a Happy New Year!

Tune #74: Airwave - Venus Of My Dreams

O Laurent Christian Georges Véronnez, ο άνθρωπος με τα αμέτρητα ψευδώνυμα, αποτελεί τη ζωντανή ιστορία για την trance! Έχοντας ως επιρροές τα πρώτα κομμάτια ηλεκτρονικής μουσικής που άκουσε στην εφηβική του ηλικία και τα parties του Yves Deruyter στο βελγικό club Cherry Moon, το 1996 υπέγραψε συμβόλαιο για την παραγωγή του πρώτου του κομματιού στη δισκογραφική εταιρεία Bonzai Records, μία συνεργασία η οποία κρατάει μέχρι τις μέρες μας!

Τα κομμάτια που κυκλοφόρησαν στη Bonzai γιγάντωσαν τη μύθο της στην ηλεκτρονική χορευτική μουσική, η οποία είχε ήδη στις τάξεις της τον επίσης σπουδαίο Dirk Dierickx (aka Push), αλλά και τους παλαιότερους Jones & Stephenson και Yves Deruyter. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι κάποια από τα κομμάτια του label εμφανίζονται στη συλλογή TSOB - The Sound Of Belgium, η οποία αποτελεί μία ιστορική αναδρομή της βελγικής ηλεκτρονικής μουσικής από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 μέχρι το 2000.

Ο κατάλογος της δουλειάς του Laurent Véronnez είναι ατέλειωτος με πάνω από 300 διαφορετικές κυκλοφορίες, οι οποίες διαγράφουν μία πορεία 20 χρόνων! Κάποια από τα aliases του είναι τα παρακάτω:
- Airwave
- Planisphere (σε συνεργασία με τον George Petkidis)
- Fire & Ice (σε συνεργασία με τον Jurgen Leyers)
- Lolo

Με κομμάτια όπως τα:
- Velvet Girl - Velvet (1999)
- V-One - Clouds In The Sky (1999)
- Indoctrinate ‎- Feeling You (1999)
- Planisphere - The Lost Planet (2000)
- Worf - Fear (2001)
- Airwave - Ladyblue (2002)
- Fire & Ice - Para Siempre (2005)

είναι λογικό ο L-Vee να θεωρείται ο πιο συνεπής εκπρόσωπος της trance μουσικής, ενώ ο όγκος της δουλειάς του του δίνει τη δυνατότητα να συγκριθεί με την έτερη μουσική ιδιοφυΐα που ονομάζεται Oliver Lieb!

Αξίζει βέβαια να αναφερθεί ότι το 2003 παραλίγο να αποσυρθεί από την παραγωγή μουσικής, όταν το δεύτερο album του ως Airwave είχε διαρρεύσει στο Internet για κατέβασμα πριν από την ημερομηνία κυκλοφορίας του σε CD (ό,τι είχε πάθει και ο Chicane με το Easy To Assemble, με την διαφορά ότι το album του δεν κυκλοφόρησε ποτέ...). Ευτυχώς, με τη βοήθεια του Βρετανού DJ και παραγωγού John 00 Fleming και της Bonzai, παρέμεινε στη δουλειά όπου είχε πάντα ταλέντο...

Είναι γεγονός ότι εδώ και 10 χρόνια περίπου η trance μουσική έχει χάσει την αίγλη της, καθώς ο αριθμός των κομματιών trance που κυκλοφορούν δε φτάνει σε καμία περίπτωση τον αντίστοιχο αριθμό για την house ή techno μουσική. Η τάση αυτή επιβεβαιώνεται και από τους DJs που εδραιώθηκαν στο μουσικό κοινό με τον συγκεκριμένο ήχο, αλλά έχουν στραφεί εδώ και καιρό σε άλλα μουσικά είδη.

Παρ’ όλα αυτά, ο Laurent Véronnez επιμένει να παραμείνει πιστός στρατιώτης της trance, θέλοντας να διαφοροποιηθεί από τον εμπορευματοποιημένο ήχο του Tiesto και του Armin Van Buuren. Σημαντική βοήθεια σε αυτό το εγχείρημα συνεχίζει να προσφέρει ο πολύ καλός του φίλος J00F.

Η πρώτη δουλειά του Véronnez με το ψευδώνυμο Airwave εμφανίστηκε το 1998 με τον τίτλο I Want To Believe (φαίνεται ότι ήταν έντονα επηρεασμένος από την σειρά X-Files). Το κομμάτι γνώρισε σημαντική επιτυχία και έτσι το συγκεκριμένο ψευδώνυμο κατέληξε να γίνει το πιο αναγνωρίσιμο. Ο κρυμμένος θησαυρός ωστόσο αποτελεί το B-side του δίσκου, με την ονομασία Venus Of My Dreams, το οποίο δεν χρειάζεται περαιτέρω σχόλια:

AIRWAVE - VENUS OF MY DREAMS

Tune #53: Albion - Air

Old school Ferry Corsten!

ALBION - AIR (ORIGINAL MIX)



Αν κάποιος θα μπορούσε να αντιπροσωπεύσει με τον καλύτερο τρόπο την άνοδο και την πτώση της ολλανδικής trance (από την σκοπιά της παραγωγής), αυτός είναι ο Ferry Corsten:

Ο Ferry γεννήθηκε στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας το 1973. Η δημιουργία ηλεκτρονικής μουσικής ξεκίνησε από την εφηβεία, όταν διένειμε σε φίλους και γνωστούς mix tapes, για να αγοράσει εξοπλισμό κατάλληλο για παραγωγή. Τα πρώτα του κομμάτια ήταν gabba παραγωγές (όπως αντίστοιχα είχε ξεκινήσει και ο Tiesto), ενώ στη συνέχεια μεταπήδησε προς την house και trance.

Τα aliases που έχει χρησιμοποιήσει είναι αμέτρητα: ξεχωρίζουν τα System F, Moonman ως solo projects, και Veracocha (μαζί με τον "αντιτουριστικό" Vincent De Moor), Gouryella (μαζί με τον "superstar" Tiesto) ως συνεργασίες.

Η πρώτη του επιτυχία ήταν το κομμάτι Don't Be Afraid (1996), ως Moonman. Ανάλογη επιτυχία είχε και το επόμενο single Galaxia. Με τον τρόπο αυτό ο Ferry άρχισε να εδραιώνει το όνομά του στην ολλανδική trance.

Η καθιέρωση ωστόσο έγινε με την κυκλοφορία 3 κομματιών:

• Gouryella - Gouryella (1998)
• System F - Out Of The Blue (1998)
• Veracocha - Carte Blance (1999)

τα οποία ανήκουν πλέον στα πιο αναγνωρίσιμα κομμάτια της trance, έχοντας εμφανίσεις σε πολλαπλά compilations και mixes. Επιπρόσθετα, αποτελούν τυπικό παράδειγμα ολλανδικής anthem trance με τα μεγάλα breakdowns, ένα είδος κατακριτέο (δικαίως ή μη) από τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς της πρώιμης trance.

Αξιόλογα είναι και τα remixes σε κομμάτια διάφορων παραγωγών, όπως τα παρακάτω:

• Cygnus X - The Orange Theme
• Push - Universal Nation
• Libra Presents Taylor - Anomaly (Calling Your Name)
• Electrique Boutique - Revelation

Η μουσική του επιτυχία του επέτρεψε να ιδρύσει τα δικά του labels, την Tsunami το 1997 (μαζί με τον πρώιμο συνεργάτη του Robert Smit) και την Flashover Recordings το 2005.

Σε αντίθεση τα προηγούμενα κομμάτια που προασπίζουν την ολλανδική trance, στη σημερινή ανάρτηση παρουσιάζεται το Albion - Air, το οποίο ανήκει στην progressive trance. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι κυκλοφόρησε πρώτα στην αγγλική Platipus Records. Προσωπικά μιλώντας αποτελεί την καλύτερη δουλειά του Ferry Corsten.

Έχοντας τόσο καλή πρώτη ύλη, ήταν σίγουρο ότι και τα remixes από τον ίδιο, τον Oliver Lieb (G.O.A.T.!!!) και τους Hybrid θα ήταν εξίσου ενδιαφέροντα!

ALBION - AIR 2000 (FERRY CORSTEN'S OPEN AIR REMIX)


ALBION - AIR 2000 (OLIVER LIEB REMIX)

ALBION - AIR 2000 (HYBRID'S SUPERSONIC REMIX)

Τα τελευταία 10 χρόνια η μουσική του Ferry δεν έχει να παρουσιάσει κάτι αξιόλογο, αφού πάσχει από έλλειψη έμπνευσης (?). Αξίζει να σημειωθεί ότι έχει πέσει και ο ίδιος στην μόδα της electro house...

Υ.Γ. Καλή χρονιά σε όλους!

Tune #50: LSG - My Time Is Yours Feat. The G.O.A.T.!!!

Με αφορμή τις 50 (+1 intermission) αναρτήσεις στο MUSIC MINER, σήμερα παρουσιάζεται ο Greatest Of All Time της E.D.M. Oliver Lieb!!!!

Γεννημένος στη Φρανκφούρτη, τη Μέκκα της γερμανικής techno, ο Oliver Lieb ξεκίνησε να χτίζει το μουσικό του μύθο στις αρχές των 80's, ως μπασίστας σε μουσικά συγκροτήματα soul και funk.
Το κίνημα της acid house επηρέασε το μουσικό του στυλ, καθώς σύντομα θα αντικαταστήσει το μπάσο του για samplers και sequencers.

Το 1989 είναι η χρονιά που έστρεψε για τα καλά τον Lieb προς την ηλεκτρονική μουσική, καθώς συνεργάστηκε με τον πρωτοπόρο της γερμανικής ηλεκτρονικής σκηνής Torsten Fenslau, ο οποίος είναι περισσότερο γνωστός από το eurodance σχήμα Culture Beat (Mr. Vain!).  Το αποτέλεσμα της συνεργασίας υπό το alias Force Legato (πρώτη κυκλοφορία του Lieb) ήταν το System, ένα κράμα Techno / New Beat.

Το 1991 παρουσιάζει ως Force Staccato (μαζί με τον Marcus Ghoreischian) το Staccato, το οποίο εμφανίζει μεγάλη ομοιότητα με την πρώτη του δουλειά.

Το 1993 θα ξεκινήσει τη συνεργασία του με 2 ιστορικά labels της γερμανικής techno, την Harthouse και την Superstition. Σε αυτές θα κυκλοφορήσει σωρεία κομματιών με διάφορα (από τα πραγματικά αμέτρητα) aliases. Ενδεικτικά αναφέρονται τα πιο σημαντικά:

• Ambush
• Spicelab
• L.S.G.
• Paragliders
• S.O.L.

Εκτός από παραγωγός, ο Lieb είναι και εκπληκτικός remixer. Τα remixes του στα:

• Utah Saints - Lost Vagueness
• Humate - Love Stimulation
• Ambassador - The Fade
• Illuminatus - Hope
• Aquilia - Dreamstate
• Mory Kante - Mogo Djolo

τον καθιέρωσαν ως έναν από τους πιο περιζήτητους ανθρώπους για "παρέμβαση" σε άλλα κομμάτια (σ.σ. έχω μεγάλη περιέργεια να ακούσω το remix στο τραγούδι Looking For Freedom του David Hasselhoff!).

Συνεπώς, αναμενόμενο ήταν οι παραγωγές και τα remixes του να βρεθούν σε αναρίθμητα sets γνωστών DJs και να ακουστούν σε όλα τα clubs του κόσμου. Το πιο δημοφιλές κομμάτι του είναι το κλασικό πλέον Netherworld (όπως είχε αναφερθεί σε προηγούμενη ανάρτηση), το οποίο παραδόξως δεν είχε κυκλοφορήσει στις γερμανικές δισκογραφικές, αλλά στην βρετανική Hooj Choons του Red Jerry.

Μετά από μία τελευταία απέλπιδα προσπάθεια από τον preacher της trance John 00 Fleming και την κυκλοφορία νέων remixes του Netherworld το 2005 στη Joof Recordings, o Oliver Lieb απομακρύνεται από τα μουσικά είδη που τον έκαναν γνωστό στην ηλεκτρονική σκηνή. Ο ίδιος επικαλείται την εμπορευματοποίηση της trance, που είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί το πραγματικό της ύφος. Έτσι, θα παραμείνει ανενεργός από το 2007 μέχρι τις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας (πολύ μεγάλο διάστημα για ένα τόσο εργατικό τύπο σαν τον Lieb!), όταν πλέον (και δυστυχώς) θα αρχίσει να βαδίζει στα μονοπάτια της minimal techno/tech house...

Πρέπει να τονιστεί ότι ο Oliver Lieb δεν παράγει μόνο club-oriented κομμάτια, καθώς έχει αναλάβει τη δημιουργία soundtracks ταινιών και έχει συμμετάσχει σε ambient/downtempo projects. Πριν από λίγο καιρό μάλιστα κυκλοφόρησε από την Psychonavigation Records το νέο του album Inside Voices, το οποίο κινείται καθαρά σε αυτό τον προσανατολισμό.

Καθαρά για τυπικούς λόγους (αφού είναι πραγματικά δύσκολο να βρεθεί ένα μόνο κομμάτι για τη σημερινή ανάρτηση) παρουσιάζεται το My Time Is Yours, υπό την μάσκα του ψευδώνυμου L.S.G. 
Το My Time Is Yours κυκλοφόρησε το 1995 και ουσιαστικά αναπαριστά ένα μέρος της χρυσής εποχής του Lieb, η οποία ήταν όλη η δεκαετία του 1990.

LSG - MY TIME IS YOURS


Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν περίτρανα τον λόγο για τον οποίο ο Oliver Lieb είναι ένας ζωντανός μύθος της ηλεκτρονικής μουσικής: ό,τι πιάνει (new beat/techno/trance/ambient/experimental/) γίνεται χρυσός (εκτός αν λέγεται David Hasselhoff)!

Υ.Γ. Για μία πιο εμπεριστατωμένη έρευνα στη δουλειά του G.O.A.T., μπορεί κανείς να επισκεφτεί το site αυτό.

Tune #41: The Orb - The Blue Room

Δύο μήνες εργαζόμενος, εξ ου και το μεγάλο διάλειμμα από νέες δημοσιεύσεις...

Όπως και να έχει, σήμερα παρουσιάζεται ένα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) μεγάλο κομμάτι!

THE ORB - THE BLUE ROOM (FULL VERSION)


Η ιστορία των Orb είναι αρκετά πλούσια. Το μουσικό project δημιουργήθηκε αρχικά από τους Alex Patterson και Jimmy Cauty το 1988. Την ίδια περίοδο ο Cauty είχε δημιουργήσει μαζί με τον Bill Drummond το ανατρεπτικό σχήμα των KLF (βλ. Tune #20), δίνοντας περισσότερο βάρος σε αυτή την κατεύθυνση. Η επιλογή του αυτή είχε ως αποτέλεσμα την αποχώρησή του από τους Orb, οπότε ο Paterson έγινε ο κύριος και μόνιμος εκφραστής του σχήματος.

Με την πάροδο του χρόνου διάφοροι αξιόλογοι καλλιτέχνες αποτέλεσαν κομμάτι της πορείας των Orb. Ενδεικτικά αναφέρονται οι Thomas Fehlmann, Martin Glover και Kris Weston.

Η μουσική του Paterson είναι εμφανώς επηρεασμένη από τους ambient ήχους των Brian Eno και Tangerine Dream, οι οποίοι ήταν καινοτόμοι την δεκαετία του 70. Για σχεδόν μία δεκαετία, η ambient μουσική πέρασε στην αφάνεια, μέχρι να επανέλθει στο προσκήνιο στις αρχές των 90s από τους Orb.

O Alex Paterson έχει να επιδείξει και συνεργασίες με ιερά τέρατα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, όπως ο David Gilmour (μέλος των θρυλικών Pink Floyd) και Lee Perry (βασικός ιδρυτής της dub και της reggae).

Για το Blue Room τι να πει κανείς... Είναι ένα 40-λεπτο ταξίδι στον κόσμο της ambient και της dub, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα πολλά samples, αρκετά για τα οποία δεν υπάρχει καμία γνώση σχετικά με την προέλευσή τους. Ο Dr. Paterson άλλωστε είναι μάστορας στην τεχνική του sampling, η οποία είναι βασικό θεμέλιο των παραγωγών του.

Πιθανώς το κομμάτι προοριζόταν να έχει μεγαλύτερη χρονική διάρκεια. Αυτή η υπόθεση είναι λογική από το γεγονός ότι τα αγγλικά charts είχαν τον πραγματικά ηλίθιο περιορισμό ότι μία κυκλοφορία πρέπει να έχει διάρκεια μικρότερη από 40 λεπτά ώστε να θεωρηθεί single...

Υ.Γ.1: Ο Oliver Lieb έχει χρησιμοποιήσει ένα sample (από τον Paterson?) που ακούγεται και στο Blue Room για το κλασικό Netherworld ως LSG.



Υ.Γ.2: Κατά την "μεταβατική φάση" Cauty - Paterson στους Orb, πρέπει να υπήρχε στα σκαριά ένα album. Μετά την αποχώρηση του, ο Cauty το κυκλοφόρησε μόνος του με το alias Space, αφαιρώντας τις όποιες παρεμβάσεις του Paterson.

Υ.Γ.3: Πριν από 3 χρόνια είχε προγραμματιστεί η πρώτη εμφάνιση των Orb στην Ελλάδα. Για κάποιο ακατανόητο λόγο η διοργανώτρια αρχή είχε ορίσει την διεξαγωγή της συναυλίας την ημέρα του τελικού του Champions League. Αποτέλεσμα: η συναυλία ακυρώθηκε και έτσι χάθηκε μία πολύ μεγάλη ευκαιρία να απολαύσει το ελληνικό κοινό τους γνήσιους εκφραστές της ambient house...