Tune #52: Petar Dundov - She In Purple

Techno με 80's synths...
Με άλλα λόγια, Petar Dundov - She In Purple!

PETAR DUNDOV - SHE IN PURPLE


Γεννημένος στο Ζάγκρεμπ την δεκαετία του 1970, ο Κροάτης Petar Dundov άρχισε να ασχολείται με την μουσική την δεκαετία του 1990 με διάφορα aliases (Brother's Yard / Parallax / Pon Farr / Soulslider). Αν και γνωστός στην κροατική σκηνή την εποχή εκείνη, θα αναδειχθεί στο χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής την επόμενη δεκαετία: το 2000 συνεργάστηκε με τον Γερμανό (ή μάλλον Έλληνα!!!) παραγωγό Pascal F.E.O.S. (Πασχάλης Δαρδουφάς) για το single Sidechained, ενώ τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε το πρώτο του album Sculptures 1-3 στη δισκογραφική Tomorrow, υπό την ηγεσία του μύθου της techno Jeff "The Wiz" Mills.

Τα επόμενα χρόνια βρήκε μόνιμη μουσική στέγη στο label Music Man Records του βετεράνου Βέλγου DJ Stefaan Vandenberghe. Στο label αυτό κυκλοφόρησαν τα επόμενα 3 albums του Escapements / Ideas From The Pond / Sailing Off The Grid.

Το σημερινό κομμάτι ανήκει στο album Escapements (2008). Επηρεασμένο από την Detroit techno και εμπλουτισμένο με synths που παραπέμπουν σε soundtrack της σειράς Miami Vice, το She In Purple παρουσιάζει έναν old school ήχο. Έχοντας ως οδηγό το album αυτό, το οποίο κινείται μεταξύ techno και minimal, ο Petar Dundov φαίνεται να είναι λάτρης των retro synths. Η φόρμουλα αυτή ακολουθείται με ανάλογη επιτυχία και στα επόμενα albums του...

Tune #51: Breeder - Tyrantanic

Έτος 2000: Η εποχή που η progressive trance ήταν το κυρίαρχο είδος ηλεκτρονικής μουσικής, όπως άλλωστε μαρτυρούσαν τα sets γνωστών DJs της περιόδου. Σε αυτή την τάση συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό οι Breeder!

Οι Breeder ήταν ένα πρόσκαιρο project των Βρετανών Rowan Blades και Simon Noble, που δημιουργήθηκε το 1998. Τα πρώτα τους singles, The Chain και Twilo Thunder, σημείωσαν μεγάλη επιτυχία και εμφανίστηκαν στο San Francisco mix του Sasha από τη θρυλική σειρά Global Underground. Η συνέχεια ήταν ανάλογη: τα επόμενα singles Tyrantanic και New York FM απέδωσαν υψηλές πωλήσεις και εμφανίστηκαν μεταξύ άλλων στο Northern Exposure - Expeditions των Sasha & Digweed και στο GU Hong Kong mix του Digweed. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλες οι παραγωγές τους κυκλοφόρησαν στο label του Blades, Rhythm Syndicate.

Τα κομματια αυτά τους καθιέρωσαν δικαιωματικά ως άρχοντες της progressive trance. Οι Blades & Noble συνδύασαν με επιτυχία acid basslines, δυναμικά drums, breakbeat, synths, παράγοντας κομμάτια πραγματικούς δυναμίτες, όπως προστάζει το είδος!

Προφανώς, η ίδια φιλοσοφία επικρατεί και στα remixes τους. Οι "μεταφράσεις" τους στα κομμάτια Grace - Not Over Yet '99 (intro του Oakie στο Gatecrasher την εποχή του Essential Mix Tour) και Orbital - Nothing Left (στο GU Ibiza mix) είναι αξιομνημόνευτες.

Το 2000 κυκλοφορεί το Carnival XIII, το οποίο είναι το τελευταίο κομμάτι των Breeder και πιθανώς το λιγότερο ενδιαφέρον. Για άγνωστους λόγους, οι Blades και Noble αποφάσισαν να ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους, χωρίς όμως να εμφανίσουν ιδιαίτερη κινητικότητα στην μουσική παραγωγή (πέρα από την συνεργασία του Blades με τον John Graham σε 3 κομμάτια).

Ας αναφερθούν μερικές πληροφορίες για τη σημερινή ανάρτηση...

Το Tyrantanic κυκλοφόρησε από την Rhythm Syndicate το 2000 με 2 διαφορετικές εκδοχές από τους Breeder:

BREEDER - TYRANTANIC (UNDEREXPOSED MIX)


BREEDER - TYRANTANIC (EVOLUTION'S DUB)

Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και ένα remix του κομματιού από τον Slacker (Shem McCauley):

BREEDER - TYRANTANIC (SLACKER'S KINGDOM COME MIX)


Φαίνεται ότι η κυκλοφορία του κομματιού καθυστέρησε ένα χρόνο, καθώς το 1999 είχε κάνει την εμφάνισή του ένα άλλο remix από τον θρύλο της αυστραλιανής ηλεκτρονικής μουσικής Kasey Taylor (με το alias Ocean Wave), σε mix cd του ίδιου:

c


Είναι προφανές ότι το κομμάτι απογειώνεται με το remix του Slacker. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η εκδοχή συναντάται στα περισσότερα compilations και mixes!

Έτος 2014: Παρά τη σύντομη ύπαρξη του, το group μνημονεύεται ακόμα και σήμερα για τις σκληρές progressive παραγωγές του. They don't make them like they used to...

Tune #50: LSG - My Time Is Yours Feat. The G.O.A.T.!!!

Με αφορμή τις 50 (+1 intermission) αναρτήσεις στο MUSIC MINER, σήμερα παρουσιάζεται ο Greatest Of All Time της E.D.M. Oliver Lieb!!!!

Γεννημένος στη Φρανκφούρτη, τη Μέκκα της γερμανικής techno, ο Oliver Lieb ξεκίνησε να χτίζει το μουσικό του μύθο στις αρχές των 80's, ως μπασίστας σε μουσικά συγκροτήματα soul και funk.
Το κίνημα της acid house επηρέασε το μουσικό του στυλ, καθώς σύντομα θα αντικαταστήσει το μπάσο του για samplers και sequencers.

Το 1989 είναι η χρονιά που έστρεψε για τα καλά τον Lieb προς την ηλεκτρονική μουσική, καθώς συνεργάστηκε με τον πρωτοπόρο της γερμανικής ηλεκτρονικής σκηνής Torsten Fenslau, ο οποίος είναι περισσότερο γνωστός από το eurodance σχήμα Culture Beat (Mr. Vain!).  Το αποτέλεσμα της συνεργασίας υπό το alias Force Legato (πρώτη κυκλοφορία του Lieb) ήταν το System, ένα κράμα Techno / New Beat.

Το 1991 παρουσιάζει ως Force Staccato (μαζί με τον Marcus Ghoreischian) το Staccato, το οποίο εμφανίζει μεγάλη ομοιότητα με την πρώτη του δουλειά.

Το 1993 θα ξεκινήσει τη συνεργασία του με 2 ιστορικά labels της γερμανικής techno, την Harthouse και την Superstition. Σε αυτές θα κυκλοφορήσει σωρεία κομματιών με διάφορα (από τα πραγματικά αμέτρητα) aliases. Ενδεικτικά αναφέρονται τα πιο σημαντικά:

• Ambush
• Spicelab
• L.S.G.
• Paragliders
• S.O.L.

Εκτός από παραγωγός, ο Lieb είναι και εκπληκτικός remixer. Τα remixes του στα:

• Utah Saints - Lost Vagueness
• Humate - Love Stimulation
• Ambassador - The Fade
• Illuminatus - Hope
• Aquilia - Dreamstate
• Mory Kante - Mogo Djolo

τον καθιέρωσαν ως έναν από τους πιο περιζήτητους ανθρώπους για "παρέμβαση" σε άλλα κομμάτια (σ.σ. έχω μεγάλη περιέργεια να ακούσω το remix στο τραγούδι Looking For Freedom του David Hasselhoff!).

Συνεπώς, αναμενόμενο ήταν οι παραγωγές και τα remixes του να βρεθούν σε αναρίθμητα sets γνωστών DJs και να ακουστούν σε όλα τα clubs του κόσμου. Το πιο δημοφιλές κομμάτι του είναι το κλασικό πλέον Netherworld (όπως είχε αναφερθεί σε προηγούμενη ανάρτηση), το οποίο παραδόξως δεν είχε κυκλοφορήσει στις γερμανικές δισκογραφικές, αλλά στην βρετανική Hooj Choons του Red Jerry.

Μετά από μία τελευταία απέλπιδα προσπάθεια από τον preacher της trance John 00 Fleming και την κυκλοφορία νέων remixes του Netherworld το 2005 στη Joof Recordings, o Oliver Lieb απομακρύνεται από τα μουσικά είδη που τον έκαναν γνωστό στην ηλεκτρονική σκηνή. Ο ίδιος επικαλείται την εμπορευματοποίηση της trance, που είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί το πραγματικό της ύφος. Έτσι, θα παραμείνει ανενεργός από το 2007 μέχρι τις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας (πολύ μεγάλο διάστημα για ένα τόσο εργατικό τύπο σαν τον Lieb!), όταν πλέον (και δυστυχώς) θα αρχίσει να βαδίζει στα μονοπάτια της minimal techno/tech house...

Πρέπει να τονιστεί ότι ο Oliver Lieb δεν παράγει μόνο club-oriented κομμάτια, καθώς έχει αναλάβει τη δημιουργία soundtracks ταινιών και έχει συμμετάσχει σε ambient/downtempo projects. Πριν από λίγο καιρό μάλιστα κυκλοφόρησε από την Psychonavigation Records το νέο του album Inside Voices, το οποίο κινείται καθαρά σε αυτό τον προσανατολισμό.

Καθαρά για τυπικούς λόγους (αφού είναι πραγματικά δύσκολο να βρεθεί ένα μόνο κομμάτι για τη σημερινή ανάρτηση) παρουσιάζεται το My Time Is Yours, υπό την μάσκα του ψευδώνυμου L.S.G. 
Το My Time Is Yours κυκλοφόρησε το 1995 και ουσιαστικά αναπαριστά ένα μέρος της χρυσής εποχής του Lieb, η οποία ήταν όλη η δεκαετία του 1990.

LSG - MY TIME IS YOURS


Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν περίτρανα τον λόγο για τον οποίο ο Oliver Lieb είναι ένας ζωντανός μύθος της ηλεκτρονικής μουσικής: ό,τι πιάνει (new beat/techno/trance/ambient/experimental/) γίνεται χρυσός (εκτός αν λέγεται David Hasselhoff)!

Υ.Γ. Για μία πιο εμπεριστατωμένη έρευνα στη δουλειά του G.O.A.T., μπορεί κανείς να επισκεφτεί το site αυτό.

Tune #49: 49ers - Touch Me

Italo house!

49ERS - TOUCH ME (SEXUAL VERSION)

 Οι 49ers (όνομα ομάδας baseball ή basket είναι αυτό!?) ήταν ένα πρόσκαιρο δημιούργημα του Gianfrancο Bortolotti, ενός Ιταλού παραγωγού με συμμετοχή σε πολλά μουσικά projects (italo disco στην αρχή και italo house στη συνέχεια). Ενδεικτικά αναφέρονται τα Club House, Capella και Anticapella.

Μεταφερόμαστε στο μακρινό 1989, όταν είχε κυκλοφορήσει το τραγούδι Touch Me από την Alisha Warren. Τα φωνητικά του κομματιού αποτέλεσαν το πρώτο συστατικό για το νέο κομμάτι του Bortolotti. Το δεύτερο ήταν τα φωνητικά από το τραγούδι Rock-A-Lott της Aretha Franklin (1987), ενώ το τρίτο ήταν μία βασική μελωδία πιάνο (χαρακτηριστικό γνώρισμα της italo house!). Με αυτό τον τρόπο γεννήθηκε το Touch Me από τους 49ers, μία συνεργασία του Bortolotti με τον Pieradis Rossini. Η επιτυχία ήταν εξασφαλισμένη: το Touch Me έμεινε για αρκετό καιρό στις πρώτες θέσεις των charts. 

Όπως κάθε συγκρότημα italo house που σεβόταν τον εαυτό του, έτσι και οι 49ers είχαν μία τραγουδίστρια - βιτρίνα που έκανε lip-sync τα sampled φωνητικά (βλ. Black Box). Είναι προφανές ότι στα credits του κομματιού δεν υπήρχε καμία αναφορά στην Alisha Warren και την Aretha Franklin. Άλλωστε, η τακτική αυτή ήταν συνήθης, καθώς το τοπίο σχετικά με τη χρήση samples από άλλα κομμάτια ήταν ακόμα θολό...

Tune #48: LTJ Bukem - Horizons

R.I.P. Maya Angelou...

LTJ BUKEM - HORIZONS


LTJ BUKEM: Ο άρχων της dnb. NUFF SAID.

Tune #47: Mystica - Bliss

Μία από τις πρώτες γνωριμίες μου με το χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής έγινε στα τέλη 90s - αρχές 00s. Η εποχή εκείνη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα prime years του Paul Oakenfold, μέσω των 2 DJ Mixes που κυκλοφόρησαν στο σπουδαίο label Global Underground. Τότε, οι μουσικές προτιμήσεις του Oakie χαρακτηρίζονταν από μεγάλη ποικιλία, αφού κυμαίνονταν μεταξύ progressive trance, drum 'n' bass, downtempo και breakbeat.

Το intro στο πρώτο cd του GU 007: New York είναι το κομμάτι Mystica - Bliss:

MYSTICA - BLISS (MYSTICA MIX)

Ο Mystica είναι ο Ισραηλινός παραγωγός Avi Yossef, ένας από τους (άπειρους) εκπρόσωπους της ξακουστής ισραηλινής σχολής goa trance. Αυτό μαρτυρά και το πρώτο studio album του, Age Of Innocence, το οποίο είναι προσανατολισμένο στους ήχους της εποχής. 

Το κομμάτι Bliss κυκλοφόρησε το 1998, στο label του Oakenfold, Perfecto Records. Είναι γνωστό ότι ο Oakie είχε πάντα ταλέντο στο να βρίσκει νέα κομμάτια και να τα μετατρέπει σε επιτυχίες μέσω της δισκογραφικής και των mixes του. Σε αυτό βοήθησε και το γεγονός ότι ξεκίνησε τη μουσική του σταδιοδρομία ως υπεύθυνος του τμήματος A&R για λογαριασμό άλλης δισκογραφικής εταιρείας. Επίσης, είχε ιδιαίτερη αδυναμία στη goa trance (ποιος μπορεί να ξεχάσει το πρωτοποριακό Goa Mix;).

Το Bliss, αν και τμήμα ενός goa trance album κατά κύριο λόγο, ακολουθεί μία διαφορετική φόρμουλα: είναι πιο αργό σε bpm και δημιουργεί ένα λυπηρό τόνο...

Υ.Γ.: Πέραν της παρουσίασης του κομματιού, η σημερινή ανάρτηση αποτελεί φόρος τιμής σε εκείνη την εποχή, στην οποία έκανα τις πρώτες "μουσικές ανασκαφές". Δεν μπορώ να αποφασίσω αν είναι απλά το αίσθημα της νοσταλγίας που με κυριεύει κατά καιρούς ή αν όντως η ηλεκτρονική μουσική ήταν πιο ενδιαφέρουσα τότε από ό,τι είναι τώρα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στις μέρες μας είναι επιτακτική η ενδελεχής αναζήτηση για την εύρεση ενδιαφέροντων κομματιών, καθώς απαιτείται μεγαλύτερο φιλτράρισμα στον τεράστιο όγκο μουσικής που παράγεται σήμερα με υψηλούς ρυθμούς.

Tune #46: Grandmaster Flash - The Adventures of Grandmaster Flash on the Wheels of Steel

Στις 24/03 ο θρύλος της hip hop Grandmaster Flash βρέθηκε στην Αθήνα. Επιτέλους, είχα την ευκαιρία να ακούσω ένα old school hip hop set από τον μετρ του είδους!

GRANDMASTER FLASH - THE ADVENTURES OF GRANDMASTER FLASH ON THE WHEELS OF STEEL

Για τον Joseph Saddler (a.k.a. Grandmaster Flash) ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο. Είναι ένας από τους πρωτοπόρους της hip hop, καθώς συνέβαλε στην δημιουργία και την παγίωσή της στο μουσικό κοινό.

Τα πρώτα δείγματα ενός ανήσυχου πνεύματος φάνηκαν από την παιδική του ηλικία, όταν ξεψάχνιζε την μεγάλη συλλογή δίσκων του πατέρα του, παρά τις υποδείξεις του τελευταίου. Η περιέργεια του σε συνδυασμό με την προτροπή της μητέρας του να ασχοληθεί με την ηλεκτρονική δημιούργησε ένα στιβαρό θεμέλιο για ένα σπουδαίο DJ.

Ο Flash επηρεάστηκε από 2 DJs που εκπροσωπούσαν στη Νέα Υόρκη των 70's 2 διαφορετικές σχολές: αυτή του Pete DJ Jones, ο οποίος έπαιζε την δημοφιλή μουσική της εποχής (δηλαδή disco), και αυτή του DJ Kool Herc, ο οποίος συνδύασε την funk με την breakbeat, δημιουργώντας την πρώτη μορφή της hip hop. Υιοθετώντας τις τεχνικές τους, τις εξέλιξε και δημιούργησε δικές του, καθιερώνοντας με αυτό τον τρόπο τη δική του σχολή.

Το ψευδώνυμο του Joseph Saddler δεν είναι τυχαίο, καθώς του κόλλησε γιατί ήταν γρήγορος στα πράγματα που έκανε. Η τεχνική του στο DJing δεν αποτελούσε εξαίρεση, καθώς ήταν (και εξακολουθεί να είναι!) δεινός χειριστής των πικάπ. Ωστόσο, είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι αρκετοί λανθασμένα τον θεωρούν δημιουργό του scratching, μία τεχνική που οφείλεται στον Grand Wizzard Theodore (ο οποίος όμως μαθήτευσε υπό τις οδηγίες του Flash).

Στα τέλη των 70's ο Saddler άρχισε να συνεργάζεται με rappers. Αρχικά συνεργάστηκε με τους Keith Wiggins (Cowboy), Melvin Glover (Melle Mel) και Nathaniel Glover (Kid Creole), το πρώτο mc group στην ιστορία της hip hop, δημιουργώντας το σχήμα Grandmaster Flash & The 3 MCs. O Cowboy μάλιστα είναι ο εμπνευστής της λέξης hip hop, επηρεασμένος από τον ρυθμό των παρελαύνοντων στρατιωτών. Στη συνέχεια προστέθηκαν στο σχήμα οι Eddie Morris (Scorpio) και Guy Todd Williams (Rahiem), οπότε το σχήμα μετονομάστηκε σε Grandmaster Flash & The Furious 5. Η ομάδα δυστυχώς διαλύθηκε το 1982 (με μία μικρή επανένωση το 87-88), όταν ο Flash ακολούθησε το δικό του δρόμο...

Το πιο γνωστό τους κομμάτι είναι φυσικά το The Message (1982), ένα κοινωνικό μήνυμα για τη ζοφερή ζωή στα γκέτο της Νέας Υόρκης. Ανήκει στα σημαντικότερα κομμάτια της hip hop, καθώς συνέβαλε στην αλλαγή κατεύθυνσης από τον feel good χαρακτήρα των hip hop parties στην κοινωνική αφύπνιση των μειονοτήτων.

Το κομμάτι όμως που αναδεικνύει την άρτια τεχνική του Flash ως DJ είναι το The Adventures of Grandmaster Flash on the Wheels of Steel (1981), μία ζωντανή απόδειξη για πώς κόβοντας και ράβοντας διαφορετικά κομμάτια μπορεί να παραχθεί ένα νέο κομμάτι!

Ιδού και τα samples που χρησιμοποιήθηκαν για το κομμάτι:

• Chic - Good Times
• Blondie - Rapture
• Queen - Another One Bites The Dust
• Sugarhill Gang - 8th Wonder
• The Furious 5 - Birthday Party
• Spoonie Gee - Monster Jam
• Michael Viner's Incredible Bongo Band - Apache
• Grandmaster Flash & The Furious 5 - Freedom
• Sugarhill Gang - Rapper's Delight
• The Hellers - Life Story
• vocals από την ταινία Flash Gordon ("The Official Adventures of Flash")

Υ.Γ.1: Αν και το event δεν απαλλάχθηκε από τεχνικά προβλήματα (με 2-3 διακοπές κατά τη διάρκεια του set), o Flash απέδειξε για μία ακόμη φορά γιατί είναι μύθος!

Υ.Γ.2: R.I.P. Frankie Knuckles

Tune #45: Solar Fields - Random Friday

Εθεάθη στις 15/03 στην Αθήνα για ένα μοναδικό live set. Περί Solar Fields ο λόγος...

Μετά από καθυστέρηση (αρκετών) χρόνων, το όνομα Magnus Birgersson έπεσε στην αντίληψή μου μέσω του album Random Friday.

SOLAR FIELDS - RANDOM FRIDAY


Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...

O Magnus Birgersson είναι Σουηδός παραγωγός ηλεκτρονικής μουσικής που κατάγεται από το Γκέτεμποργκ. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική συνέβη στα μακρινά 70's, όταν ασχολήθηκε με το piano. Στην επόμενη δεκαετία που η ηλεκτρονική (χορευτική) μουσική βάδιζε τα πρώτα της βήματα, μελέτησε τη χρήση computers και synthesizers. Στη δεκαετία του 90 συμμετείχε (σύμφωνα με τα λεγόμενά του) σε διάφορα projects, όπως κιθαρίστας σε rock συγκρότημα, πιανίστας σε jazz funk συγκρότημα και πληκτράς σε dnb σχήμα.

To 2001, μετά από πολλά χρόνια μουσικής ωρίμανσης, γεννήθηκε το project Solar Fields. Σήμερα, μετά από 13 χρόνια ο Magnus έχει να παρουσιάσει με αυτό το alias στο portfolio του 9 albums, 2 compilations με παλαιότερες ακυκλοφόρητες δουλειές και ένα soundtrack για το video game Mirror's Edge. Όλες οι δουλειές του (εκτός από το soundtrack) πραγματοποιήθηκαν κάτω από τη στέγη της γαλλικής δισκογραφικής εταιρείας Ultimae Records, ενός από τα σημαντικότερα labels στο χώρο της IDM, downtempo και ambient.

Μέσω της Ultimae γνώρισε και συνεργάστηκε με επίσης αξιόλογους καλλιτέχνες, όπως o ιδρυτής του label, Vincent Villuis (στο project H.U.V.A. Network) και οι Daniel Segerstad και Johannes Hedberg (στο project ΤSR). Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στο ρόστερ ανήκουν και 2 Έλληνες, ο Χάρης Παπαδημητρίου (ως DJ με το όνομα Fishimself) και ο Μιχάλης Αικατερίνης (ως συνθέτης με το όνομα Miktek).

Η πλειοψηφία των κομματιών του Solar Fields κυμαίνεται στα πλαίσια που έχει "ορίσει" η Ultimae. Το album Random Friday όμως προχωράει ένα βήμα παραπέρα, αναμιγνύοντας την ambient με την progressive trance και δημιουργώντας ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Δεν είναι τυχαίο ότι σε διάφορα blogs και sites θεωρήθηκε ένα από τα καλύτερα album ηλεκτρονικής μουσικής του 2012.

Στην τρέχουσα ανάρτηση έγινε μία παρατυπία: παρουσιάστηκε ολόκληρο το album αντί για το ομώνυμο κομμάτι. Ο λόγος για αυτό είναι ότι τo Random Friday (όπως και τα υπόλοιπα albums του Solar Fields) είναι mixed, οπότε θα ήταν κρίμα να χαλάσει το flow...

Επόμενη στάση: HIP HOP!

Tune #44: Gypsy - Faith & Technology

Η σημερινή ανάρτηση εκτελεί μία βαθιά ανασκαφή για να επαναφέρει στο φως ένα ξεχασμένο θησαυρό: Gypsy - Faith & Technology

GYPSY - FAITH & TECHNOLOGY


Ο "Αιγύπτιος" είναι μία ιδέα του Σκώτου dance παραγωγού Graham Drinnan. Η ιστορία του ξεκίνησε το 1992, όταν οι Limbo Records εμφανίστηκαν στο μουσικό κοινό με 3 κυκλοφορίες του:

• Havana - Schtoom
• Havana - Shift / High Dry
• Gipsy - I Trance You

Με αυτές και τις επόμενες κυκλοφορίες το label χαρακτηρίστηκε ως ο δημιουργός της progressive house (σ.σ. άντε πάλι με αυτό το είδος!). Δεν ξέρω αν θα συμφωνήσω με αυτόν τον χαρακτηρισμό, καθώς πριν από το 1992 είχε ήδη εμφανιστεί το επίσης θρυλικό label Guerilla Records του William Orbit. Είναι πάντως σίγουρο ότι τα δύο αυτά labels αποτέλεσαν τους βασικούς κινητήριους μοχλούς για τη μετάβαση της αγγλικής house από την acid στην progressive.

Στην δισκογραφική Limbo Records κυκλοφόρησε και το μοναδικό album του Graham Drinnan ως Gypsy (ως Havana μαζί με τους Tony Scott και Richard Miller εξέδωσε δύο ακόμη), με την ονομασία Soundtracks. Τα κομμάτια του album είναι μπολιασμένα με τον ήχο της εποχής, έχοντας κύριο εκπρόσωπο το I Trance You, το οποίο είναι και η πιο δημοφιλής δουλειά του Drinnan.

Η προσωπική μου γνώμη βέβαια είναι ότι από το album ξεχωρίζει το Faith & Technology, το οποίο είναι διαχωρισμένο σε 2 (συνεχόμενα) μέρη. Αναμφισβήτητα είναι το πιο σκληρό κομμάτι και έτσι επιτυγχάνει την χειραφέτησή του από την progressive house και την κατεύθυνση του προς την trance. Αν κάποιος δεν το θεωρεί καινοτομία, τότε θα πρέπει να λάβει υπόψη το χρονικό περιβάλλον (1994). Την εποχή εκείνη η βρετανική trance βρισκόταν σε πολύ πρώιμο στάδιο και προσπαθούσε να ακολουθήσει την ήδη καθιερωμένη γερμανική.

Όπως και να έχει πάντως, το album είναι must-buy, καθώς, παρότι είναι εμφανώς επηρεασμένο από την progressive house, δεν εγκλωβίζεται σε αυτή, αλλά χρησιμοποιεί διαφορετικές ιδέες σε κάθε κομμάτι (trancey χαρακτηριστικά στο Faith & Technology, funky στοιχεία στο Dirty Bass, spacey feel στο Canton Express, κ.τ.λ.). Ένας πραγματικός θησαυρός για τους λάτρεις του είδους!

Tune #43: Fluke - Slap It

Διάττων Αστήρ: Φωτεινό κινούμενο σημείο που εμφανίζεται ξαφνικά στο νυχτερινό ουρανό για μικρό χρονικό διάστημα και μετά εξαφανίζεται.

In English words: Fluke!|

FLUKE - SLAP IT (UNTITLED V3)

Οι Fluke δημιουργήθηκαν από μία τριμελή παρέα (Jon Fugler - Mike Bryant - Mike Tournier) στο Λονδίνο κοντά στα τέλη της δεκαετίας του 80. Ως γνωστό, την εποχή εκείνη σημειώθηκε η έκρηξη της acid house, η οποία αναπόφευκτα επηρέασε τον ήχο τους και τους έστρεψε σε πιο ηλεκτρονικούς προσανατολισμούς.

Οι πρώτες τους δουλειές δεν είχαν ιδιαίτερη απήχηση. Η κατάσταση όμως άλλαξε άρδην το 1994, όταν ο Sasha διάλεξε το κομμάτι τους Slid (PDF Mix) ως intro για το δεύτερο cd του Renaissance Mix. Φαίνεται ότι ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος με το κομμάτι, αφού χρησιμοποίησε και άλλη εκδοχή (Scat & Sax Frenzy)!

Οι καλύτερες στιγμές του σχήματος βρίσκονται στα δύο albums Risotto (1997) και Puppy (2003), τα οποία παρά τη μεγάλη τους χρονολογική διαφορά και την αλλαγή κατεύθυνσης της dance μουσικής αποτελούν ένα εξαιρετικό μείγμα progressive house, breaks και downtempo. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Puppy δημιουργήθηκε χωρίς τον Mike Tournier, ο οποίος είχε αποχωρήσει από το σχήμα το 1998. Μέχρι το 2000 οι Fluke ήταν ουσιαστικά ανενεργοί, καθώς δεν είχε κυκλοφορήσει κάποια νέα δουλειά. Ωστόσο, το comeback τους ήταν εντυπωσιακό, αλλά σύντομο, καθώς έμελλε το Puppy να είναι το τελευταίο album των Fugler και Bryant με αυτό το ψευδώνυμο. Το 2005 οι δυο τους δημιούργησαν τους 2 Bit Pie, κυκλοφορώντας ένα album και 2 singles. Έκτοτε, δεν υπάρχει κάποιο νέο κομμάτι...

Ας περάσουμε όμως στη σημερινή ανάρτηση: ένα αληθινό prog monster το οποίο καταφέρνει άνετα να ξεσηκώνει το πλήθος με το dark tribal bassline του!

Το κομμάτι είναι πιθανώς γνώριμο στους περισσότερους από τη δεύτερη ταινία του Matrix, καθώς ακούγεται στην σκηνή που οι κάτοικοι της Zion χορεύουν (δικαίως) σαν μανιακοί, ενώ ο Neo (Keanu Reeves είσαι απατεώνας) απολαμβάνει μία ιδιωτική στιγμή με την Trinity (Carrie-Anne Moss είσαι αρρώστια!!!). Στα πλαίσια της ταινίας είχε την ονομασία Zion:

FLUKE - ZION

Είναι πραγματικά απορίας άξιο που η original δεκάλεπτη εκδοχή δεν κυκλοφόρησε ποτέ (παρά μόνο ως 12" για promotion use από το label Appalooso). Για την ιστορία, ένα edit του Slap It κυκλοφόρησε στο Puppy με διαφορετικό πάλι τίτλο (Another Kind Of Blues).

Οι Fluke σίγουρα είχαν διάρκεια μεγαλύτερη από ένα διάττοντα αστέρα, αλλά αποσύρθηκαν το ίδιο ξαφνικά. Ίσως έφταιξε το γεγονός ότι ήταν ένα υποτιμημένο μουσικό project, το οποίο δεν έτυχε (αδίκως) την ίδια αποδοχή όπως οι κλασικοί εκπρόσωποι του big beat μέσα στη δεκαετία του 1990 (The Prodigy, The Chemical Brothers, The Crystal Method, Fatboy Slim)...

Tune #42: Quivver - Saxy Lady

Αυτή την Παρασκευή εμφανίζεται στην Αθήνα ο Quivver. Σύμφωνα με το λογαριασμό του στο Facebook, το dj set θα γινόταν στο Gazi Music Hall, το οποίο έχει φιλοξενήσει τον τελευταίο καιρό μεγάλα ονόματα της ηλεκτρονικής μουσικής, όπως ο Sven Vath, Carl Cox, κ.λ.π.

Τα νέα ήταν πολύ ευχάριστα, καθώς πρόκειται για ένα σπουδαίο παραγωγό με πλούσια και μακροχρόνια πορεία. Ποιος είναι όμως ο Quivver, κατά κόσμον John Graham;

Η ιστορία του ξεκινά το 1992, όταν με τα ψευδώνυμα Skanna και Globe δημιουργεί τις πρώτες hardcore/dnb δουλειές του. Στις αρχές των 90's εμφανίζεται το πρώτο κύμα της progressive house, το οποίο είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην αγγλική σκηνή (βλ. Renaissance - The Mix Collection). Η τάση αυτή δεν αφήνει ανεπηρέαστο τον John Graham, ο οποίος υπογράφει το 1994 συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία A&M Records και φορώντας τη μάσκα του Quivver κυκλοφορεί (μαζί με τη βοήθεια του Neil Barry) τα Saxy Lady και Twist & Shout. Οι παραγωγές αυτές τράβηξαν σύντομα την προσοχή του Paul Oakenfold, ο οποίος τον υπογράφει στο label του, Perfecto Records, για μία νέα κυκλοφορία με τον τίτλο Believe In Me (1995).

Την ίδια περίοδο ο Graham ενώνει τις δυνάμεις του με τους Michael Park και Michael Wilson (γνωστοί και ως Parks & Wilson), για να δημιουργήσουν τους θρυλικούς Tilt. Το label του Oakie θα είναι η στέγη των Tilt μέχρι το 1998, καθώς ένα χρόνο μετά θα γίνει μετακόμιση στη δισκογραφική εταιρεία Hooj Choons και στη (θυγατρική τότε) Lost Language. Ο Graham θα παραμείνει στο ρόστερ μέχρι το 2002, καθώς θέλει να επικεντρωθεί περισσότερο στις solo παραγωγές του ως Quivver.

Το ταλέντο του είναι φυσικά πολύπλευρο, καθώς με τα διάφορα aliases του (είτε μόνος του είτε μαζί με άλλους) βάδισε με ιδιαίτερη επιτυχία σε διαφορετικά μονοπάτια της ηλεκτρονικής μουσικής:

• Skanna: breakbeat hardcore / drum 'n' bass
• Space Manoeuvres: progressive breaks / progressive trance
• Stoneproof: progressive house (σε μια commercial-oriented προσπάθεια)
• Tilt: progressive trance
• Quivver: progressive house / tech-house / deep house  

Η σημερινή επιλογή κομματιού είναι πολύ δύσκολη, καθώς υπάρχουν πολλά tracks του John Graham, τα οποία δικαίως έχουν γίνει κλασικά. Ενδεικτικά αναφέρω τα:

• Space Manoeuvres - Stage One
• Quivver - She Does
• Quivver - Twist & Shout
• Tilt - I Dream
• Tilt - Invisible

Για το λόγο αυτό, θα αναρτηθεί το πρώτο κομμάτι που φτιάχθηκε με το ψευδώνυμο Quivver, το οποίο είναι το Saxy Lady (1994). Σίγουρα δεν έχει την ίδια αίγλη και αναγνωρισιμότητα με τα παραπάνω κομμάτια, αλλά έχει το δικό του ενδιαφέρον...

QUIVVER - SAXY LADY (PART 1)

QUIVVER - SAXY LADY (PART 2)

Το Part 1 είναι πιο χορευτικό, funky και με μία εθιστική dub μπασογραμμή, ενώ το Part 2 είναι η πιο σκοτεινή και αργή εκδοχή, με κάποια ψήγματα από acid synths (TB-303!!!). Και οι 2 εκδοχές αντιπροσωπεύουν τον ήχο της εποχής, που δεν είναι άλλος από την progressive house.

Με βάση τα παραπάνω μπορεί να πει κανείς ότι η βραδιά στο Gazi Music Hall προβλέπεται άκρως ενδιαφέρουσα. Ωστόσο, πριν από μερικές μέρες ο τόπος συναυλίας άλλαξε σε ένα lounge bar. Όπως και να έχει, το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι (ανεξάρτητα από τον τόπο συναυλίας) o Quivver θα παίξει ένα (κατά τη γνώμη μου) ανιαρό dj set με κομμάτια tech-house / deep house που είναι ιδιαίτερα δημοφιλή τα τελευταία χρόνια. Αυτό φαίνεται να μαρτυρά και το set που έπαιξε σε γνωστό ελληνικό ραδιοφωνικό σταθμό ηλεκτρονικής μουσικής, ο οποίος είναι και promoter του event.

Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι την επόμενη μέρα ο John Graham ταξιδεύει για το θρυλικό Cream του Liverpool, για μία βραδιά αναβίωσης της χρυσής εποχής του club (μέσα 90's - αρχές 00's). Θα ήταν σίγουρα μία απίστευτη εμπειρία αν γινόταν κάτι αντίστοιχο στα μέρη μας (δηλαδή να ακουγόταν μουσική εκείνης της εποχής), αλλά δυστυχώς ο Quivver (όπως και οι πολλοί άλλοι επιτυχημένοι παραγωγοί) έχει πέσει θύμα της σημερινής μόδας, γεγονός για το οποίο φταίνε και οι DJs, αλλά και το κοινό...

Tune #41: The Orb - The Blue Room

Δύο μήνες εργαζόμενος, εξ ου και το μεγάλο διάλειμμα από νέες δημοσιεύσεις...

Όπως και να έχει, σήμερα παρουσιάζεται ένα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) μεγάλο κομμάτι!

THE ORB - THE BLUE ROOM (FULL VERSION)


Η ιστορία των Orb είναι αρκετά πλούσια. Το μουσικό project δημιουργήθηκε αρχικά από τους Alex Patterson και Jimmy Cauty το 1988. Την ίδια περίοδο ο Cauty είχε δημιουργήσει μαζί με τον Bill Drummond το ανατρεπτικό σχήμα των KLF (βλ. Tune #20), δίνοντας περισσότερο βάρος σε αυτή την κατεύθυνση. Η επιλογή του αυτή είχε ως αποτέλεσμα την αποχώρησή του από τους Orb, οπότε ο Paterson έγινε ο κύριος και μόνιμος εκφραστής του σχήματος.

Με την πάροδο του χρόνου διάφοροι αξιόλογοι καλλιτέχνες αποτέλεσαν κομμάτι της πορείας των Orb. Ενδεικτικά αναφέρονται οι Thomas Fehlmann, Martin Glover και Kris Weston.

Η μουσική του Paterson είναι εμφανώς επηρεασμένη από τους ambient ήχους των Brian Eno και Tangerine Dream, οι οποίοι ήταν καινοτόμοι την δεκαετία του 70. Για σχεδόν μία δεκαετία, η ambient μουσική πέρασε στην αφάνεια, μέχρι να επανέλθει στο προσκήνιο στις αρχές των 90s από τους Orb.

O Alex Paterson έχει να επιδείξει και συνεργασίες με ιερά τέρατα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, όπως ο David Gilmour (μέλος των θρυλικών Pink Floyd) και Lee Perry (βασικός ιδρυτής της dub και της reggae).

Για το Blue Room τι να πει κανείς... Είναι ένα 40-λεπτο ταξίδι στον κόσμο της ambient και της dub, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα πολλά samples, αρκετά για τα οποία δεν υπάρχει καμία γνώση σχετικά με την προέλευσή τους. Ο Dr. Paterson άλλωστε είναι μάστορας στην τεχνική του sampling, η οποία είναι βασικό θεμέλιο των παραγωγών του.

Πιθανώς το κομμάτι προοριζόταν να έχει μεγαλύτερη χρονική διάρκεια. Αυτή η υπόθεση είναι λογική από το γεγονός ότι τα αγγλικά charts είχαν τον πραγματικά ηλίθιο περιορισμό ότι μία κυκλοφορία πρέπει να έχει διάρκεια μικρότερη από 40 λεπτά ώστε να θεωρηθεί single...

Υ.Γ.1: Ο Oliver Lieb έχει χρησιμοποιήσει ένα sample (από τον Paterson?) που ακούγεται και στο Blue Room για το κλασικό Netherworld ως LSG.



Υ.Γ.2: Κατά την "μεταβατική φάση" Cauty - Paterson στους Orb, πρέπει να υπήρχε στα σκαριά ένα album. Μετά την αποχώρηση του, ο Cauty το κυκλοφόρησε μόνος του με το alias Space, αφαιρώντας τις όποιες παρεμβάσεις του Paterson.

Υ.Γ.3: Πριν από 3 χρόνια είχε προγραμματιστεί η πρώτη εμφάνιση των Orb στην Ελλάδα. Για κάποιο ακατανόητο λόγο η διοργανώτρια αρχή είχε ορίσει την διεξαγωγή της συναυλίας την ημέρα του τελικού του Champions League. Αποτέλεσμα: η συναυλία ακυρώθηκε και έτσι χάθηκε μία πολύ μεγάλη ευκαιρία να απολαύσει το ελληνικό κοινό τους γνήσιους εκφραστές της ambient house...