O Laurent Christian Georges Véronnez, ο άνθρωπος με τα αμέτρητα ψευδώνυμα, αποτελεί τη ζωντανή ιστορία για την trance! Έχοντας ως επιρροές τα πρώτα κομμάτια ηλεκτρονικής μουσικής που άκουσε στην εφηβική του ηλικία και τα parties του Yves Deruyter στο βελγικό club Cherry Moon, το 1996 υπέγραψε συμβόλαιο για την παραγωγή του πρώτου του κομματιού στη δισκογραφική εταιρεία Bonzai Records, μία συνεργασία η οποία κρατάει μέχρι τις μέρες μας!
Τα κομμάτια που κυκλοφόρησαν στη Bonzai γιγάντωσαν τη μύθο της στην ηλεκτρονική χορευτική μουσική, η οποία είχε ήδη στις τάξεις της τον επίσης σπουδαίο Dirk Dierickx (aka Push), αλλά και τους παλαιότερους Jones & Stephenson και Yves Deruyter. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι κάποια από τα κομμάτια του label εμφανίζονται στη συλλογή TSOB - The Sound Of Belgium, η οποία αποτελεί μία ιστορική αναδρομή της βελγικής ηλεκτρονικής μουσικής από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 μέχρι το 2000.
Ο κατάλογος της δουλειάς του Laurent Véronnez είναι ατέλειωτος με πάνω από 300 διαφορετικές κυκλοφορίες, οι οποίες διαγράφουν μία πορεία 20 χρόνων! Κάποια από τα aliases του είναι τα παρακάτω:
- Airwave
- Planisphere (σε συνεργασία με τον George Petkidis)
- Fire & Ice (σε συνεργασία με τον Jurgen Leyers)
- Lolo
Με κομμάτια όπως τα:
- Velvet Girl - Velvet (1999)
- V-One - Clouds In The Sky (1999)
- Indoctrinate - Feeling You (1999)
- Planisphere - The Lost Planet (2000)
- Worf - Fear (2001)
- Airwave - Ladyblue (2002)
- Fire & Ice - Para Siempre (2005)
είναι λογικό ο L-Vee να θεωρείται ο πιο συνεπής εκπρόσωπος της trance μουσικής, ενώ ο όγκος της δουλειάς του του δίνει τη δυνατότητα να συγκριθεί με την έτερη μουσική ιδιοφυΐα που ονομάζεται Oliver Lieb!
Αξίζει βέβαια να αναφερθεί ότι το 2003 παραλίγο να αποσυρθεί από την παραγωγή μουσικής, όταν το δεύτερο album του ως Airwave είχε διαρρεύσει στο Internet για κατέβασμα πριν από την ημερομηνία κυκλοφορίας του σε CD (ό,τι είχε πάθει και ο Chicane με το Easy To Assemble, με την διαφορά ότι το album του δεν κυκλοφόρησε ποτέ...). Ευτυχώς, με τη βοήθεια του Βρετανού DJ και παραγωγού John 00 Fleming και της Bonzai, παρέμεινε στη δουλειά όπου είχε πάντα ταλέντο...
Είναι γεγονός ότι εδώ και 10 χρόνια περίπου η trance μουσική έχει χάσει την αίγλη της, καθώς ο αριθμός των κομματιών trance που κυκλοφορούν δε φτάνει σε καμία περίπτωση τον αντίστοιχο αριθμό για την house ή techno μουσική. Η τάση αυτή επιβεβαιώνεται και από τους DJs που εδραιώθηκαν στο μουσικό κοινό με τον συγκεκριμένο ήχο, αλλά έχουν στραφεί εδώ και καιρό σε άλλα μουσικά είδη.
Παρ’ όλα αυτά, ο Laurent Véronnez επιμένει να παραμείνει πιστός στρατιώτης της trance, θέλοντας να διαφοροποιηθεί από τον εμπορευματοποιημένο ήχο του Tiesto και του Armin Van Buuren. Σημαντική βοήθεια σε αυτό το εγχείρημα συνεχίζει να προσφέρει ο πολύ καλός του φίλος J00F.
Η πρώτη δουλειά του Véronnez με το ψευδώνυμο Airwave εμφανίστηκε το 1998 με τον τίτλο I Want To Believe (φαίνεται ότι ήταν έντονα επηρεασμένος από την σειρά X-Files). Το κομμάτι γνώρισε σημαντική επιτυχία και έτσι το συγκεκριμένο ψευδώνυμο κατέληξε να γίνει το πιο αναγνωρίσιμο. Ο κρυμμένος θησαυρός ωστόσο αποτελεί το B-side του δίσκου, με την ονομασία Venus Of My Dreams, το οποίο δεν χρειάζεται περαιτέρω σχόλια:
AIRWAVE - VENUS OF MY DREAMS
Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016
Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016
Tune #73: Evolution - Jaywalkin'
That IS the way to do it!
EVOLUTION - JAYWALKIN'
Το 1987 άρχισε να ξεπροβάλλει η acid house στο Manchester. Τα θρυλικά parties που στέγασε το club Haçienda την περίοδο 1988 - 1992, η εκτεταμένη χρήση MDMA, η εμφάνιση νέων σχημάτων (808 State, A Guy Called Gerald), καθώς και η επίδραση της acid σε alternative rock συγκροτήματα της περιοχής (Happy Mondays, Stone Roses) συνέβαλαν στη δημιουργία του όρου Madchester!
Αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες του νέου κινήματος της acid house ήταν οι παιδικοί φίλοι Barry Jamieson και Jonathan Sutton. Ο ενθουσιασμός τους για την μουσική σκηνή που εξαπλώθηκε σύντομα σαν ιός σε ολόκληρη την χώρα τους οδήγησε στη δημιουργία του σχήματος Evolution.
Το 1989 οι Evolution ίδρυσαν το label Positive Vinyl, με σκοπό την κυκλοφορία του πρώτου τους κομματιού Came Outta Nowhere (1990). Την ίδια περίοδο άρχισε τις πρώτες του εμφανίσεις στο Haçienda ένας νεαρός DJ, τον οποίο οι Evolution κάλεσαν στο studio για το πρώτο του remix. O DJ αυτός δεν ήταν άλλος από τον Sasha!
Οι πρώτες κυκλοφορίες της Positive Vinyl κέντρισαν το ενδιαφέρον της Deconstruction Records και έτσι οι Evolution κέρδισαν ένα συμβόλαιο σε μία μεγαλύτερη δισκογραφική εταιρεία, η οποία ζούσε επίσης στον πυρετό της house με καλλιτέχνες όπως οι Black Box, N-Joi, K-Klass και άλλοι. Είναι πολύ πιθανό σε αυτή τη συνεργασία να βοήθησε και ο Mike Pickering, ο resident DJ του Haçienda που εκτελούσε παράλληλα χρέη A&R manager για τη δισκογραφική.
Η πρώτη κυκλοφορία των Jamieson και Sutton στην Deconstruction ήταν το Everybody Dance EP (1993), το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία με διαφορετικές εκδόσεις σε Ηνωμένο Βασίλειο, Η.Π.Α., Γαλλία και Αυστραλία. Έτσι, η δουλειά τους γινόταν όλο και περισσότερο γνωστή και σύντομα το δίδυμο βρέθηκε να συνθέτει remixes για άλλους εκπροσώπους της progressive house, όπως οι Deep Dish, BT και Slam.
To 1996 ξεκινά η δεύτερη φάση των Evolution, καθώς ιδρύθηκε η δισκογραφική εταιρεία Fluid Recordings. Το νέο label προσανατολιζόταν πλέον σε παραγωγές progressive trance, το νέο είδος μουσικής που αποτέλεσε την εξέλιξη της progressive house και γνώρισε μεγάλη επιτυχία στα τέλη της δεκαετίας του 90. Η Fluid Recordings αποτέλεσε στέγη για τις κυκλοφορίες των Jimmy Van M, Andy Ling, Lucien Foort και Bill Hamel. Παράλληλα, οι Jamieson και Sutton δημιούργησαν νέα aliases, όπως τα Arrakis, Bluefish και Escape, έτσι ώστε οι trancier παραγωγές τους να μην συσχετίζονται με το project των Evolution.
Το 2001 ο κύκλος της Fluid Recordings έκλεισε και ο Barry Jamieson μετακόμισε στην Αμερική. Η μουσική σκηνή του Manchester είχε αλλάξει ριζικά και δεν συμβάδιζε πλέον με τις παραγωγές του.
Μέσω του Jimmy Van M, ο Baz ήρθε ξανά σε επαφή με τον Sasha, ώστε να ενταχθεί στην ομάδα για την παραγωγή του νέου album του, Airdrawndagger. Στο σπίτι του Sasha στη Φλόριντα θα γνωριστεί με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας (Charlie May, Junkie XL, Simon Wright και Gaëtan Shurrer) και έχοντας πρόσβαση σε μουσικό εξοπλισμό που θα ζήλευε κάθε παραγωγός, θα συμβάλλει επίσης στη δημιουργία ενός πρωτοπωριακού studio album/DJ Mix: το Involver! Η συνεργασία του Sasha με τον Jamieson συνεχίστηκε και στα επόμενα albums του, με πιο πρόσφατο το Scene Delete, που κυκλοφόρησε φέτος την άνοιξη.
Από την άλλη πλευρά, ο Jon Sutton φαίνεται να έχει χαθεί από τον κόσμο της (ηλεκτρονικής) μουσικής, καθώς η πιο πρόσφατη κυκλοφορία ήταν το τελευταίο single των Evolution με την ονομασία Blaster (2004).
Κλείνοντας, το σημερινό κομμάτι ανήκει στην εποχή που οι Evolution ήταν μέλη της Deconstruction. Το Jaywalkin' κυκλοφόρησε το 1993 και ήταν το τέταρτο κατά σειρά E.P. από τα συνολικά έξι που κυκλοφόρησαν στην δισκογραφική εταιρεία. Το κομμάτι ενθυλακώνει τα κατάλληλα συστατικά για μια πετυχημένη συνταγή της progressive house: dub μπασογραμμές, funky wah effects και ένα φωνητικό sample. Την ίδια χρονιά συμπεριλήφθηκε στη συλλογή A Life In The Year Of Deconstruction, η οποία κυκλοφόρησε από την RCA και στην Ελλάδα!
EVOLUTION - JAYWALKIN'
Το 1987 άρχισε να ξεπροβάλλει η acid house στο Manchester. Τα θρυλικά parties που στέγασε το club Haçienda την περίοδο 1988 - 1992, η εκτεταμένη χρήση MDMA, η εμφάνιση νέων σχημάτων (808 State, A Guy Called Gerald), καθώς και η επίδραση της acid σε alternative rock συγκροτήματα της περιοχής (Happy Mondays, Stone Roses) συνέβαλαν στη δημιουργία του όρου Madchester!
Αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες του νέου κινήματος της acid house ήταν οι παιδικοί φίλοι Barry Jamieson και Jonathan Sutton. Ο ενθουσιασμός τους για την μουσική σκηνή που εξαπλώθηκε σύντομα σαν ιός σε ολόκληρη την χώρα τους οδήγησε στη δημιουργία του σχήματος Evolution.
Το 1989 οι Evolution ίδρυσαν το label Positive Vinyl, με σκοπό την κυκλοφορία του πρώτου τους κομματιού Came Outta Nowhere (1990). Την ίδια περίοδο άρχισε τις πρώτες του εμφανίσεις στο Haçienda ένας νεαρός DJ, τον οποίο οι Evolution κάλεσαν στο studio για το πρώτο του remix. O DJ αυτός δεν ήταν άλλος από τον Sasha!
Οι πρώτες κυκλοφορίες της Positive Vinyl κέντρισαν το ενδιαφέρον της Deconstruction Records και έτσι οι Evolution κέρδισαν ένα συμβόλαιο σε μία μεγαλύτερη δισκογραφική εταιρεία, η οποία ζούσε επίσης στον πυρετό της house με καλλιτέχνες όπως οι Black Box, N-Joi, K-Klass και άλλοι. Είναι πολύ πιθανό σε αυτή τη συνεργασία να βοήθησε και ο Mike Pickering, ο resident DJ του Haçienda που εκτελούσε παράλληλα χρέη A&R manager για τη δισκογραφική.
Η πρώτη κυκλοφορία των Jamieson και Sutton στην Deconstruction ήταν το Everybody Dance EP (1993), το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία με διαφορετικές εκδόσεις σε Ηνωμένο Βασίλειο, Η.Π.Α., Γαλλία και Αυστραλία. Έτσι, η δουλειά τους γινόταν όλο και περισσότερο γνωστή και σύντομα το δίδυμο βρέθηκε να συνθέτει remixes για άλλους εκπροσώπους της progressive house, όπως οι Deep Dish, BT και Slam.
To 1996 ξεκινά η δεύτερη φάση των Evolution, καθώς ιδρύθηκε η δισκογραφική εταιρεία Fluid Recordings. Το νέο label προσανατολιζόταν πλέον σε παραγωγές progressive trance, το νέο είδος μουσικής που αποτέλεσε την εξέλιξη της progressive house και γνώρισε μεγάλη επιτυχία στα τέλη της δεκαετίας του 90. Η Fluid Recordings αποτέλεσε στέγη για τις κυκλοφορίες των Jimmy Van M, Andy Ling, Lucien Foort και Bill Hamel. Παράλληλα, οι Jamieson και Sutton δημιούργησαν νέα aliases, όπως τα Arrakis, Bluefish και Escape, έτσι ώστε οι trancier παραγωγές τους να μην συσχετίζονται με το project των Evolution.
Το 2001 ο κύκλος της Fluid Recordings έκλεισε και ο Barry Jamieson μετακόμισε στην Αμερική. Η μουσική σκηνή του Manchester είχε αλλάξει ριζικά και δεν συμβάδιζε πλέον με τις παραγωγές του.
Μέσω του Jimmy Van M, ο Baz ήρθε ξανά σε επαφή με τον Sasha, ώστε να ενταχθεί στην ομάδα για την παραγωγή του νέου album του, Airdrawndagger. Στο σπίτι του Sasha στη Φλόριντα θα γνωριστεί με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας (Charlie May, Junkie XL, Simon Wright και Gaëtan Shurrer) και έχοντας πρόσβαση σε μουσικό εξοπλισμό που θα ζήλευε κάθε παραγωγός, θα συμβάλλει επίσης στη δημιουργία ενός πρωτοπωριακού studio album/DJ Mix: το Involver! Η συνεργασία του Sasha με τον Jamieson συνεχίστηκε και στα επόμενα albums του, με πιο πρόσφατο το Scene Delete, που κυκλοφόρησε φέτος την άνοιξη.
Από την άλλη πλευρά, ο Jon Sutton φαίνεται να έχει χαθεί από τον κόσμο της (ηλεκτρονικής) μουσικής, καθώς η πιο πρόσφατη κυκλοφορία ήταν το τελευταίο single των Evolution με την ονομασία Blaster (2004).
Κλείνοντας, το σημερινό κομμάτι ανήκει στην εποχή που οι Evolution ήταν μέλη της Deconstruction. Το Jaywalkin' κυκλοφόρησε το 1993 και ήταν το τέταρτο κατά σειρά E.P. από τα συνολικά έξι που κυκλοφόρησαν στην δισκογραφική εταιρεία. Το κομμάτι ενθυλακώνει τα κατάλληλα συστατικά για μια πετυχημένη συνταγή της progressive house: dub μπασογραμμές, funky wah effects και ένα φωνητικό sample. Την ίδια χρονιά συμπεριλήφθηκε στη συλλογή A Life In The Year Of Deconstruction, η οποία κυκλοφόρησε από την RCA και στην Ελλάδα!
Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016
Tune #72: Urban Tribe - Covert Action
Αναφερόμενος στους Global Communication σε παλαιότερη ανάρτηση, θυμήθηκα το comp CD Back In The Box, εμπνευσμένο από τους ίδιους: ένας φόρος τιμής στον ήχο του Detroit.
Ιδιαίτερο άκουσμα αποτελεί το intro κομμάτι του πρώτου CD:
URBAN TRIBE - COVERT ACTION
Το alias Urban Tribe είναι δημιούργημα του Sherard Ingram, γνήσιου τέκνου του Detroit και μέλους της δεύτερης γενιάς της techno. Η ενασχόληση του με τη μουσική ξεκίνησε από το 1987, συμμετέχοντας στην παραγωγή δύο κομματιών μαζί με τον Lou Robinson ως Nasa.
To 1990 θα είναι μία σημαντική χρονιά για τον Ingram, καθώς ως υπάλληλος του δισκοπωλείου Buy Rite θα συναντήσει τον Carl Craig. Η βοήθεια του Craig ήταν σημαντική για την κυκλοφορία του Covert Action, καθώς ο Ingram δανείστηκε από αυτόν τον κατάλληλο εξοπλισμό για την υλοποίηση του πρώτου κομματιού ως Urban Tribe. Το κομμάτι εντάχθηκε στη συλλογή Equinox Chapter One, η οποία κυκλοφόρησε από το label Retroactive του Damon Booker και περιείχε τις πρώτες δουλειές του Carl Craig και της μουσικής κολεκτίβας Underground Resistance.
Ο Craig ήταν επίσης εκείνος που έφερε σε επαφή τον Ingram με το αφεντικό της Mo Wax, James Lavelle. Στη δισκογραφική του κυκλοφόρησαν τα πρώτα EPs, έχοντας επιπλέον τη βοήθεια από τους Kenny Dixon Jr. και Anthony Shakir. Μετά από ωρίμανση χρόνων, το 1998 πραγματοποιήθηκε η κυκλοφορία του πρώτου studio album με την ονομασία The Collapse Of Modern Culture, περιλαμβάνοντας κομμάτια που είναι αποτελέσματα σύντηξης της techno με την downtempo.
Το 2010 είναι η χρονιά στην οποία εμφανίζεται η τελευταία δουλειά του alias Urban Tribe. Μέχρι τότε, θα κυκλοφορήσουν 3 ακόμα albums, με τα 2 από αυτά στην Rephlex των Aphex Twin και Grant Wilson-Claridge, και αρκετά EPs στη Mo Wax και Planet E (label του Carl Craig).
Παράλληλα με το Urban Tribe, ο Sherard Ingram θα υιοθετήσει και το ψευδώνυμο Stingray. Η ονομασία αυτή του δόθηκε από τον James Stinson, ο οποίος ήταν επίσης σημαντικό μέλος της Detroit techno και ιδιαίτερα γνωστός για το σχήμα Drexciya μαζί με τον Gerald Donald. Η γνωριμία του Ingram με τον Stinson χρονολογείται στα τέλη της δεκαετίας του 80, πριν από τη σύλληψη των Drexciya. Ο Stinson επίσης συνέλαβε την ιδέα ο Ingram να εμφανίζεται σε DJ sets με full face μάσκα!
Η συνεργασία των 2 ατόμων δεν πρόλαβε να ξεκινήσει παρά τη μακροχρόνια γνωριμία τους, καθώς το Σεπτέμβριο του 2002 ο Stinson απεβίωσε λόγω επιπλοκών στην καρδιά. Έτσι, θα περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι ο Ingram να χρησιμοποιήσει το ψευδώνυμο Stingray για τις επόμενες κυκλοφορίες του. Η δουλειά του ως Stingray είναι ενεργή μέχρι σήμερα, προσανατολισμένη σε γρήγορους ήχους της electro, σε αντίθεση με το Urban Tribe που προορίζεται για πιο relaxing καταστάσεις, όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος...
Ιδιαίτερο άκουσμα αποτελεί το intro κομμάτι του πρώτου CD:
URBAN TRIBE - COVERT ACTION
Το alias Urban Tribe είναι δημιούργημα του Sherard Ingram, γνήσιου τέκνου του Detroit και μέλους της δεύτερης γενιάς της techno. Η ενασχόληση του με τη μουσική ξεκίνησε από το 1987, συμμετέχοντας στην παραγωγή δύο κομματιών μαζί με τον Lou Robinson ως Nasa.
To 1990 θα είναι μία σημαντική χρονιά για τον Ingram, καθώς ως υπάλληλος του δισκοπωλείου Buy Rite θα συναντήσει τον Carl Craig. Η βοήθεια του Craig ήταν σημαντική για την κυκλοφορία του Covert Action, καθώς ο Ingram δανείστηκε από αυτόν τον κατάλληλο εξοπλισμό για την υλοποίηση του πρώτου κομματιού ως Urban Tribe. Το κομμάτι εντάχθηκε στη συλλογή Equinox Chapter One, η οποία κυκλοφόρησε από το label Retroactive του Damon Booker και περιείχε τις πρώτες δουλειές του Carl Craig και της μουσικής κολεκτίβας Underground Resistance.
Ο Craig ήταν επίσης εκείνος που έφερε σε επαφή τον Ingram με το αφεντικό της Mo Wax, James Lavelle. Στη δισκογραφική του κυκλοφόρησαν τα πρώτα EPs, έχοντας επιπλέον τη βοήθεια από τους Kenny Dixon Jr. και Anthony Shakir. Μετά από ωρίμανση χρόνων, το 1998 πραγματοποιήθηκε η κυκλοφορία του πρώτου studio album με την ονομασία The Collapse Of Modern Culture, περιλαμβάνοντας κομμάτια που είναι αποτελέσματα σύντηξης της techno με την downtempo.
Το 2010 είναι η χρονιά στην οποία εμφανίζεται η τελευταία δουλειά του alias Urban Tribe. Μέχρι τότε, θα κυκλοφορήσουν 3 ακόμα albums, με τα 2 από αυτά στην Rephlex των Aphex Twin και Grant Wilson-Claridge, και αρκετά EPs στη Mo Wax και Planet E (label του Carl Craig).
Παράλληλα με το Urban Tribe, ο Sherard Ingram θα υιοθετήσει και το ψευδώνυμο Stingray. Η ονομασία αυτή του δόθηκε από τον James Stinson, ο οποίος ήταν επίσης σημαντικό μέλος της Detroit techno και ιδιαίτερα γνωστός για το σχήμα Drexciya μαζί με τον Gerald Donald. Η γνωριμία του Ingram με τον Stinson χρονολογείται στα τέλη της δεκαετίας του 80, πριν από τη σύλληψη των Drexciya. Ο Stinson επίσης συνέλαβε την ιδέα ο Ingram να εμφανίζεται σε DJ sets με full face μάσκα!
Η συνεργασία των 2 ατόμων δεν πρόλαβε να ξεκινήσει παρά τη μακροχρόνια γνωριμία τους, καθώς το Σεπτέμβριο του 2002 ο Stinson απεβίωσε λόγω επιπλοκών στην καρδιά. Έτσι, θα περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι ο Ingram να χρησιμοποιήσει το ψευδώνυμο Stingray για τις επόμενες κυκλοφορίες του. Η δουλειά του ως Stingray είναι ενεργή μέχρι σήμερα, προσανατολισμένη σε γρήγορους ήχους της electro, σε αντίθεση με το Urban Tribe που προορίζεται για πιο relaxing καταστάσεις, όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος...
Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016
Tune #71: Amoeba Assassin - Piledriver
Κάποτε αποτελούσε το αγαπημένο κομμάτι του Paul Oakenfold, με συχνή εμφάνιση στα DJ sets του: Piledriver!
AMOEBA ASSASSIN - PILEDRIVER (GRAYED OUT MIX)
Ο Amoeba Assassin είναι ψευδώνυμο του Βρετανού Andy Gray. Ο Andy Gray ξεκίνησε τη μουσική του πορεία στις αρχές της δεκαετίας του 90 ως συνθέτης κομματιών για άλλους καλλιτέχνες.
Δουλεύοντας αρχικά με άγνωστους καλλιτέχνες, το ταλέντο του τον οδήγησε σταδιακά να γίνει παραγωγός για τους ευρύτερα γνωστούς, όπως η Tori Amos και οι Human League.
Το 1998 δημιούργησε το alias Amoeba Assassin, με κομμάτια προσανατολισμένα στην progressive trance μουσική. Τον ίδιο χρόνο έγραψε το πρώτο του κομμάτι με τίτλο Rollercoaster, έχοντας τη βοήθεια του Steve Sacre στα φωνητικά. Ο Paul Oakenfold, ο οποίος ήταν αναμφίβολα καλός στο να βρίσκει λαβράκια και να τα μετατρέπει σε επιτυχίες, υπέγραψε σύντομα τον Gray στην δισκογραφική του εταιρεία Perfecto Records. Έτσι, το Rollercoaster κυκλοφόρησε ως single μαζί με ένα remix του Oakey, το οποίο ακουγόταν συχνά πυκνά στα sets του club Cream.
Η γνωριμία του Andy Gray με τον Paul Oakenfold είχε ως αποτέλεσμα να συνεργαστούν ως Perfecto, ένα σχήμα που είχε δημιουργηθεί το 1990 από τον δεύτερο και τον Steve Osborne. Οι Oakenfold & Osborne ήταν ένα περιζήτητο δίδυμο για remixes κατά τη διάρκεια των 90's, ενώ παράλληλα είχαν ιδρύσει το project Grace με το κλασικό κομμάτι Not Over Yet! Οι 3 τους συνεργάστηκαν για την παραγωγή του Bunkka, του πρώτου studio album του Oakenfold. Ο Osborne είχε αποχωρήσει ήδη από τους Perfecto το 1999 και έτσι τα χρέη συμπαραγωγού στον superstar DJ ανέλαβε ο Gray.
Το 2000 ο Gray ίδρυσε τη δική του δισκογραφική εταιρεία BPM Records, με σκοπό την έκδοση της δικιάς τους δουλειάς. Η πρώτη κυκλοφορία ήταν το Piledriver ως single με 3 διαφορετικές versions:
- The Hurricane Mix (original version)
- Progressive
- Grayed Out Mix
Η τρίτη εκδοχή έγινε η πιο γνωστή, αφού εμφανίστηκε στο DJ Mix Perfecto Presents Another World (ένα από τα τελευταία αξιοπρόσεκτα mix CDs του Oakey...). Ο Steve Sacre χαρίζει για μία ακόμα φορά τα φωνητικά του, τα οποία κυριολεκτικά εκτοξεύουν το κομμάτι (μία φωτεινή εξαίρεση στα κομμάτια ηλεκτρονικής μουσικής με στίχους)!
Τα τελευταία χρόνια ο Andy Gray έχει αφοσιωθεί στη δημιουργία μουσικών θεμάτων για ταινίες και διαφημίσεις, αφήνοντας στο παρελθόν τη δημιουργία progressive trance anthems...
Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016
Tune #70: Link - Amenity
Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου album στα μέσα Μαΐου, η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στη μουσική ιδιοφυΐα που ονομάζεται Mark Pritchard!
Προερχόμενος από ένα οικογενειακό περιβάλλον με διάφορα μουσικά ακούσματα, ο Mark Pritchard άρχισε να μυείται στον κόσμο της μουσικής από τη νεαρή ηλικία των 12 χρόνων. Η πρώτη του δουλειά ως chef αντικαταστάθηκε σύντομα από το hobby του, την παραγωγή ηλεκτρονικής μουσικής, μετά την κυκλοφορία των πρώτων EPs!
Επηρεασμένος από την Detroit techno και τη Chicago house, ο Mark έπαιζε μουσική ως DJ σε ένα club του Taunton, μία περιοχή της νοτιοδυτικής Αγγλίας. Μετά από μία βραδιά υπό τους ήχους της hip hop, house, techno και breakbeat, τον προσέγγισε ένας τύπος που μόλις είχε μετακομίσει στην περιοχή από το Cornwall και είχε ενθουσιαστεί με το set του Mark. Αφού του ανέφερε ότι δουλεύει μαζί με τον Aphex Twin και του έδωσε να ακούσει τα κομμάτια του, του ζήτησε να συνεργαστούν. Ο τύπος αυτός δεν ήταν άλλος από τον Tom Middleton!
Η συνεργασία των 2 ατόμων ξεκίνησε το 1992, όταν ιδρύθηκε από κοινού το label Evolution, και ολοκληρώθηκε το 1997. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα κυκλοφόρησαν παραγωγές που κυμαίνονταν σε διάφορα φάσματα της ηλεκτρονικής μουσικής, όπως:
- ambient ως Global Communication
- drum & bass ως Chameleon (με κυκλοφορία στην GLR!)
- electro boogie ως Jedi Knights
- house ως Secret Ingredients
Παράλληλα, ο Mark Pritchard είχε δημιουργήσει τα δικά του aliases, Reload και Link, στα οποία προσχώρησε σταδιακά και ο Tom Middleton. Στη σημερινή ανάρτηση γίνεται αναφορά σε μία από τις πρώτες δουλειές του ως Link:
LINK - AMENITY
Το Amenity κυκλοφόρησε το 1992 στην Evolution, ως μέρος του The First Link EP. Μία ήρεμη μελωδία εμπλουτισμένη με τα κατάλληλα drum loops και bass lines παράγει ένα κομμάτι που συνδυάζει techno/IDM/ambient στοιχεία.
To 1995 ο Mark και o Tom θα παράγουν ως Chameleon ένα remix για το κομμάτι, το οποίο είναι σαφώς πιο σκληρό με d'n'b στοιχεία. Η νέα τους ιδέα άρεσε ιδιαίτερα στον LTJ Bukem, ο οποίος τους ζήτησε μία νέα εκτέλεση του κομματιού, η οποία θα ήταν πιο ατμοσφαιρική και ήρεμη σε σύγκριση με το remix. Το αποτέλεσμα ήταν το Chameleon - Links*:
Στα τέλη των 90's οι Pritchard και Middleton θα ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους. Ο Tom θα επικεντρωθεί περισσότερο σε deep/tech house μουσικές, με αποκυρύφωμα το Take Me With You (ως Cosmos), ένα κομμάτι που θα τον καταστήσει γνωστό στο ευρύτερο κοινό (με 19 διαφορετικά releases!). Από την άλλη πλευρά, ο Mark θα κινηθεί προς experimental και downtempo προσανατολισμούς, ως Harmonic 33 (μαζί με τον Dave Brinkworth).
Όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς, ο Mark Pritchard χρησιμοποίησε διάφορα aliases για τα κομμάτια του (ανάλογα με το μουσικό είδος τους). Μία λεπτομερής περιγραφή του καθενός από αυτά μπορεί να βρεθεί εδώ για τον "άνθρωπο με τα χίλια πρόσωπα". Ωστόσο, η δύσκολη διαχείρισή τους φαίνεται να τον ώθησε να τα εγκαταλείψει και να χρησιμοποιήσει τα τελευταία χρόνια το πραγματικό του όνομα, έχοντας ως κύρια στέγη τη δισκογραφική εταιρεία Warp Records.
Πέντε χρόνια μετά το τελευταίο του album 93 Million Miles (ως Africa HiTech σε συνεργασία με τον Steve White), ο Mark Pritchard επανέρχεται στο προσκήνιο με τη νέα του δουλειά Under The Sun, το οποίο περιλαμβάνει το κομμάτι Beautiful People με τα φωνητικά του Thom Yorke!
* Το Link - Amazon Amenity (Chameleon Remix) περιλαμβάνει samples από τις ταινίες "The Planet of The Apes", "Monty Python's Life Of Brian" και "Ferris Bueller's Day Off". Το τελευταίο sample διατηρήθηκε και στο Chameleon - Links.
Προερχόμενος από ένα οικογενειακό περιβάλλον με διάφορα μουσικά ακούσματα, ο Mark Pritchard άρχισε να μυείται στον κόσμο της μουσικής από τη νεαρή ηλικία των 12 χρόνων. Η πρώτη του δουλειά ως chef αντικαταστάθηκε σύντομα από το hobby του, την παραγωγή ηλεκτρονικής μουσικής, μετά την κυκλοφορία των πρώτων EPs!
Επηρεασμένος από την Detroit techno και τη Chicago house, ο Mark έπαιζε μουσική ως DJ σε ένα club του Taunton, μία περιοχή της νοτιοδυτικής Αγγλίας. Μετά από μία βραδιά υπό τους ήχους της hip hop, house, techno και breakbeat, τον προσέγγισε ένας τύπος που μόλις είχε μετακομίσει στην περιοχή από το Cornwall και είχε ενθουσιαστεί με το set του Mark. Αφού του ανέφερε ότι δουλεύει μαζί με τον Aphex Twin και του έδωσε να ακούσει τα κομμάτια του, του ζήτησε να συνεργαστούν. Ο τύπος αυτός δεν ήταν άλλος από τον Tom Middleton!
Η συνεργασία των 2 ατόμων ξεκίνησε το 1992, όταν ιδρύθηκε από κοινού το label Evolution, και ολοκληρώθηκε το 1997. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα κυκλοφόρησαν παραγωγές που κυμαίνονταν σε διάφορα φάσματα της ηλεκτρονικής μουσικής, όπως:
- ambient ως Global Communication
- drum & bass ως Chameleon (με κυκλοφορία στην GLR!)
- electro boogie ως Jedi Knights
- house ως Secret Ingredients
Παράλληλα, ο Mark Pritchard είχε δημιουργήσει τα δικά του aliases, Reload και Link, στα οποία προσχώρησε σταδιακά και ο Tom Middleton. Στη σημερινή ανάρτηση γίνεται αναφορά σε μία από τις πρώτες δουλειές του ως Link:
LINK - AMENITY
Το Amenity κυκλοφόρησε το 1992 στην Evolution, ως μέρος του The First Link EP. Μία ήρεμη μελωδία εμπλουτισμένη με τα κατάλληλα drum loops και bass lines παράγει ένα κομμάτι που συνδυάζει techno/IDM/ambient στοιχεία.
To 1995 ο Mark και o Tom θα παράγουν ως Chameleon ένα remix για το κομμάτι, το οποίο είναι σαφώς πιο σκληρό με d'n'b στοιχεία. Η νέα τους ιδέα άρεσε ιδιαίτερα στον LTJ Bukem, ο οποίος τους ζήτησε μία νέα εκτέλεση του κομματιού, η οποία θα ήταν πιο ατμοσφαιρική και ήρεμη σε σύγκριση με το remix. Το αποτέλεσμα ήταν το Chameleon - Links*:
Στα τέλη των 90's οι Pritchard και Middleton θα ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους. Ο Tom θα επικεντρωθεί περισσότερο σε deep/tech house μουσικές, με αποκυρύφωμα το Take Me With You (ως Cosmos), ένα κομμάτι που θα τον καταστήσει γνωστό στο ευρύτερο κοινό (με 19 διαφορετικά releases!). Από την άλλη πλευρά, ο Mark θα κινηθεί προς experimental και downtempo προσανατολισμούς, ως Harmonic 33 (μαζί με τον Dave Brinkworth).
Όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς, ο Mark Pritchard χρησιμοποίησε διάφορα aliases για τα κομμάτια του (ανάλογα με το μουσικό είδος τους). Μία λεπτομερής περιγραφή του καθενός από αυτά μπορεί να βρεθεί εδώ για τον "άνθρωπο με τα χίλια πρόσωπα". Ωστόσο, η δύσκολη διαχείρισή τους φαίνεται να τον ώθησε να τα εγκαταλείψει και να χρησιμοποιήσει τα τελευταία χρόνια το πραγματικό του όνομα, έχοντας ως κύρια στέγη τη δισκογραφική εταιρεία Warp Records.
Πέντε χρόνια μετά το τελευταίο του album 93 Million Miles (ως Africa HiTech σε συνεργασία με τον Steve White), ο Mark Pritchard επανέρχεται στο προσκήνιο με τη νέα του δουλειά Under The Sun, το οποίο περιλαμβάνει το κομμάτι Beautiful People με τα φωνητικά του Thom Yorke!
* Το Link - Amazon Amenity (Chameleon Remix) περιλαμβάνει samples από τις ταινίες "The Planet of The Apes", "Monty Python's Life Of Brian" και "Ferris Bueller's Day Off". Το τελευταίο sample διατηρήθηκε και στο Chameleon - Links.
Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016
Tune #69: Hydrogen Rockers - Musica
Dark - Tribal - Pounding: Η συνταγή των κομματιών που χρησιμοποίησε κατά κόρον ο John Digweed στα DJ sets των '00s. Κλασικό παράδειγμα το Musica!
HYDROGEN ROCKERS - MUSICA (HYDROGEN DUB)
Τα "musica" (και όχι βιολογικά!) αδέρφια Paul Harris και Ben Harris μεγάλωσαν στην περιοχή του Kent, έχοντας όμως διαφορετικό υπόβαθρο. O Paul απέκτησε νωρίς το μικρόβιο της ηλεκτρονικής μουσικής, όντας DJ από τις αρχές της δεκαετίας του 90. Από την άλλη πλευρά, ο Ben ξεκίνησε να παίζει κιθάρα σε ένα indie rock συγκρότημα, μέσω του οποίου κατάφερε να βγάλει το πρώτο του demo και να ασχοληθεί με την ηχοληψία. Η τελευταία τον ώθησε πιο κοντά στον κόσμο της ηλεκτρονικής μουσικής και στο άνοιγμα δισκοπωλείου στο Bromley του Kent.
Το δισκοπωλείο έμελλε να είναι το σημείο συνάντησης των 2 προσώπων. Η δημοτικότητα της house στα 90's συνέβαλε στην πώληση δίσκων του είδους σε εκκολαπτόμενους DJs, ένας από τους οποίους ήταν ο Paul. Το κοινό τους ενδιαφέρον στη μουσική είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία των Hydrogen Rockers. Έτσι, η πρώτη τους δουλειά με αυτό το alias ήταν ένα remake του κομματιού Blackout από τον Lil' Louis, η οποία κυκλοφόρησε το 2000.
Τον Απρίλιο του επόμενου χρόνου εμφανίστηκε το Musica από την λονδρέζικη δισκογραφική εταιρεία Plastica των Enzo Amico και Johnny Orange. Το σκοτεινό bassline και τα φωνητικά της ισπανόφωνης Mayte κάνουν την διαφορά και παράγουν έναν tribal δυναμίτη! Το κομμάτι έγινε γνωστό στο μουσικό κοινό με την εμφάνισή του στο GU019 mix του John Digweed, το οποίο κυκλοφόρησε επίσης την ίδια χρονιά! To 2002 οι Deep Dish ζήτησαν από τους 2 παραγωγούς την δημιουργία νέων versions. Έτσι, στην Shinichi (θυγατρικό label της Yoshitoshi) κυκλοφόρησαν 2 νέα remixes των αρχικών vocal και dub versions.
Το 2001 κυκλοφόρησε επίσης η μεγαλύτερη επιτυχία των "Dirty Harries", η οποία είναι το Days Go By, σε συνεργασία με τον percussionist και τραγουδιστή Steve Smith, ο οποίος ήταν και αυτός κάτοικος της περιοχής του Kent. Η τριάδα δημιούργησε το σχήμα Dirty Vegas, το οποίο απαριθμεί μέχρι τις μέρες μας 4 studio albums. Η επιτυχία του Days Go By ήταν τόσο μεγάλη, ώστε η Mitsubishi το ζήτησε για να το χρησιμοποιήσει σε μία διαφήμιση του αυτοκινήτου Eclipse!
HYDROGEN ROCKERS - MUSICA (HYDROGEN DUB)
Τα "musica" (και όχι βιολογικά!) αδέρφια Paul Harris και Ben Harris μεγάλωσαν στην περιοχή του Kent, έχοντας όμως διαφορετικό υπόβαθρο. O Paul απέκτησε νωρίς το μικρόβιο της ηλεκτρονικής μουσικής, όντας DJ από τις αρχές της δεκαετίας του 90. Από την άλλη πλευρά, ο Ben ξεκίνησε να παίζει κιθάρα σε ένα indie rock συγκρότημα, μέσω του οποίου κατάφερε να βγάλει το πρώτο του demo και να ασχοληθεί με την ηχοληψία. Η τελευταία τον ώθησε πιο κοντά στον κόσμο της ηλεκτρονικής μουσικής και στο άνοιγμα δισκοπωλείου στο Bromley του Kent.
Το δισκοπωλείο έμελλε να είναι το σημείο συνάντησης των 2 προσώπων. Η δημοτικότητα της house στα 90's συνέβαλε στην πώληση δίσκων του είδους σε εκκολαπτόμενους DJs, ένας από τους οποίους ήταν ο Paul. Το κοινό τους ενδιαφέρον στη μουσική είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία των Hydrogen Rockers. Έτσι, η πρώτη τους δουλειά με αυτό το alias ήταν ένα remake του κομματιού Blackout από τον Lil' Louis, η οποία κυκλοφόρησε το 2000.
Τον Απρίλιο του επόμενου χρόνου εμφανίστηκε το Musica από την λονδρέζικη δισκογραφική εταιρεία Plastica των Enzo Amico και Johnny Orange. Το σκοτεινό bassline και τα φωνητικά της ισπανόφωνης Mayte κάνουν την διαφορά και παράγουν έναν tribal δυναμίτη! Το κομμάτι έγινε γνωστό στο μουσικό κοινό με την εμφάνισή του στο GU019 mix του John Digweed, το οποίο κυκλοφόρησε επίσης την ίδια χρονιά! To 2002 οι Deep Dish ζήτησαν από τους 2 παραγωγούς την δημιουργία νέων versions. Έτσι, στην Shinichi (θυγατρικό label της Yoshitoshi) κυκλοφόρησαν 2 νέα remixes των αρχικών vocal και dub versions.
Το 2001 κυκλοφόρησε επίσης η μεγαλύτερη επιτυχία των "Dirty Harries", η οποία είναι το Days Go By, σε συνεργασία με τον percussionist και τραγουδιστή Steve Smith, ο οποίος ήταν και αυτός κάτοικος της περιοχής του Kent. Η τριάδα δημιούργησε το σχήμα Dirty Vegas, το οποίο απαριθμεί μέχρι τις μέρες μας 4 studio albums. Η επιτυχία του Days Go By ήταν τόσο μεγάλη, ώστε η Mitsubishi το ζήτησε για να το χρησιμοποιήσει σε μία διαφήμιση του αυτοκινήτου Eclipse!
Σάββατο 27 Αυγούστου 2016
Tune #68: Perasma - Swing To Harmony
Ένα συχνό φαινόμενο της πρώιμης internet-ικής εποχής ήταν το mislabeling των κομματιών που κυκλοφορούσαν στα P2P προγράμματα της εποχής (Napster - Soulseek - KaZaA - emule). Ακόμα θυμάμαι που κυκλοφορούσαν στις αρχές των 00's διάφορα κομμάτια που φαινομενικά ανήκαν στον Paul Oakenfold, ενώ στην πραγματικότητα ήταν τμήματα από τα mixes του...
Το mislabeling όμως δεν συμβαίνει μόνο στον ψηφιακό κόσμο, αλλά και στις φυσικές κυκλοφορίες (hard copies). Από το φαινόμενο αυτό δεν κατάφερε να γλιτώσει και το σημερινό κομμάτι:
PERASMA - SWING 2 HARMONY (ORIGINAL MIX)
Για την ιστορία της λανθάνουσας ονομασίας θα πρέπει να γίνει αναδρομή στο 2001, όταν ο Σωτήρης Νούκας και η Ντιάνα Τσαντεκίδου συνεργάστηκαν ως Perasma για τη δημιουργία του Swing To Swing Fro', ενός κομματιού που κυμαίνεται μουσικά στο είδος της New Age.
PERASMA - SWING TO SWING FRO'
To 2004 o Νίκος Γαλατσόπουλος (Nikola Gala) και ο Γιάννης Παπακωνσταντίνου (John Con) δημιούργησαν ένα progressive remake του κομματιού με την ονομασία Swing 2 Harmony. Η διασκευή κυκλοφόρησε πρώτη φορά τον Απρίλιο του ίδιου έτους στο compilation CD Local Underground (The Underground Dance Scene Of Greece), το οποίο είναι μία καλή επιλογή για
την εισαγωγή στην EDM της ελληνικής σκηνής που ίσχυε την προηγούμενη δεκαετία. Στο συγκεκριμένο CD ο Nikola Gala και ο John Con αναφέρονται ως οι συνθέτες του κομματιού, ενώ δίνονται credits στους Perasma για το φωνητικό sample.
Η Ultra Records, η δισκογραφική εταιρεία που πλέον είναι κολοσσός στο χώρο της EDM, ενδιαφέρθηκε για την έκδοση του κομματιού μαζί με ένα νέο remix από το Matthew Dekay. Η κυκλοφορία του single άργησε αρκετά, καθώς πραγματοποιήθηκε το Δεκέμβριο του 2004, αφού πρώτα είχε προλάβει να ακουστεί σε DJ set του James Holden. Το single είχε ονομασία Perasma - Swing 2 Harmony, δημιουργώντας έτσι την λανθασμένη εντύπωση ότι οι Gala και Con ήταν τα μέλη του σχήματος Perasma!
Η επιτυχία του Swing 2 Harmony ήταν πολύ μεγάλη, καθώς έγινε κλασικό κομμάτι της progressive house που ακούστηκε σε mixes των πιο γνωστών DJs, όπως οι Gabriel & Dresden, Sasha, Armin Van Buuren. Μέσα σε ένα χρόνο εμφανίστηκαν remixes από τους G&D, Edu Jiménez (Deserves An Effort) και τους δικούς μας JDK (Jose Zamora, John Douskos, Christos Panagiotopoulos).
Δώδεκα χρόνια μετά του κυκλοφορία του Swing 2 Harmony, o Νίκος Γαλατσόπουλος είναι πλέον φτασμένος παραγωγος και DJ (o John Con αγνοείται!), ο Σωτήρης Νούκας εκτελεί παραγωγές για άλλους μουσικούς στο δικό του studio στη Θεσσαλονίκη, ενώ η Ντιάνα Τσαντεκίδου πραγματοποίησε λιγοστές εμφανίσεις για άλλους καλλιτέχνες, προσφέροντας τα φωνητικά της...
Το mislabeling όμως δεν συμβαίνει μόνο στον ψηφιακό κόσμο, αλλά και στις φυσικές κυκλοφορίες (hard copies). Από το φαινόμενο αυτό δεν κατάφερε να γλιτώσει και το σημερινό κομμάτι:
PERASMA - SWING 2 HARMONY (ORIGINAL MIX)
Για την ιστορία της λανθάνουσας ονομασίας θα πρέπει να γίνει αναδρομή στο 2001, όταν ο Σωτήρης Νούκας και η Ντιάνα Τσαντεκίδου συνεργάστηκαν ως Perasma για τη δημιουργία του Swing To Swing Fro', ενός κομματιού που κυμαίνεται μουσικά στο είδος της New Age.
PERASMA - SWING TO SWING FRO'
To 2004 o Νίκος Γαλατσόπουλος (Nikola Gala) και ο Γιάννης Παπακωνσταντίνου (John Con) δημιούργησαν ένα progressive remake του κομματιού με την ονομασία Swing 2 Harmony. Η διασκευή κυκλοφόρησε πρώτη φορά τον Απρίλιο του ίδιου έτους στο compilation CD Local Underground (The Underground Dance Scene Of Greece), το οποίο είναι μία καλή επιλογή για
την εισαγωγή στην EDM της ελληνικής σκηνής που ίσχυε την προηγούμενη δεκαετία. Στο συγκεκριμένο CD ο Nikola Gala και ο John Con αναφέρονται ως οι συνθέτες του κομματιού, ενώ δίνονται credits στους Perasma για το φωνητικό sample.
Η Ultra Records, η δισκογραφική εταιρεία που πλέον είναι κολοσσός στο χώρο της EDM, ενδιαφέρθηκε για την έκδοση του κομματιού μαζί με ένα νέο remix από το Matthew Dekay. Η κυκλοφορία του single άργησε αρκετά, καθώς πραγματοποιήθηκε το Δεκέμβριο του 2004, αφού πρώτα είχε προλάβει να ακουστεί σε DJ set του James Holden. Το single είχε ονομασία Perasma - Swing 2 Harmony, δημιουργώντας έτσι την λανθασμένη εντύπωση ότι οι Gala και Con ήταν τα μέλη του σχήματος Perasma!
Η επιτυχία του Swing 2 Harmony ήταν πολύ μεγάλη, καθώς έγινε κλασικό κομμάτι της progressive house που ακούστηκε σε mixes των πιο γνωστών DJs, όπως οι Gabriel & Dresden, Sasha, Armin Van Buuren. Μέσα σε ένα χρόνο εμφανίστηκαν remixes από τους G&D, Edu Jiménez (Deserves An Effort) και τους δικούς μας JDK (Jose Zamora, John Douskos, Christos Panagiotopoulos).
Δώδεκα χρόνια μετά του κυκλοφορία του Swing 2 Harmony, o Νίκος Γαλατσόπουλος είναι πλέον φτασμένος παραγωγος και DJ (o John Con αγνοείται!), ο Σωτήρης Νούκας εκτελεί παραγωγές για άλλους μουσικούς στο δικό του studio στη Θεσσαλονίκη, ενώ η Ντιάνα Τσαντεκίδου πραγματοποίησε λιγοστές εμφανίσεις για άλλους καλλιτέχνες, προσφέροντας τα φωνητικά της...
Τρίτη 9 Αυγούστου 2016
Tune #67: Petter - All Τogether
Balance 005 (2003): ένα αξιομνημόνευτο DJ mix CD δια χειρός James Holden, το οποίο ανέδειξε το τελευταίο μεγάλο κύμα της progressive house. Το συγκεκριμένο mix απότελεσε το σημείο μετάβασης από τον ήχο της Hooj Choons (που μεσουράνησε από τα μέσα των 90's μέχρι το κλείσιμό της το 2003) σε πιο σκοτεινούς και μινιμαλιστικούς προσανατολισμούς, όπως τους έθεσαν τα labels Border Community (του Holden) και Yoshitoshi (των Deep Dish).
Ένα από τα highlights του mix από το πρώτο CD αποτελεί το κομμάτι All Together από τον Petter Nordkvist:
PETTER - ALL TOGETHER
Ο Σουηδός παραγωγός ήταν ένας από τους πρωτοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες (μαζί με τους Nathan Fake, Avus και MFA) που ανακάλυψε και στρατολόγησε στο label του ο James Holden. Τα κομμάτια τους έγιναν η πρώτη ύλη για ένα ανεπανάληπτο mix, το οποίο συνδύασε μαεστρικά ήχους από τα φάσματα της progressive house, techno και electro.
Ο Petter εμφανίζεται μέσα στο mix και σε άλλα κομμάτια, όπως το These Days και Tonediary. Το πρώτο μάλιστα κέντρισε τον ενδιαφέρον του Sasha, ο οποίος το συμπεριέλαβε το 2004 στην πρώτη εκδοχή της σειράς Involver, σε μία διαφορετική εκτέλεση!
Μετά από 13 χρόνια, το All Together έχει ωριμάσει αρκετά καλά, καθώς εύκολα μπορεί να χωρέσει σε dj sets της τρέχουσας εποχής. Αν και το Balance 005 δεν προορίζεται για να ακουστεί σε clubs, το συγεκριμένο κομμάτι είναι ικανό να ξεσηκώσει τα dancefloors!
Τα τελευταία 10 χρόνια ο Petter Nordkvist δεν φαίνεται να ασχολείται ιδιαίτερα με την δημιουργία δικής του δουλειάς (πέρα από κάποια σποραδικά remixes), καθώς είναι αφοσιωμένος σε καθήκοντα παραγωγού για άλλους μουσικούς, μέσα από την δισκογραφική Studio Barnhus, η οποία ιδρύθηκε το 2010 από τον ίδιο μαζί με τους Axel Boman και Kornèl Kovács.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι στο CD1 πραγματοποιεί την εμφάνισή του και το progressive anthem εκείνης της χρονιάς, You Are Sleeping, η ιστορία του οποίου είναι αρκετά ενδιαφέρουσα...
Ένα από τα highlights του mix από το πρώτο CD αποτελεί το κομμάτι All Together από τον Petter Nordkvist:
PETTER - ALL TOGETHER
Ο Σουηδός παραγωγός ήταν ένας από τους πρωτοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες (μαζί με τους Nathan Fake, Avus και MFA) που ανακάλυψε και στρατολόγησε στο label του ο James Holden. Τα κομμάτια τους έγιναν η πρώτη ύλη για ένα ανεπανάληπτο mix, το οποίο συνδύασε μαεστρικά ήχους από τα φάσματα της progressive house, techno και electro.
Ο Petter εμφανίζεται μέσα στο mix και σε άλλα κομμάτια, όπως το These Days και Tonediary. Το πρώτο μάλιστα κέντρισε τον ενδιαφέρον του Sasha, ο οποίος το συμπεριέλαβε το 2004 στην πρώτη εκδοχή της σειράς Involver, σε μία διαφορετική εκτέλεση!
Μετά από 13 χρόνια, το All Together έχει ωριμάσει αρκετά καλά, καθώς εύκολα μπορεί να χωρέσει σε dj sets της τρέχουσας εποχής. Αν και το Balance 005 δεν προορίζεται για να ακουστεί σε clubs, το συγεκριμένο κομμάτι είναι ικανό να ξεσηκώσει τα dancefloors!
Τα τελευταία 10 χρόνια ο Petter Nordkvist δεν φαίνεται να ασχολείται ιδιαίτερα με την δημιουργία δικής του δουλειάς (πέρα από κάποια σποραδικά remixes), καθώς είναι αφοσιωμένος σε καθήκοντα παραγωγού για άλλους μουσικούς, μέσα από την δισκογραφική Studio Barnhus, η οποία ιδρύθηκε το 2010 από τον ίδιο μαζί με τους Axel Boman και Kornèl Kovács.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι στο CD1 πραγματοποιεί την εμφάνισή του και το progressive anthem εκείνης της χρονιάς, You Are Sleeping, η ιστορία του οποίου είναι αρκετά ενδιαφέρουσα...
Τετάρτη 6 Ιουλίου 2016
Tune #66: Union Jack - Two Full Moons & A Trout
Το Brexit είναι γεγονός και έτσι ο Union Jack θα βρίσκεται στο (εγγύς;) μέλλον εκτός της Ε.Ε.
Αφορμή για ένα κομμάτι-ορόσημο της trance, το Two Full Moons & A Trout!
UNION JACK - TWO FULL MOONS & A TROUT (ORIGINAL MIX)
Το σχήμα Union Jack ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας των 90's από τον Simon Berry, το αφεντικό της ιστορικής Platipus Records, και τον Claudio Giussani. Στη διάρκεια αυτής της δεκαετίας κυκλόφορησαν υπό την αιγίδα της δισκογραφικής σεμιναριακές παραγωγές που όρισαν το είδος της acid trance. Οι Berry και Giussani ήταν οι βασικοί εκφραστές του ήχου της Platipus, τους οποίους ακολούθησε λίγο αργότερα ο Paul Brogden. Η τριάδα παρήγαγε συνεχώς νέα κομμάτια μέχρι τις αρχές της τρέχουσας χιλιετίας, όταν ο Giussani αποφάσισε να ασχοληθεί αποκλειστικά με το mastering για άλλους καλλιτέχνες. Ως αποτέλεσμα, οι Union Jack έμειναν ανενεργοί για περίπου 10 χρόνια μέχρι το 2008, όταν ο Brogden πήρε τη θέση του Giussani. Το τρέχον σχήμα συνεχίζει να παράγει νέες δουλειές με πολύ μικρότερη συχνότητα και αποκλειστικά σε ηλεκτρονική μορφή.
Κάθε άτομο της τριανδρίας αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο στην διαμόρφωση της βρετανικής trance:
- Ο Simon Berry είναι γνωστός για τα solo aliases του Art Of Trance και Poltergeist. Το δεύτερο ψευδώνυμο χρησιμοποιήθηκε για τις πρώτες δουλειές στην δισκογραφική του, ενώ το πρώτο αποτελεί και το πιο αναγνωρίσιμο, με κορυφαία στιγμή το κομμάτι Madagascar (ή Madagasca σε κάποιες λανθάνσουσες εκδόσεις). Υπό την μάσκα του Art Of Trance κυκλόφορησαν τα 2 albums Wildlife On One (1996) και Voice Of Earth (1999).
- Ο Claudio Giussani χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Terra Ferma για τις δικές του παραγωγές. Στην Platipus κυκλόφορησαν τα Turtle Crossing (1999) και The Adventures Of... (2000).
- Ο Paul Brogden αρχικά χρησιμοποίησε την δισκογραφική Seismic Records για την κυκλοφορία των πρώτων παραγωγών του ως Pob. Η συνεργασία της Seismic με την Platipus του έδωσε την ευκαιρία για την έκδοση του studio album Essence το 2000.
Τα τρία άτομα δεν συνεργάστηκαν ποτέ μαζί στην παραγωγή (αν εξαιρεθούν τα νέα κομμάτια των Union Jack με remixes από τον Giussani), οπότε αξίζει να αναφερθούν τα μουσικά σχήματα που προέκυψαν από τους συνδυασμών αυτών ανά 2:
- Οι Berry και Giussani συνεργάστηκαν μόνο ως Union Jack.
- Οι Berry και Brogden συνεργάστηκαν ως Union Jack και Clanger.
- Οι Giussani και Brogden συνεργάστηκαν ως Granny (κλασικό πλέον έχει γίνει το remix τους στο Calling Your Name, το κομμάτι που ακούστηκε στην ταινία American Pie).
Η άφιξη της νέας χιλιετίας εισάγει μία νέα εποχή για την Platipus. Ο Giussani αποχωρεί μετά την κυκλοφορία του single Wolf (2000) από το label, το οποίο αρχίζει να προσανατολίζεται περισσότερο σε κομμάτια της progressive trance, που είναι το κυρίαρχο είδος της εποχής, ενώ από το 2003 μέχρι το 2009 κυκλοφορεί η σειρά The Art Of Chill με προφανώς πιο downtempo ακούσματα. Ο χαρακτήρας της Platipus χάνεται σταδιακά, προσπαθώντας να συμβαδίσει με τους ήχους της εποχής...
Το 2010 είναι η χειρότερη χρονιά για τη δισκογραφική εταιρεία, καθώς αυτή παύει να υφίσταται στην αρχή του έτους και δημιουργείται από τον Berry η νεοσύστατη Porcupine Records, η οποία περιέχει τις πρότερες παραγωγές της Platipus σε ηλεκτρονική μορφή πλέον. Η νέα δισκογραφική έχει σύντομο χρόνο ζωής, καθώς το 2012 η Platipus επανέρχεται στο προσκήνιο με νέα κομμάτια από Art Of Trance και Union Jack. Το label συνεχίζει να υφίσταται (ευτυχώς!) μέχρι σήμερα, με κομμάτια προνατολισμένα προς την progressive trance, έχοντας όμως τα απαραίτητα acid ψήγματα, υπενθυμίζοντας έτσι το ένδοξο παρελθόν του.
Ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια που εκδόθηκαν από τους Union Jack και καθιερώθηκε ως ένας θησαυρός της trance είναι το Two Full Moons & A Trout. Οι Berry και Giussani φαίνεται να είναι λάτρεις του ζωικού βασιλείου, όπως μαρτυρούν οι ονομασίες των παραγωγών τους (Red Herring, Cockroach, Yeti, Toucan). Το κομμάτι κυκλοφόρησε το 1993 ως single μαζί με το Lollypop Man (με το δεύτερο ως B-side). Η original εκδοχή του είναι κλασικό παράδειγμα acid trance, όπως την προώθησε η Platipus στα πρώτα χρόνια λειτουργίας της.
Τον επόμενο χρόνο ο Caspar Pound υπογράφει τα δικαιώματα κυκλοφορίας του TFM&AT στο επίσης ιστορικό label Rising High Records, μαζί με νέα remixes από τον ίδιο, τους εμπνευστές του κομματιού και τον Laurence Elliot-Potter (ως Friends, Lovers & Family). Η εκδοχή του Pound δεσπόζει έναντι οποιασδήποτε άλλης:
UNION JACK - TWO FULL MOONS & A TROUT (CASPAR POUND MIX)
Το remix ξεκινάει ήρεμα με μία ατμοσφαιρική μελωδία piano την οποία ακολουθούν τα drums. Στη συνέχεια η σκυτάλη παραδίδεται στα progressive pads (σπουδαία η κληρονομιά της progressive μουσικής!) τα οποία ουσιαστικά μετατρέπουν το κομμάτι σε χορευτικό δυναμίτη, ενώ παράλληλα χτίζουν για την τελική κορύφωση!
Αναγνωρισμένα ονόματα της ηλεκτρονικής σκηνής, όπως οι Airwave, Chab και Luke Chable, προσπάθησαν με τα δικά τους remixes να προσεγγίσουν το μεγαλείο της εκδοχής του αδικοχαμένου Caspar Pound, αλλά προφανώς κάτι τέτοιο ήταν μάταιος κόπος. Η ιστορία είχε ήδη γραφτεί και ήταν πλέον αδύνατον να επαναληφθεί στο ίδιο κομμάτι!
Αφορμή για ένα κομμάτι-ορόσημο της trance, το Two Full Moons & A Trout!
UNION JACK - TWO FULL MOONS & A TROUT (ORIGINAL MIX)
Το σχήμα Union Jack ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας των 90's από τον Simon Berry, το αφεντικό της ιστορικής Platipus Records, και τον Claudio Giussani. Στη διάρκεια αυτής της δεκαετίας κυκλόφορησαν υπό την αιγίδα της δισκογραφικής σεμιναριακές παραγωγές που όρισαν το είδος της acid trance. Οι Berry και Giussani ήταν οι βασικοί εκφραστές του ήχου της Platipus, τους οποίους ακολούθησε λίγο αργότερα ο Paul Brogden. Η τριάδα παρήγαγε συνεχώς νέα κομμάτια μέχρι τις αρχές της τρέχουσας χιλιετίας, όταν ο Giussani αποφάσισε να ασχοληθεί αποκλειστικά με το mastering για άλλους καλλιτέχνες. Ως αποτέλεσμα, οι Union Jack έμειναν ανενεργοί για περίπου 10 χρόνια μέχρι το 2008, όταν ο Brogden πήρε τη θέση του Giussani. Το τρέχον σχήμα συνεχίζει να παράγει νέες δουλειές με πολύ μικρότερη συχνότητα και αποκλειστικά σε ηλεκτρονική μορφή.
Κάθε άτομο της τριανδρίας αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο στην διαμόρφωση της βρετανικής trance:
- Ο Simon Berry είναι γνωστός για τα solo aliases του Art Of Trance και Poltergeist. Το δεύτερο ψευδώνυμο χρησιμοποιήθηκε για τις πρώτες δουλειές στην δισκογραφική του, ενώ το πρώτο αποτελεί και το πιο αναγνωρίσιμο, με κορυφαία στιγμή το κομμάτι Madagascar (ή Madagasca σε κάποιες λανθάνσουσες εκδόσεις). Υπό την μάσκα του Art Of Trance κυκλόφορησαν τα 2 albums Wildlife On One (1996) και Voice Of Earth (1999).
- Ο Claudio Giussani χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Terra Ferma για τις δικές του παραγωγές. Στην Platipus κυκλόφορησαν τα Turtle Crossing (1999) και The Adventures Of... (2000).
- Ο Paul Brogden αρχικά χρησιμοποίησε την δισκογραφική Seismic Records για την κυκλοφορία των πρώτων παραγωγών του ως Pob. Η συνεργασία της Seismic με την Platipus του έδωσε την ευκαιρία για την έκδοση του studio album Essence το 2000.
Τα τρία άτομα δεν συνεργάστηκαν ποτέ μαζί στην παραγωγή (αν εξαιρεθούν τα νέα κομμάτια των Union Jack με remixes από τον Giussani), οπότε αξίζει να αναφερθούν τα μουσικά σχήματα που προέκυψαν από τους συνδυασμών αυτών ανά 2:
- Οι Berry και Giussani συνεργάστηκαν μόνο ως Union Jack.
- Οι Berry και Brogden συνεργάστηκαν ως Union Jack και Clanger.
- Οι Giussani και Brogden συνεργάστηκαν ως Granny (κλασικό πλέον έχει γίνει το remix τους στο Calling Your Name, το κομμάτι που ακούστηκε στην ταινία American Pie).
Η άφιξη της νέας χιλιετίας εισάγει μία νέα εποχή για την Platipus. Ο Giussani αποχωρεί μετά την κυκλοφορία του single Wolf (2000) από το label, το οποίο αρχίζει να προσανατολίζεται περισσότερο σε κομμάτια της progressive trance, που είναι το κυρίαρχο είδος της εποχής, ενώ από το 2003 μέχρι το 2009 κυκλοφορεί η σειρά The Art Of Chill με προφανώς πιο downtempo ακούσματα. Ο χαρακτήρας της Platipus χάνεται σταδιακά, προσπαθώντας να συμβαδίσει με τους ήχους της εποχής...
Το 2010 είναι η χειρότερη χρονιά για τη δισκογραφική εταιρεία, καθώς αυτή παύει να υφίσταται στην αρχή του έτους και δημιουργείται από τον Berry η νεοσύστατη Porcupine Records, η οποία περιέχει τις πρότερες παραγωγές της Platipus σε ηλεκτρονική μορφή πλέον. Η νέα δισκογραφική έχει σύντομο χρόνο ζωής, καθώς το 2012 η Platipus επανέρχεται στο προσκήνιο με νέα κομμάτια από Art Of Trance και Union Jack. Το label συνεχίζει να υφίσταται (ευτυχώς!) μέχρι σήμερα, με κομμάτια προνατολισμένα προς την progressive trance, έχοντας όμως τα απαραίτητα acid ψήγματα, υπενθυμίζοντας έτσι το ένδοξο παρελθόν του.
Ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια που εκδόθηκαν από τους Union Jack και καθιερώθηκε ως ένας θησαυρός της trance είναι το Two Full Moons & A Trout. Οι Berry και Giussani φαίνεται να είναι λάτρεις του ζωικού βασιλείου, όπως μαρτυρούν οι ονομασίες των παραγωγών τους (Red Herring, Cockroach, Yeti, Toucan). Το κομμάτι κυκλοφόρησε το 1993 ως single μαζί με το Lollypop Man (με το δεύτερο ως B-side). Η original εκδοχή του είναι κλασικό παράδειγμα acid trance, όπως την προώθησε η Platipus στα πρώτα χρόνια λειτουργίας της.
Τον επόμενο χρόνο ο Caspar Pound υπογράφει τα δικαιώματα κυκλοφορίας του TFM&AT στο επίσης ιστορικό label Rising High Records, μαζί με νέα remixes από τον ίδιο, τους εμπνευστές του κομματιού και τον Laurence Elliot-Potter (ως Friends, Lovers & Family). Η εκδοχή του Pound δεσπόζει έναντι οποιασδήποτε άλλης:
UNION JACK - TWO FULL MOONS & A TROUT (CASPAR POUND MIX)
Το remix ξεκινάει ήρεμα με μία ατμοσφαιρική μελωδία piano την οποία ακολουθούν τα drums. Στη συνέχεια η σκυτάλη παραδίδεται στα progressive pads (σπουδαία η κληρονομιά της progressive μουσικής!) τα οποία ουσιαστικά μετατρέπουν το κομμάτι σε χορευτικό δυναμίτη, ενώ παράλληλα χτίζουν για την τελική κορύφωση!
Αναγνωρισμένα ονόματα της ηλεκτρονικής σκηνής, όπως οι Airwave, Chab και Luke Chable, προσπάθησαν με τα δικά τους remixes να προσεγγίσουν το μεγαλείο της εκδοχής του αδικοχαμένου Caspar Pound, αλλά προφανώς κάτι τέτοιο ήταν μάταιος κόπος. Η ιστορία είχε ήδη γραφτεί και ήταν πλέον αδύνατον να επαναληφθεί στο ίδιο κομμάτι!
Κυριακή 26 Ιουνίου 2016
Tune #65: Purl - Stillpoint
Τα τελευταία χρόνια η dub techno έχει χαρίσει δυνατές στιγμές με πολύ καλές παραγωγές. Μία από αυτές είναι το Stillpoint από τον Purl:
PURL - STILLPOINT
Ο Purl είναι ένα από τα (διάφορα) ψευδώνυμα του Σουηδού μουσικού Ludvig Cimbrelius. Με αυτό το alias εμφάνισε το πρώτο του Extended Play το 2008 σε μία δανέζικη-σουηδική δισκογραφική (η οποία φαίνεται να μην υφίσταται πλέον).
Οι παραγωγές του κίνησαν σύντομα το ενδιαφέρον του καναδέζικου label Silent Season, η οποία από το 2007 προσφέρει "μουσικές υπηρεσίες" στο φάσμα της ambient / dub techno. Έτσι, το 2011 ευδοκιμεί η συνεργασία των 2 πλευρών με την κυκλοφορία του album Deep Ground. Οι λιγοστές (300 από την Silent Season + 100 από τον Cimbrelius) κόπιες εξαπλώνουν την μουσική του στο κοινό και σύντομα εξαντλούνται...
Οι 2 πλευρές ανανέωσαν τη συνεργασία τους για μία ακόμα φορά το 2015 με την κυκλοφορία του Stillpoint, το οποίο αποτελεί προσωπική επιλογή για ένα τα καλύτερα albums ηλεκτρονικής μουσικής που εμφανίστηκαν την περασμένη χρονιά. Η πολιτική της Silent Season για περιορισμένο αριθμό (350) CDs οδηγεί και το Stillpoint σε δεύτερο sold out!
Στη σημερινή ανάρτηση παρουσιάζεται το ομώνυμο κομμάτι από το album, το οποίο είναι μία μίξη ambient μουσικής με dub techno στοιχεία, ένας συνδυασμός που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον μέσω των κομματιών του Purl. Απολαύστε υπεύθυνα οδηγώντας κατά την δύση του ηλίου εν μέσω καλοκαιριού...
Ο Ludvig Cimbrelius έχει συνεργαστεί με πολλαπλές δισκογραφικές εταιρείες από διαφορετικές χώρες (Αγγλία, ΗΠΑ, Καναδάς, Σουηδία, Δανία, Ρωσία, Γαλλία), οι οποίες όμως βασίζονται στην διανομή μουσικής σε ηλεκτρονική και όχι φυσική μορφή. Ας ελπίσουμε ότι η συνεργασία του με την Silent Season να συνεχιστεί για αρκετά χρόνια ακόμα, ακολουθώντας το παράδειγμα του Magnus Birgersson με την Ultimae Records!
PURL - STILLPOINT
Ο Purl είναι ένα από τα (διάφορα) ψευδώνυμα του Σουηδού μουσικού Ludvig Cimbrelius. Με αυτό το alias εμφάνισε το πρώτο του Extended Play το 2008 σε μία δανέζικη-σουηδική δισκογραφική (η οποία φαίνεται να μην υφίσταται πλέον).
Οι παραγωγές του κίνησαν σύντομα το ενδιαφέρον του καναδέζικου label Silent Season, η οποία από το 2007 προσφέρει "μουσικές υπηρεσίες" στο φάσμα της ambient / dub techno. Έτσι, το 2011 ευδοκιμεί η συνεργασία των 2 πλευρών με την κυκλοφορία του album Deep Ground. Οι λιγοστές (300 από την Silent Season + 100 από τον Cimbrelius) κόπιες εξαπλώνουν την μουσική του στο κοινό και σύντομα εξαντλούνται...
Οι 2 πλευρές ανανέωσαν τη συνεργασία τους για μία ακόμα φορά το 2015 με την κυκλοφορία του Stillpoint, το οποίο αποτελεί προσωπική επιλογή για ένα τα καλύτερα albums ηλεκτρονικής μουσικής που εμφανίστηκαν την περασμένη χρονιά. Η πολιτική της Silent Season για περιορισμένο αριθμό (350) CDs οδηγεί και το Stillpoint σε δεύτερο sold out!
Στη σημερινή ανάρτηση παρουσιάζεται το ομώνυμο κομμάτι από το album, το οποίο είναι μία μίξη ambient μουσικής με dub techno στοιχεία, ένας συνδυασμός που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον μέσω των κομματιών του Purl. Απολαύστε υπεύθυνα οδηγώντας κατά την δύση του ηλίου εν μέσω καλοκαιριού...
Ο Ludvig Cimbrelius έχει συνεργαστεί με πολλαπλές δισκογραφικές εταιρείες από διαφορετικές χώρες (Αγγλία, ΗΠΑ, Καναδάς, Σουηδία, Δανία, Ρωσία, Γαλλία), οι οποίες όμως βασίζονται στην διανομή μουσικής σε ηλεκτρονική και όχι φυσική μορφή. Ας ελπίσουμε ότι η συνεργασία του με την Silent Season να συνεχιστεί για αρκετά χρόνια ακόμα, ακολουθώντας το παράδειγμα του Magnus Birgersson με την Ultimae Records!
Κυριακή 12 Ιουνίου 2016
IN THE MIX INTERMISSION!!!
What is a DJ if he can't scratch?
A jukebox!
Tracklist:
01. Circulation - Purple (Mix 2) [Circulation] (2000)
02. PQM - You Are Sleeping (PQM Meets Luke Chable Vocal Pass) [Yoshitoshi Recordings] (2003)
03. Subliminal Cuts - Le Voie Le Soleil (Fade Mix) [XL Recordings] (1996)
04. T-Era - El Tren (Slacker's Transporto Mix) [Loaded Records] (1997)
05. John Johnson - I Want You (Van Bellen's Last Shout Remix) [Sonic City] (2004)
06. Breeder - New York FM (Van Bellen Remix) [Rhythm Syndicate Records] (2001)
07. M.E.O. - Sleepless (John Johnson Remix) [Global Harmony] (2001)
08. Mory Kante - Mogo Djolo (Ambush Vocal Mix) [Barclay] (1994)
09. Albion - Air 2000 (Hybrid's Supersonic Remix) [Platipus] (2000)
10. Mothers Pride - Floribunda (Big C Remix) [Heat Recordings] (1998)
A jukebox!
Tracklist:
01. Circulation - Purple (Mix 2) [Circulation] (2000)
02. PQM - You Are Sleeping (PQM Meets Luke Chable Vocal Pass) [Yoshitoshi Recordings] (2003)
03. Subliminal Cuts - Le Voie Le Soleil (Fade Mix) [XL Recordings] (1996)
04. T-Era - El Tren (Slacker's Transporto Mix) [Loaded Records] (1997)
05. John Johnson - I Want You (Van Bellen's Last Shout Remix) [Sonic City] (2004)
06. Breeder - New York FM (Van Bellen Remix) [Rhythm Syndicate Records] (2001)
07. M.E.O. - Sleepless (John Johnson Remix) [Global Harmony] (2001)
08. Mory Kante - Mogo Djolo (Ambush Vocal Mix) [Barclay] (1994)
09. Albion - Air 2000 (Hybrid's Supersonic Remix) [Platipus] (2000)
10. Mothers Pride - Floribunda (Big C Remix) [Heat Recordings] (1998)
Σάββατο 11 Ιουνίου 2016
Tune #2²2²2²: Clint Mansell - πr²
12:45. Restate my assumptions:
1. Mathematics is the language of nature.
2. Everything around as can be represented and understood through numbers.
3. If you graph these numbers, patterns emerge.
Therefore: There are patterns everywhere in nature.
CLINT MANSELL - πr²
Ο Clint Mansell είναι ευρύτερα γνωστός ως συνθέτης μουσικών θεμάτων για ταινίες. Αν το όνομα του δεν θυμίζει κάτι, τότε σίγουρα θυμίζει το (παιγμένο πλέον μέχρι θανάτου) Requiem For A Dream!
Ξεκίνησε το 1986 ως frontman στο alternative rock συγκρότημα Pop Will Eat Itself. Μετά από πορεία 10 χρόνων, το συγκρότημα διαλύθηκε, με τα μέλη του να ακολουθούν διαφορετικές πορείες (έγινε ανασύσταση το 2011 χωρίς όμως να συμμετέχει η πλειοψηφία των αρχικών μελών). Έτσι, ο Clint Mansell σκέφτηκε να δοκιμάσει την τύχη του στην σύνθεση μουσικών θεμάτων...
Το ντεμπούτο του Mansell ως συνθέτη soundtracks συνδυάστηκε με το αντίστοιχο κινηματογραφικό του σκηνοθέτη Darren Aronovsky. Η ταινία Pi βγήκε στους κινηματογράφους το 1998 και εξιστορεί την ζωή ενός μαθηματικού που έχει εμμονή με την εφαρμογή αριθμητικών μοτίβων σε οποιαδήποτε πτυχή του κόσμου. Η επιτυχία της underground ταινίας ενισχύθηκε και από το soundtrack που περιείχε 2 κομμάτια του Mansell (2πr / πr²), καθώς και άλλα από τους all stars της ηλεκτρονικής μουσικής της εποχής, μεταξύ των οποίων οι Orbital, Massive Attack, Aphex Twin. Η συνεργασία των 2 ατόμων φαίνεται να ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένη, καθώς η συνταγή αυτή δοκιμάστηκε εκ νέου σε επόμενες ταινίες του Aronovsky.
Σύμφωνα με την άποψη του γράφοντος, το soundtack του Pi ανήκει στην κατηγορία των καλύτερων music scores ηλεκτρονικής μουσικής μαζί με τα παρακάτω:
- Giorgio Moroder - Midnight Express (1978)
- Vangelis - Blade Runner (1982)
- Various Artists - Hackers (1995)
- Various Artists - Trainspotting (1996)
Το σημερινό κομμάτι είναι το μουσικό σήμα κατατεθέν της ταινίας, καθώς ταιριάζει απόλυτα με τη χαοτική προσωπικότητα του κεντρικού χαρακτήρα...
1. Mathematics is the language of nature.
2. Everything around as can be represented and understood through numbers.
3. If you graph these numbers, patterns emerge.
Therefore: There are patterns everywhere in nature.
CLINT MANSELL - πr²
Ο Clint Mansell είναι ευρύτερα γνωστός ως συνθέτης μουσικών θεμάτων για ταινίες. Αν το όνομα του δεν θυμίζει κάτι, τότε σίγουρα θυμίζει το (παιγμένο πλέον μέχρι θανάτου) Requiem For A Dream!
Ξεκίνησε το 1986 ως frontman στο alternative rock συγκρότημα Pop Will Eat Itself. Μετά από πορεία 10 χρόνων, το συγκρότημα διαλύθηκε, με τα μέλη του να ακολουθούν διαφορετικές πορείες (έγινε ανασύσταση το 2011 χωρίς όμως να συμμετέχει η πλειοψηφία των αρχικών μελών). Έτσι, ο Clint Mansell σκέφτηκε να δοκιμάσει την τύχη του στην σύνθεση μουσικών θεμάτων...
Το ντεμπούτο του Mansell ως συνθέτη soundtracks συνδυάστηκε με το αντίστοιχο κινηματογραφικό του σκηνοθέτη Darren Aronovsky. Η ταινία Pi βγήκε στους κινηματογράφους το 1998 και εξιστορεί την ζωή ενός μαθηματικού που έχει εμμονή με την εφαρμογή αριθμητικών μοτίβων σε οποιαδήποτε πτυχή του κόσμου. Η επιτυχία της underground ταινίας ενισχύθηκε και από το soundtrack που περιείχε 2 κομμάτια του Mansell (2πr / πr²), καθώς και άλλα από τους all stars της ηλεκτρονικής μουσικής της εποχής, μεταξύ των οποίων οι Orbital, Massive Attack, Aphex Twin. Η συνεργασία των 2 ατόμων φαίνεται να ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένη, καθώς η συνταγή αυτή δοκιμάστηκε εκ νέου σε επόμενες ταινίες του Aronovsky.
Σύμφωνα με την άποψη του γράφοντος, το soundtack του Pi ανήκει στην κατηγορία των καλύτερων music scores ηλεκτρονικής μουσικής μαζί με τα παρακάτω:
- Giorgio Moroder - Midnight Express (1978)
- Vangelis - Blade Runner (1982)
- Various Artists - Hackers (1995)
- Various Artists - Trainspotting (1996)
Το σημερινό κομμάτι είναι το μουσικό σήμα κατατεθέν της ταινίας, καθώς ταιριάζει απόλυτα με τη χαοτική προσωπικότητα του κεντρικού χαρακτήρα...
Κυριακή 29 Μαΐου 2016
Tune #63: The Age Of Love - The Age Of Love
Είναι γεγονός ότι το remix του Age Of Love από τους Jam & Spoon αποτελεί ένα από τα πρώτα παραδείγματα της trance:
THE AGE OF LOVE - THE AGE OF LOVE (WATCH OUT FOR STELLA CLUB MIX)
Είναι επίσης γεγονός ότι για πολλά χρόνια επικρατούσε η λανθασμένη αντίληψη ότι αυτή η εκδοχή του κομματιού ήταν και η αρχική. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι την εποχή κυκλοφορίας του (1992) το Internet και ο Παγκόσμιος Ιστός (World Wide Web) βρίσκονταν ακόμη σε βρεφικό στάδιο. Συνεπώς, δεν υπήρχε η δυνατότητα για εύκολη και γρήγορη ενημέρωση, πλεόνεκτήματα που στις μέρες μας είναι ανεκτίμητα...
Το Age Of Love ήταν το αποτέλεσμα της πρόσκαιρης συνεργασίας 2 Ιταλών παραγωγών:
- Ο Giuseppe Cherchia ήταν μεγάλο όνομα στην italo disco σκηνή των 80's. Το 1980 έγραψε το κομμάτι Ma Quale Idea το οποίο γνώρισε τεράστια επιτυχία σε Ευρώπη και Αμερική. Από τότε μέχρι το 2002 έβγαλε σωρεία albums με το ψευδώνυμο Pino D'Angió, ενώ παράλληλα έγραψε κομμάτια για άλλους καλλιτέχνες.
- Ο Bruno Sanchioni από την άλλη πλευρά, έχοντας περισσότερο υπόβαθρο ηλεκτρονικής μουσικής, ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα στο Βέλγιο κοντά στα τέλη των 80's, συμβάλλοντας έτσι στο κίνημα του New Beat. Φυσικά, είναι περισσότερο γνωστός για το σχήμα B.B.E., μαζί με τους Bruno Quartier (Open Your Eyes!!!) και τον Emmanuel Top, ένα επίσης τεράστιο όνομα στην ηλεκτρονική μουσική, γνωστό για τις acid παραγωγές του.
Οι πρώτες εκδοχές του κομματιού κυκλοφόρησαν το 1990 στην Diki Records, ένα σημαντικό βελγικό label στο χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής. Χαρακτηριστικό γνώρισμα του (όπως και σε όλα τα remixes) είναι τα φωνητικά της Karen Mulder:
Come On
Dance with me
Move your body
Your life's a beat
THE AGE OF LOVE - THE AGE OF LOVE (BOEING MIX)
Η original radio version του κομματιού, η οποία είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό μέχρι και σήμερα, περιέχει επίσης και τα rapping φωνητικά του Chierchia:
THE AGE OF LOVE - THE AGE OF LOVE (VOCAL RADIO VERSION)
Το 1992 η αγγλική React Records ζήτησε τη βοήθεια των J&S για τη δημιουργία ενός νέου remix. Η εκδοχή τους εκτόξευσε τη δημοτικότητα του κομματιού, καθώς συμπεριλήφθηκε σε αμέτρητα compilations και έδωσε το έναυσμα και σε άλλους παραγωγούς για νέα remixes. Κάποια ενδεικτικά παραδείγματα είναι τα εξής:
- Paul Van Dyk (1997)
- Emmanuel Top (1997)
- Brainbug (1998)
- Steve Gerrard a.k.a. Wrecked Angle (2004)
Το Age Of Love είναι ένα κομμάτι-ορόσημο: ανήκει στην κατηγορία των κομματιών με τα περισσότερα remixes, ενώ παράλληλα μοιράζεται τον τίτλο του πρώτου trance κομματιού μαζί με τα Dance 2 Trance - We Came In Peace και The KLF - What Time Is Love (Pure Trance Mix)!
THE AGE OF LOVE - THE AGE OF LOVE (WATCH OUT FOR STELLA CLUB MIX)
Είναι επίσης γεγονός ότι για πολλά χρόνια επικρατούσε η λανθασμένη αντίληψη ότι αυτή η εκδοχή του κομματιού ήταν και η αρχική. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι την εποχή κυκλοφορίας του (1992) το Internet και ο Παγκόσμιος Ιστός (World Wide Web) βρίσκονταν ακόμη σε βρεφικό στάδιο. Συνεπώς, δεν υπήρχε η δυνατότητα για εύκολη και γρήγορη ενημέρωση, πλεόνεκτήματα που στις μέρες μας είναι ανεκτίμητα...
Το Age Of Love ήταν το αποτέλεσμα της πρόσκαιρης συνεργασίας 2 Ιταλών παραγωγών:
- Ο Giuseppe Cherchia ήταν μεγάλο όνομα στην italo disco σκηνή των 80's. Το 1980 έγραψε το κομμάτι Ma Quale Idea το οποίο γνώρισε τεράστια επιτυχία σε Ευρώπη και Αμερική. Από τότε μέχρι το 2002 έβγαλε σωρεία albums με το ψευδώνυμο Pino D'Angió, ενώ παράλληλα έγραψε κομμάτια για άλλους καλλιτέχνες.
- Ο Bruno Sanchioni από την άλλη πλευρά, έχοντας περισσότερο υπόβαθρο ηλεκτρονικής μουσικής, ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα στο Βέλγιο κοντά στα τέλη των 80's, συμβάλλοντας έτσι στο κίνημα του New Beat. Φυσικά, είναι περισσότερο γνωστός για το σχήμα B.B.E., μαζί με τους Bruno Quartier (Open Your Eyes!!!) και τον Emmanuel Top, ένα επίσης τεράστιο όνομα στην ηλεκτρονική μουσική, γνωστό για τις acid παραγωγές του.
Οι πρώτες εκδοχές του κομματιού κυκλοφόρησαν το 1990 στην Diki Records, ένα σημαντικό βελγικό label στο χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής. Χαρακτηριστικό γνώρισμα του (όπως και σε όλα τα remixes) είναι τα φωνητικά της Karen Mulder:
Come On
Dance with me
Move your body
Your life's a beat
THE AGE OF LOVE - THE AGE OF LOVE (BOEING MIX)
Η original radio version του κομματιού, η οποία είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό μέχρι και σήμερα, περιέχει επίσης και τα rapping φωνητικά του Chierchia:
THE AGE OF LOVE - THE AGE OF LOVE (VOCAL RADIO VERSION)
Το 1992 η αγγλική React Records ζήτησε τη βοήθεια των J&S για τη δημιουργία ενός νέου remix. Η εκδοχή τους εκτόξευσε τη δημοτικότητα του κομματιού, καθώς συμπεριλήφθηκε σε αμέτρητα compilations και έδωσε το έναυσμα και σε άλλους παραγωγούς για νέα remixes. Κάποια ενδεικτικά παραδείγματα είναι τα εξής:
- Paul Van Dyk (1997)
- Emmanuel Top (1997)
- Brainbug (1998)
- Steve Gerrard a.k.a. Wrecked Angle (2004)
Το Age Of Love είναι ένα κομμάτι-ορόσημο: ανήκει στην κατηγορία των κομματιών με τα περισσότερα remixes, ενώ παράλληλα μοιράζεται τον τίτλο του πρώτου trance κομματιού μαζί με τα Dance 2 Trance - We Came In Peace και The KLF - What Time Is Love (Pure Trance Mix)!
Δευτέρα 18 Απριλίου 2016
Tune #62: Zyon - No Fate
There's no fate!
ZYON - NO FATE (ORIGINAL VERSION)
Flashback στις αρχές της δεκαετίας του 90, επιστρέφοντας στην ίδρυση μίας σημαντικής δισκογραφικής εταιρείας και στην πρώιμη μορφή της trance: Η Eye Q Records ιδρύθηκε το 1991 από τους Sven Väth, Heinz Roth και Matthias Hoffmann.
Για τον "Papa Sven" τα λόγια είναι περιττά: ένα πιτσιρίκι που γεννήθηκε στην μικρή πόλη Obertshausen έφτασε από την πώληση flyers στην Ibiza γύρω στις αρχές των 80's να εξελιχθεί σε έναν pop star της Γερμανίας και στη συνέχεια σε πρώτο όνομα στην τέχνη του DJing παγκοσμίως!
O Heinz Roth εκτέλεσε χρέη manager για το label, μία δουλειά ήδη γνωστή από την εποχή που ο Sven ήταν μέλος του συγκροτήματος OFF (1986), μαζί με τους Luca Anzilotti & Michael Munzing (a.k.a. SNAP!).
Ο τρίτος της παρέας δεν είναι τόσο γνωστό όνομα όσο ο Sven Väth, αλλά σίγουρα ήταν η κινητήριος δύναμη μαζί με τους Ralf Hildenbeutel και Steffen Britzke που καθιέρωσαν τον λεγόμενο "ήχο της Φρανκφούρτης"!
Με τις ευλογίες της Eye Q Records κυκλοφόρησαν κομμάτια-ορόσημα για την γερμανική trance:
καθώς και το all time classic Energy 52 - Cafe Del Mar!
Το 1997 έμελε να είναι το (ουσιαστικό) τέλος για το label, καθώς ο Sven Väth αποχωρεί επικαλούμενος καλλιτεχνικές διαφορές σε σχέση με τους συνεργάτες του. Λίγους μήνες αργότερα, η Eye Q κυρήττει πτώχευση, αφήνοντας το ανθρώπινο δυναμικό της απλήρωτο για καιρό. Μέχρι τις μέρες μας, το label συνεχίζει να υφίσταται μετά από 2 εξαγορές (1998 από την UCMG και 2004 από την Daredo), αφήνοντας τις δόξες του παρελθόντος στη λήθη...
Το σημερινό κομμάτι ανήκει στις στιγμές που οι Hoffmann - Hildenbeutel - Britzke συνεργάστηκαν από κοινού. Το No Fate κυκλοφόρησε το 1991 από τον Zyon, κατά κόσμο Renè Swain, με φωνητικά του ίδιου και παραγωγή από την ιδιοφυή τριπλέτα. Η ιδιομορφία του κομματιού είναι εμφανής, καθώς συνδυάζει τα rap vocals του Zyon με την trance μουσική των 3 παραγωγών.
Η πιο γνωστή εκδοχή του κομματιού είναι το No Fate Mix '93, χωρίς τα φωνητικά του Renè και σε πιο γρήγορο tempo, τονίζοντας περισσότερo τα trancy στοιχεία:
ZYON - NO FATE (NO FATE MIX '93)
Η επιτυχία του No Fate στην underground σκηνή αύξησε τη δημοτικότητα του Väth στο Omen (το μαγαζί που είχε ανοίξει για να παίζει τη μουσική της αρεσκείας του), ενώ παράλληλα ανέδειξε το ταλέντο της τριάδας να παράγει σπουδαία κομμάτια. Δυστυχώς, αυτή η πετυχημένη συνταγή θα διατηρηθεί μέχρι το 1997: ο Sven Väth θα επικεντρωθεί στην καριέρα του ως DJ, ενώ οι Hoffmann - Hildenbeutel - Britzke θα συνεχίσουν την παραγωγή μουσικής ως Schallbau...
ZYON - NO FATE (ORIGINAL VERSION)
Flashback στις αρχές της δεκαετίας του 90, επιστρέφοντας στην ίδρυση μίας σημαντικής δισκογραφικής εταιρείας και στην πρώιμη μορφή της trance: Η Eye Q Records ιδρύθηκε το 1991 από τους Sven Väth, Heinz Roth και Matthias Hoffmann.
Για τον "Papa Sven" τα λόγια είναι περιττά: ένα πιτσιρίκι που γεννήθηκε στην μικρή πόλη Obertshausen έφτασε από την πώληση flyers στην Ibiza γύρω στις αρχές των 80's να εξελιχθεί σε έναν pop star της Γερμανίας και στη συνέχεια σε πρώτο όνομα στην τέχνη του DJing παγκοσμίως!
O Heinz Roth εκτέλεσε χρέη manager για το label, μία δουλειά ήδη γνωστή από την εποχή που ο Sven ήταν μέλος του συγκροτήματος OFF (1986), μαζί με τους Luca Anzilotti & Michael Munzing (a.k.a. SNAP!).
Ο τρίτος της παρέας δεν είναι τόσο γνωστό όνομα όσο ο Sven Väth, αλλά σίγουρα ήταν η κινητήριος δύναμη μαζί με τους Ralf Hildenbeutel και Steffen Britzke που καθιέρωσαν τον λεγόμενο "ήχο της Φρανκφούρτης"!
Με τις ευλογίες της Eye Q Records κυκλοφόρησαν κομμάτια-ορόσημα για την γερμανική trance:
- Zyon - No Fate
- Vernon - Vernon's Wonderland
- Hardfloor - Acperience Ι
- Cygnus X - The Orange Theme
καθώς και το all time classic Energy 52 - Cafe Del Mar!
Επίσης, από το κατώφλι της πέρασαν σημαντικοί Γερμανοί παραγωγοί ηλεκτρονικής μουσικής, όπως οι Paul Schmitz-Moorman (Kid Paul), Harald Blüchel (Cosmic Baby), Oliver Lieb (G.O.A.T.), Pascal F.E.O.S., Oliver Bondzio και Ramon Zenker (οι τεχνίτες της acid μουσικής). Αν η MFS του Mark Reeder εκπροσωπούσε στη δεκαετία του 90 τον ηλεκτρονικό ήχο του Βερολίνου, τότε βρήκε το αντίπαλο δέος στην Eye Q Records της Φρανκφούρτης. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι αρκετοί από τους αναφερθέντες κινήθηκαν και στα 2 μονοπάτια.
Το 1997 έμελε να είναι το (ουσιαστικό) τέλος για το label, καθώς ο Sven Väth αποχωρεί επικαλούμενος καλλιτεχνικές διαφορές σε σχέση με τους συνεργάτες του. Λίγους μήνες αργότερα, η Eye Q κυρήττει πτώχευση, αφήνοντας το ανθρώπινο δυναμικό της απλήρωτο για καιρό. Μέχρι τις μέρες μας, το label συνεχίζει να υφίσταται μετά από 2 εξαγορές (1998 από την UCMG και 2004 από την Daredo), αφήνοντας τις δόξες του παρελθόντος στη λήθη...
Το σημερινό κομμάτι ανήκει στις στιγμές που οι Hoffmann - Hildenbeutel - Britzke συνεργάστηκαν από κοινού. Το No Fate κυκλοφόρησε το 1991 από τον Zyon, κατά κόσμο Renè Swain, με φωνητικά του ίδιου και παραγωγή από την ιδιοφυή τριπλέτα. Η ιδιομορφία του κομματιού είναι εμφανής, καθώς συνδυάζει τα rap vocals του Zyon με την trance μουσική των 3 παραγωγών.
Η πιο γνωστή εκδοχή του κομματιού είναι το No Fate Mix '93, χωρίς τα φωνητικά του Renè και σε πιο γρήγορο tempo, τονίζοντας περισσότερo τα trancy στοιχεία:
ZYON - NO FATE (NO FATE MIX '93)
Η επιτυχία του No Fate στην underground σκηνή αύξησε τη δημοτικότητα του Väth στο Omen (το μαγαζί που είχε ανοίξει για να παίζει τη μουσική της αρεσκείας του), ενώ παράλληλα ανέδειξε το ταλέντο της τριάδας να παράγει σπουδαία κομμάτια. Δυστυχώς, αυτή η πετυχημένη συνταγή θα διατηρηθεί μέχρι το 1997: ο Sven Väth θα επικεντρωθεί στην καριέρα του ως DJ, ενώ οι Hoffmann - Hildenbeutel - Britzke θα συνεχίσουν την παραγωγή μουσικής ως Schallbau...
Κυριακή 6 Μαρτίου 2016
Tune #61: Στέρεο Νόβα - Δεν Αλλάζω Τα Ηχεία Μου
Η κληρονομιά των Στέρεο Νόβα είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους: το συγκρότημα που καθόρισε την ηλεκτρονική μουσική στον ελληνικό χώρο, παντρεύοντας την techno με στίχους που παρέπεμπαν σε πραγματικά ποιήματα.
Στη σημερινή ανάρτηση δεν θα γίνει αναφορά στην ιστορία των ΣΝ. Με μία απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο μπορούν εύκολα να βρεθούν αφιερώματα που να παρουσιάζουν λεπτομερώς τη διαδρομή τους στην ελληνική σκηνή.
Είναι γεγονός ότι οι Στέρεο Νόβα ήταν περισσότερο δημοφιλείς για τον στίχο τους. Λογικό, αφού η έμπνευση του Κωνσταντίνου Βήτα να αποτυπώνει προβλήματα της ελληνικής αστικής κοινωνίας σε λόγια είναι αστείρευτη.
Ωστόσο, η ιδέα των στίχων σε κομμάτια ηλεκτρονικής μουσικής δεν μου άρεσε ποτέ ιδιαίτερα (αν και οι ΣΝ ήταν πραγματικά δυνατοί σε αυτό). Για το λόγο αυτό προτιμούσα τα instrumental κομμάτια, όπως τα Δεν Αλλάζω Τα Ηχεία Μου, Οδύσσεια, κ.τ.λ.
ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ - ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΩ ΤΑ ΗΧΕΙΑ ΜΟΥ
Καλειδοσκόπιο όλα τα λεφτά!
Στη σημερινή ανάρτηση δεν θα γίνει αναφορά στην ιστορία των ΣΝ. Με μία απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο μπορούν εύκολα να βρεθούν αφιερώματα που να παρουσιάζουν λεπτομερώς τη διαδρομή τους στην ελληνική σκηνή.
Είναι γεγονός ότι οι Στέρεο Νόβα ήταν περισσότερο δημοφιλείς για τον στίχο τους. Λογικό, αφού η έμπνευση του Κωνσταντίνου Βήτα να αποτυπώνει προβλήματα της ελληνικής αστικής κοινωνίας σε λόγια είναι αστείρευτη.
Ωστόσο, η ιδέα των στίχων σε κομμάτια ηλεκτρονικής μουσικής δεν μου άρεσε ποτέ ιδιαίτερα (αν και οι ΣΝ ήταν πραγματικά δυνατοί σε αυτό). Για το λόγο αυτό προτιμούσα τα instrumental κομμάτια, όπως τα Δεν Αλλάζω Τα Ηχεία Μου, Οδύσσεια, κ.τ.λ.
ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ - ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΩ ΤΑ ΗΧΕΙΑ ΜΟΥ
Καλειδοσκόπιο όλα τα λεφτά!
Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016
Tune #60: Winx – Don't Laugh
Ως γνήσιος σκαπανεύς της ηλεκτρονικής μουσικής, θεωρούσα πάντα μία πρόκληση την "εκσκαφή" κομματιών που ακούγονται σε τηλεοπτικές σειρές, ταινίες και διαφημίσεις.
Παρακολουθώντας λοιπόν πρόσφατα την cult ταινία Σαπουνόπετρα: Το χρήμα στο λαιμό σας και συγκεκριμένα την σκηνή που ο Άλκης Παναγιωτίδης παίζει μόνος του τένις βρήκα μετά από καιρό το κομμάτι που ακούγεται:
WINX - DON'T LAUGH (LIVE RAW MIX)
Ο Josh Wink ή αλλιώς Joshua Winkelman είναι κυρίαρχη φιγούρα της ηλεκτρονικής σκηνής των 90's. Ξεκινώντας το DJing από hobby στα μέσα της δεκαετίας των 80's και επηρεαζόμενος από το κίνημα της rave που μετέφερε στις Ηνωμένες Πολιτείες ο πιονέρος Frankie Bones μαζί με τον αδερφό του Adam X, ο Winx δημιούργησε acid house/techno κομμάτια στο πρώτο μισό της επόμενης δεκαετίας. Το 1994 ίδρυσε στη Φιλαδέλφεια μαζί με τον DJ King Britt την δισκογραφική εταιρεία Ovum Recordings, υπογράφοντας σπουδαία ονόματα όπως οι David Alvarado, Steve Bug και Nic Fanciulli.
Η μετάβαση από τις underground παραγωγές στην εμπορική επιτυχία έγινε με το κλασικό πλέον κομμάτι Higher State Of Consciousness (1995), επιφέροντας κυριολεκτικά αμέτρητες κυκλοφορίες με διάφορες versions και remixes. Η δεσπόζουσα εκδοχή δεν είναι άλλη από την Tweekin' Acid Funk, επιβεβαιώνοντας για μία ακόμα φορά την βαριά κληρονομιά που άφησε το Roland TB-303!
Η σημερινή ανάρτηση όμως αφορά ένα άλλο κομμάτι του Wink: Το Don't Laugh κυκλοφόρησε το 1995 στην Ovum. Μπορεί να μην έφτασε την δημοτικότητα του HSOC, αλλά αποτελεί μία μεγάλη underground επιτυχία. Είναι ένα κλασικό παράδειγμα για το πώς μία απλή ιδέα (ένα απλό bass line και kick) συνοδευόμενη από μία καλή παραγωγή (η οποία περιλαμβάνει κατάλληλο tweaking του 303) και μία περίεργη έμπνευση (ένα μοχθηρό γέλιο!) μπορεί να οδηγήσει σε ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα!
Καλή χρονιά με υγεία, χαρά... και γέλιο!
Παρακολουθώντας λοιπόν πρόσφατα την cult ταινία Σαπουνόπετρα: Το χρήμα στο λαιμό σας και συγκεκριμένα την σκηνή που ο Άλκης Παναγιωτίδης παίζει μόνος του τένις βρήκα μετά από καιρό το κομμάτι που ακούγεται:
WINX - DON'T LAUGH (LIVE RAW MIX)
Ο Josh Wink ή αλλιώς Joshua Winkelman είναι κυρίαρχη φιγούρα της ηλεκτρονικής σκηνής των 90's. Ξεκινώντας το DJing από hobby στα μέσα της δεκαετίας των 80's και επηρεαζόμενος από το κίνημα της rave που μετέφερε στις Ηνωμένες Πολιτείες ο πιονέρος Frankie Bones μαζί με τον αδερφό του Adam X, ο Winx δημιούργησε acid house/techno κομμάτια στο πρώτο μισό της επόμενης δεκαετίας. Το 1994 ίδρυσε στη Φιλαδέλφεια μαζί με τον DJ King Britt την δισκογραφική εταιρεία Ovum Recordings, υπογράφοντας σπουδαία ονόματα όπως οι David Alvarado, Steve Bug και Nic Fanciulli.
Η μετάβαση από τις underground παραγωγές στην εμπορική επιτυχία έγινε με το κλασικό πλέον κομμάτι Higher State Of Consciousness (1995), επιφέροντας κυριολεκτικά αμέτρητες κυκλοφορίες με διάφορες versions και remixes. Η δεσπόζουσα εκδοχή δεν είναι άλλη από την Tweekin' Acid Funk, επιβεβαιώνοντας για μία ακόμα φορά την βαριά κληρονομιά που άφησε το Roland TB-303!
Η σημερινή ανάρτηση όμως αφορά ένα άλλο κομμάτι του Wink: Το Don't Laugh κυκλοφόρησε το 1995 στην Ovum. Μπορεί να μην έφτασε την δημοτικότητα του HSOC, αλλά αποτελεί μία μεγάλη underground επιτυχία. Είναι ένα κλασικό παράδειγμα για το πώς μία απλή ιδέα (ένα απλό bass line και kick) συνοδευόμενη από μία καλή παραγωγή (η οποία περιλαμβάνει κατάλληλο tweaking του 303) και μία περίεργη έμπνευση (ένα μοχθηρό γέλιο!) μπορεί να οδηγήσει σε ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα!
Καλή χρονιά με υγεία, χαρά... και γέλιο!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)