Tune #108: Underworld - Born Slippy

At first glance, you may believe that this post is related with the classic bomb called Born Slippy. Well, that is not exactly the case. The track that you have in mind is the NUXX version, which was and still is honored in either massive party events or local parties held in houses. I was always amazed by the catholic acceptance of this track, especially by non-listeners of electronic dance music (yeah, I know that Trainspotting movie is the reason, but its popularity is anyway remarkable).

A common misconception regarding Born Slippy is that the NUXX version is considered the original one (of course I was also a victim of this false impression). I guess that all started after the release of Trainspotting (1996), one year after the release of the track. Born Slippy was released as a single in 1995 by Junior Boy's Own. The A-side of the single is the actual original version, as presented below:

UNDERWORLD - BORN SLIPPY (ORIGINAL VERSION)

As you can listen, the composition shares no similarities with the well-known version; absence of vocals, different pounding beats and a never-ending melody are the key components that produce a techno-flavored breakbeat track, which is an absolute banger. 

It's a pity that the original version does not enjoy considerable recognition by the advocates of electronic music. However, Underworld have been compensated with commercial and artistic success with Dubnobasswithmyheadman (1994), one of the most influential studio albums in electronic dance music.

Underworld exists as a group from the late 80's, led by Karl Hyde & Rick Smith and focused on synth-pop music. Partnered with DJ Darren Emerson in 1991, they changed their sound to a techno-ish dance approach and achieved huge success ever since. In 2000, Emerson retired from the group in order to spare time to DJ all over the world and run his independent label (Underwater Records). The group continues as a duo, alive and kicking with astonishing live performances.

If I am not mistaken, they were scheduled to perform in Greece the past July, but the corresponding music festival was cancelled (COVID-19 had  different plans). Their latest Greek (non-)presence was in 2007 and certainly not a pleasant one, since Rick Smith was injured by a brick! 

Let us hope their next performance would be bloodless!

Tune #2²2²2²: Clint Mansell - πr²

12:45. Restate my assumptions:
1. Mathematics is the language of nature.
2. Everything around as can be represented and understood through numbers.
3. If you graph these numbers, patterns emerge.

Therefore: There are patterns everywhere in nature.

CLINT MANSELL - πr²


Ο Clint Mansell είναι ευρύτερα γνωστός ως συνθέτης μουσικών θεμάτων για ταινίες. Αν το όνομα του δεν θυμίζει κάτι, τότε σίγουρα θυμίζει το (παιγμένο πλέον μέχρι θανάτου) Requiem For A Dream!

Ξεκίνησε το 1986 ως frontman στο alternative rock συγκρότημα Pop Will Eat Itself. Μετά από πορεία 10 χρόνων, το συγκρότημα διαλύθηκε, με τα μέλη του να ακολουθούν διαφορετικές πορείες (έγινε ανασύσταση το 2011 χωρίς όμως να συμμετέχει η πλειοψηφία των αρχικών μελών). Έτσι, ο Clint Mansell σκέφτηκε να δοκιμάσει την τύχη του στην σύνθεση μουσικών θεμάτων...

Το ντεμπούτο του Mansell ως συνθέτη soundtracks συνδυάστηκε με το αντίστοιχο κινηματογραφικό του σκηνοθέτη Darren Aronovsky. Η ταινία Pi βγήκε στους κινηματογράφους το 1998 και εξιστορεί την ζωή ενός μαθηματικού που έχει εμμονή με την εφαρμογή αριθμητικών μοτίβων σε οποιαδήποτε πτυχή του κόσμου. Η επιτυχία της underground ταινίας ενισχύθηκε και από το soundtrack που περιείχε 2 κομμάτια του Mansell (2πr / πr²), καθώς και άλλα από τους all stars της ηλεκτρονικής μουσικής της εποχής, μεταξύ των οποίων οι Orbital, Massive Attack, Aphex Twin. Η συνεργασία των 2 ατόμων φαίνεται να ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένη, καθώς η συνταγή αυτή δοκιμάστηκε εκ νέου σε επόμενες ταινίες του Aronovsky.

Σύμφωνα με την άποψη του γράφοντος, το soundtack του Pi ανήκει στην κατηγορία των καλύτερων music scores ηλεκτρονικής μουσικής μαζί με τα παρακάτω:

- Giorgio Moroder - Midnight Express (1978)
- Vangelis - Blade Runner (1982)
- Various Artists - Hackers (1995)
- Various Artists - Trainspotting (1996)

Το σημερινό κομμάτι είναι το μουσικό σήμα κατατεθέν της ταινίας, καθώς ταιριάζει απόλυτα με τη χαοτική προσωπικότητα του κεντρικού χαρακτήρα...