Tune #109: E-Razor - Mantra

Though an overlooked tune, Mantra by E-Razor belongs to the best tunes of its genre.

E-RAZOR - MANTRA

E-Razor was a music project by Oliver Laib and Martin Eyerer. The partners in crime were frequent collaborators within 1997-2003, producing under various aliases, such as Dixon Hill, Nervouz Boys, Van Helsing, among others. They surely adopted the classic convention of 90's producers by using different pseudonyms according to the music genre they represented, whether it was trance, techno or minimal!

E-Razor alias focused on the hard trance sound, flavored with acidic elements and seamlessly interchanged with different styles of trance (progressive or goa). It was also their most successful project, featured on two Global Underground mixes (Mantra in GU:007 by Paul Oakenfold and India in GU:008 by Nick Warren) and licensed in several DJ mixes and compilations.

What makes Mantra a trance masterpiece is how the deep bass is interchanged with the melancholic piano pads. Though it is a hard trance composition, it creates a feeling of calmness. Mantra was released as a single (with Yeti on the B-side) in 1997 by Technogold, a German label which re-released mostly techno and trance classics between 1997-2003.

So, what are they up to now?

Oliver Laib (often confused with fellow German Oliver Lieb) still works as a producer, but for other artists. On the other hand, Martin Eyerer is a successful label owner of Kling Klong (along with Rainer Weichhold) and a versatile composer of electronic dance music, extending his rich heritage for more than 25 years!

Label Realm: cuttinG edGe music

Guerilla Records was a seminal label which was set up by William Orbit and Richard O' Dell in 1990. The co-founders had already a business relationship from mid 80's when the former was managed by the latter. The label's name originated from Orbit's studio, which was obviously called Guerilla. It championed the progressive house genre with releases by React 2 Rhythm, D.O.P., Bass-O-Matic (one of William Orbit's early aliases) and The Drum Club, presenting the hottest sound in UK during the first half of the 90's. The label's trademark was the camo sleeve of the releases (designed by graphic artist Steve Cook), which was aligned with the militaristic name. Unfortunately, the output of the company ended abruptly at its peak, with the last release in 1994 (I can only assume that the two guys did not get aligned about the label's future status). Currently, the company exists with a differentiated name (Guerilla Recordings) for licensing matters of back catalog (owned by indie giant Ministry Of Sound).

Good Looking Records was founded in 1992 by Danny Williamson (a.k.a. LTJ Bukem) and is one of the most influential labels in jungle/drum 'n' bass music (along with Metalheadz & Moving Shadow). Bukem created the label in order to release his first production 'Demon's Theme', one of the first dnb tracks. According to the owner of Basement Records (Basement Phil), the track was initially planned to be released in his label, but Danny later decided to invest in a new label, whose distribution was assisted by Phil. GLR's specialties were intelligent liquid dnb productions, curated by essential players (besides Bukem), such as PFM, Artemis and Seba. Logical Progression & Earth compilations can be used an an introductory material for the label. Last traces of the company (even presence in social media) are detected in 2014, indicating its inactive status.

Global Underground needs no introduction for EDM listeners of late 90's - early 00's. The label presented the classic 2-CD mix compilations by famous DJs of the era (Sasha, John Digweed, Paul Oakenfold, Dave Seaman, Danny Tenaglia), influenced by their actual DJ sets in a specific city (even Athens got its release by Danny T!). The GU City CDs became the best selling mix compilation series of the period. Initially, it was conceived by Boxed label (maybe GU should have been included in letter B...), but a few years later a separate company was created with the same name. The last years a revival of the series appeared, with the latest installment assigned to aspiring DJ Patrice Bäumel (supposedly in Berlin city).

A pinch of Greek electronic music

As already stated in a previous blog post, progressive house & trance were blooming all around the world at the end of the previous century until the mid 00's. Sasha & John Digweed hammered the dance floor of Twilo in New York circa 1998-2001. The success of Global Underground mix CDs, which were circulating in music stores and P2P programs, championed the prog music to the masses (including myself). 

Meanwhile in Greece, there was only a handful of radio stations, which broadcast exclusively electronic music tracks. A personal favorite from my youth years was Liquid FM, although I should mention that I was never a fanatic radio listener. My first encounters with EDM were through Paul Oakenfold Essential mixes that existed in Napster.

Following the trend of prog music, mid 00's was also a fruitful period for Greek artists in the area of EDM. One of the first examples is George Pallikaris, a.k.a. G-Pal. Although he started with more tech and deep house sounds, he released his fifth EP in Bedrock Records (2001), showcasing his first takes on progressive house. Very soon, he developed from an rising artist into a popular DJ and producer, with successful releases, such as Ocean Of Blue (2002) and Ophra (2003).

At the same time, many young talents emerged in the scene, including Stelios Vassiloudis, Kosmas Efstratiou, Christian Cambas, Giannis Douskos and Nikos Galatsopoulos. All of them appeared in an essential Greek compilation CD, Local Underground, paving the way for progressive house music. The prog craze was everywhere. The most popular Greek radio station for electronic music, Best Radio 92.6, was musically oriented on this genre, while having the support of the affiliated label Klik Records. The dancefloors of the Greek night clubs were full of clubbers dancing to the tunes of this era.

EDM has surely changed a lot since then. Progressive house is not considered "hot" now, surrendering its place to other music genres, like deep/tech house and techno. Obviously, the same pattern applies in Greece. There is nothing wrong with that, cause it's all about good music, not music styles. However, I am very curious to listen to the upcoming album of Way Out West and how Nick Warren and Jody Wisternoff (masters of progressive house) evolved through these years!

Tune #69: Hydrogen Rockers - Musica

Dark - Tribal - Pounding: Η συνταγή των κομματιών που χρησιμοποίησε κατά κόρον ο John Digweed στα DJ sets των '00s. Κλασικό παράδειγμα το Musica!

HYDROGEN ROCKERS - MUSICA (HYDROGEN DUB)


Τα "musica" (και όχι βιολογικά!) αδέρφια Paul Harris και Ben Harris μεγάλωσαν στην περιοχή του Kent, έχοντας όμως διαφορετικό υπόβαθρο. O Paul απέκτησε νωρίς το μικρόβιο της ηλεκτρονικής μουσικής, όντας DJ από τις αρχές της δεκαετίας του 90. Από την άλλη πλευρά, ο Ben ξεκίνησε να παίζει κιθάρα σε ένα indie rock συγκρότημα, μέσω του οποίου κατάφερε να βγάλει το πρώτο του demo και να ασχοληθεί με την ηχοληψία. Η τελευταία τον ώθησε πιο κοντά στον κόσμο της ηλεκτρονικής μουσικής και στο άνοιγμα δισκοπωλείου στο Bromley του Kent.

Το δισκοπωλείο έμελλε να είναι το σημείο συνάντησης των 2 προσώπων. Η δημοτικότητα της house στα 90's συνέβαλε στην πώληση δίσκων του είδους σε εκκολαπτόμενους DJs, ένας από τους οποίους ήταν ο Paul. Το κοινό τους ενδιαφέρον στη μουσική είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία των Hydrogen Rockers. Έτσι, η πρώτη τους δουλειά με αυτό το alias ήταν ένα remake του κομματιού Blackout από τον Lil' Louis, η οποία κυκλοφόρησε το 2000.

Τον Απρίλιο του επόμενου χρόνου εμφανίστηκε το Musica από την λονδρέζικη δισκογραφική εταιρεία Plastica των Enzo Amico και Johnny Orange. Το σκοτεινό bassline και τα φωνητικά της ισπανόφωνης Mayte κάνουν την διαφορά και παράγουν έναν tribal δυναμίτη! Το κομμάτι έγινε γνωστό στο μουσικό κοινό με την εμφάνισή του στο GU019 mix του John Digweed, το οποίο κυκλοφόρησε επίσης την ίδια χρονιά! To 2002 οι Deep Dish ζήτησαν από τους 2 παραγωγούς την δημιουργία νέων versions. Έτσι, στην Shinichi (θυγατρικό label της Yoshitoshi) κυκλοφόρησαν 2 νέα remixes των αρχικών vocal και dub versions.

Το 2001 κυκλοφόρησε επίσης η μεγαλύτερη επιτυχία των "Dirty Harries", η οποία είναι το Days Go By, σε συνεργασία με τον percussionist και τραγουδιστή Steve Smith, ο οποίος ήταν και αυτός κάτοικος της περιοχής του Kent. Η τριάδα δημιούργησε το σχήμα Dirty Vegas, το οποίο απαριθμεί μέχρι τις μέρες μας 4 studio albums. Η επιτυχία του Days Go By ήταν τόσο μεγάλη, ώστε η Mitsubishi το ζήτησε για να το χρησιμοποιήσει σε μία διαφήμιση του αυτοκινήτου Eclipse!

Tune #51: Breeder - Tyrantanic

Έτος 2000: Η εποχή που η progressive trance ήταν το κυρίαρχο είδος ηλεκτρονικής μουσικής, όπως άλλωστε μαρτυρούσαν τα sets γνωστών DJs της περιόδου. Σε αυτή την τάση συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό οι Breeder!

Οι Breeder ήταν ένα πρόσκαιρο project των Βρετανών Rowan Blades και Simon Noble, που δημιουργήθηκε το 1998. Τα πρώτα τους singles, The Chain και Twilo Thunder, σημείωσαν μεγάλη επιτυχία και εμφανίστηκαν στο San Francisco mix του Sasha από τη θρυλική σειρά Global Underground. Η συνέχεια ήταν ανάλογη: τα επόμενα singles Tyrantanic και New York FM απέδωσαν υψηλές πωλήσεις και εμφανίστηκαν μεταξύ άλλων στο Northern Exposure - Expeditions των Sasha & Digweed και στο GU Hong Kong mix του Digweed. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλες οι παραγωγές τους κυκλοφόρησαν στο label του Blades, Rhythm Syndicate.

Τα κομματια αυτά τους καθιέρωσαν δικαιωματικά ως άρχοντες της progressive trance. Οι Blades & Noble συνδύασαν με επιτυχία acid basslines, δυναμικά drums, breakbeat, synths, παράγοντας κομμάτια πραγματικούς δυναμίτες, όπως προστάζει το είδος!

Προφανώς, η ίδια φιλοσοφία επικρατεί και στα remixes τους. Οι "μεταφράσεις" τους στα κομμάτια Grace - Not Over Yet '99 (intro του Oakie στο Gatecrasher την εποχή του Essential Mix Tour) και Orbital - Nothing Left (στο GU Ibiza mix) είναι αξιομνημόνευτες.

Το 2000 κυκλοφορεί το Carnival XIII, το οποίο είναι το τελευταίο κομμάτι των Breeder και πιθανώς το λιγότερο ενδιαφέρον. Για άγνωστους λόγους, οι Blades και Noble αποφάσισαν να ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους, χωρίς όμως να εμφανίσουν ιδιαίτερη κινητικότητα στην μουσική παραγωγή (πέρα από την συνεργασία του Blades με τον John Graham σε 3 κομμάτια).

Ας αναφερθούν μερικές πληροφορίες για τη σημερινή ανάρτηση...

Το Tyrantanic κυκλοφόρησε από την Rhythm Syndicate το 2000 με 2 διαφορετικές εκδοχές από τους Breeder:

BREEDER - TYRANTANIC (UNDEREXPOSED MIX)


BREEDER - TYRANTANIC (EVOLUTION'S DUB)

Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και ένα remix του κομματιού από τον Slacker (Shem McCauley):

BREEDER - TYRANTANIC (SLACKER'S KINGDOM COME MIX)


Φαίνεται ότι η κυκλοφορία του κομματιού καθυστέρησε ένα χρόνο, καθώς το 1999 είχε κάνει την εμφάνισή του ένα άλλο remix από τον θρύλο της αυστραλιανής ηλεκτρονικής μουσικής Kasey Taylor (με το alias Ocean Wave), σε mix cd του ίδιου:

c


Είναι προφανές ότι το κομμάτι απογειώνεται με το remix του Slacker. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η εκδοχή συναντάται στα περισσότερα compilations και mixes!

Έτος 2014: Παρά τη σύντομη ύπαρξη του, το group μνημονεύεται ακόμα και σήμερα για τις σκληρές progressive παραγωγές του. They don't make them like they used to...

Tune #47: Mystica - Bliss

Μία από τις πρώτες γνωριμίες μου με το χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής έγινε στα τέλη 90s - αρχές 00s. Η εποχή εκείνη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα prime years του Paul Oakenfold, μέσω των 2 DJ Mixes που κυκλοφόρησαν στο σπουδαίο label Global Underground. Τότε, οι μουσικές προτιμήσεις του Oakie χαρακτηρίζονταν από μεγάλη ποικιλία, αφού κυμαίνονταν μεταξύ progressive trance, drum 'n' bass, downtempo και breakbeat.

Το intro στο πρώτο cd του GU 007: New York είναι το κομμάτι Mystica - Bliss:

MYSTICA - BLISS (MYSTICA MIX)

Ο Mystica είναι ο Ισραηλινός παραγωγός Avi Yossef, ένας από τους (άπειρους) εκπρόσωπους της ξακουστής ισραηλινής σχολής goa trance. Αυτό μαρτυρά και το πρώτο studio album του, Age Of Innocence, το οποίο είναι προσανατολισμένο στους ήχους της εποχής. 

Το κομμάτι Bliss κυκλοφόρησε το 1998, στο label του Oakenfold, Perfecto Records. Είναι γνωστό ότι ο Oakie είχε πάντα ταλέντο στο να βρίσκει νέα κομμάτια και να τα μετατρέπει σε επιτυχίες μέσω της δισκογραφικής και των mixes του. Σε αυτό βοήθησε και το γεγονός ότι ξεκίνησε τη μουσική του σταδιοδρομία ως υπεύθυνος του τμήματος A&R για λογαριασμό άλλης δισκογραφικής εταιρείας. Επίσης, είχε ιδιαίτερη αδυναμία στη goa trance (ποιος μπορεί να ξεχάσει το πρωτοποριακό Goa Mix;).

Το Bliss, αν και τμήμα ενός goa trance album κατά κύριο λόγο, ακολουθεί μία διαφορετική φόρμουλα: είναι πιο αργό σε bpm και δημιουργεί ένα λυπηρό τόνο...

Υ.Γ.: Πέραν της παρουσίασης του κομματιού, η σημερινή ανάρτηση αποτελεί φόρος τιμής σε εκείνη την εποχή, στην οποία έκανα τις πρώτες "μουσικές ανασκαφές". Δεν μπορώ να αποφασίσω αν είναι απλά το αίσθημα της νοσταλγίας που με κυριεύει κατά καιρούς ή αν όντως η ηλεκτρονική μουσική ήταν πιο ενδιαφέρουσα τότε από ό,τι είναι τώρα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στις μέρες μας είναι επιτακτική η ενδελεχής αναζήτηση για την εύρεση ενδιαφέροντων κομματιών, καθώς απαιτείται μεγαλύτερο φιλτράρισμα στον τεράστιο όγκο μουσικής που παράγεται σήμερα με υψηλούς ρυθμούς.