Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Tune #43: Fluke - Slap It

Διάττων Αστήρ: Φωτεινό κινούμενο σημείο που εμφανίζεται ξαφνικά στο νυχτερινό ουρανό για μικρό χρονικό διάστημα και μετά εξαφανίζεται.

In English words: Fluke!|

FLUKE - SLAP IT (UNTITLED V3)

Οι Fluke δημιουργήθηκαν από μία τριμελή παρέα (Jon Fugler - Mike Bryant - Mike Tournier) στο Λονδίνο κοντά στα τέλη της δεκαετίας του 80. Ως γνωστό, την εποχή εκείνη σημειώθηκε η έκρηξη της acid house, η οποία αναπόφευκτα επηρέασε τον ήχο τους και τους έστρεψε σε πιο ηλεκτρονικούς προσανατολισμούς.

Οι πρώτες τους δουλειές δεν είχαν ιδιαίτερη απήχηση. Η κατάσταση όμως άλλαξε άρδην το 1994, όταν ο Sasha διάλεξε το κομμάτι τους Slid (PDF Mix) ως intro για το δεύτερο cd του Renaissance Mix. Φαίνεται ότι ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος με το κομμάτι, αφού χρησιμοποίησε και άλλη εκδοχή (Scat & Sax Frenzy)!

Οι καλύτερες στιγμές του σχήματος βρίσκονται στα δύο albums Risotto (1997) και Puppy (2003), τα οποία παρά τη μεγάλη τους χρονολογική διαφορά και την αλλαγή κατεύθυνσης της dance μουσικής αποτελούν ένα εξαιρετικό μείγμα progressive house, breaks και downtempo. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Puppy δημιουργήθηκε χωρίς τον Mike Tournier, ο οποίος είχε αποχωρήσει από το σχήμα το 1998. Μέχρι το 2000 οι Fluke ήταν ουσιαστικά ανενεργοί, καθώς δεν είχε κυκλοφορήσει κάποια νέα δουλειά. Ωστόσο, το comeback τους ήταν εντυπωσιακό, αλλά σύντομο, καθώς έμελλε το Puppy να είναι το τελευταίο album των Fugler και Bryant με αυτό το ψευδώνυμο. Το 2005 οι δυο τους δημιούργησαν τους 2 Bit Pie, κυκλοφορώντας ένα album και 2 singles. Έκτοτε, δεν υπάρχει κάποιο νέο κομμάτι...

Ας περάσουμε όμως στη σημερινή ανάρτηση: ένα αληθινό prog monster το οποίο καταφέρνει άνετα να ξεσηκώνει το πλήθος με το dark tribal bassline του!

Το κομμάτι είναι πιθανώς γνώριμο στους περισσότερους από τη δεύτερη ταινία του Matrix, καθώς ακούγεται στην σκηνή που οι κάτοικοι της Zion χορεύουν (δικαίως) σαν μανιακοί, ενώ ο Neo (Keanu Reeves είσαι απατεώνας) απολαμβάνει μία ιδιωτική στιγμή με την Trinity (Carrie-Anne Moss είσαι αρρώστια!!!). Στα πλαίσια της ταινίας είχε την ονομασία Zion:

FLUKE - ZION


Είναι πραγματικά απορίας άξιο που η original δεκάλεπτη εκδοχή δεν κυκλοφόρησε ποτέ (παρά μόνο ως 12" για promotion use από το label Appalooso). Για την ιστορία, ένα edit του Slap It κυκλοφόρησε στο Puppy με διαφορετικό πάλι τίτλο (Another Kind Of Blues).

Οι Fluke σίγουρα είχαν διάρκεια μεγαλύτερη από ένα διάττοντα αστέρα, αλλά αποσύρθηκαν το ίδιο ξαφνικά. Ίσως έφταιξε το γεγονός ότι ήταν ένα υποτιμημένο μουσικό project, το οποίο δεν έτυχε (αδίκως) την ίδια αποδοχή όπως οι κλασικοί εκπρόσωποι του big beat μέσα στη δεκαετία του 1990 (The Prodigy, The Chemical Brothers, The Crystal Method, Fatboy Slim)...

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Tune #42: Quivver - Saxy Lady

Αυτή την Παρασκευή εμφανίζεται στην Αθήνα ο Quivver. Σύμφωνα με το λογαριασμό του στο Facebook, το dj set θα γινόταν στο Gazi Music Hall, το οποίο έχει φιλοξενήσει τον τελευταίο καιρό μεγάλα ονόματα της ηλεκτρονικής μουσικής, όπως ο Sven Vath, Carl Cox, κ.λ.π.

Τα νέα ήταν πολύ ευχάριστα, καθώς πρόκειται για ένα σπουδαίο παραγωγό με πλούσια και μακροχρόνια πορεία. Ποιος είναι όμως ο Quivver, κατά κόσμον John Graham;

Η ιστορία του ξεκινά το 1992, όταν με τα ψευδώνυμα Skanna και Globe δημιουργεί τις πρώτες hardcore/dnb δουλειές του. Στις αρχές των 90's εμφανίζεται το πρώτο κύμα της progressive house, το οποίο είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην αγγλική σκηνή (βλ. Renaissance - The Mix Collection). Η τάση αυτή δεν αφήνει ανεπηρέαστο τον John Graham, ο οποίος υπογράφει το 1994 συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία A&M Records και φορώντας τη μάσκα του Quivver κυκλοφορεί (μαζί με τη βοήθεια του Neil Barry) τα Saxy Lady και Twist & Shout. Οι παραγωγές αυτές τράβηξαν σύντομα την προσοχή του Paul Oakenfold, ο οποίος τον υπογράφει στο label του, Perfecto Records, για μία νέα κυκλοφορία με τον τίτλο Believe In Me (1995).

Την ίδια περίοδο ο Graham ενώνει τις δυνάμεις του με τους Michael Park και Michael Wilson (γνωστοί και ως Parks & Wilson), για να δημιουργήσουν τους θρυλικούς Tilt. Το label του Oakie θα είναι η στέγη των Tilt μέχρι το 1998, καθώς ένα χρόνο μετά θα γίνει μετακόμιση στη δισκογραφική εταιρεία Hooj Choons και στη (θυγατρική τότε) Lost Language. Ο Graham θα παραμείνει στο ρόστερ μέχρι το 2002, καθώς θέλει να επικεντρωθεί περισσότερο στις solo παραγωγές του ως Quivver.

Το ταλέντο του είναι φυσικά πολύπλευρο, καθώς με τα διάφορα aliases του (είτε μόνος του είτε μαζί με άλλους) βάδισε με ιδιαίτερη επιτυχία σε διαφορετικά μονοπάτια της ηλεκτρονικής μουσικής:
  • Skanna: breakbeat hardcore / drum 'n' bass
  • Space Manoeuvres: progressive breaks / progressive trance
  • Stoneproof: progressive house (σε μια commercial-oriented προσπάθεια)
  • Tilt: progressive trance
  • Quivver: progressive house / tech-house / deep house  
Η σημερινή επιλογή κομματιού είναι πολύ δύσκολη, καθώς υπάρχουν πολλά tracks του John Graham, τα οποία δικαίως έχουν γίνει κλασικά. Ενδεικτικά αναφέρω τα:
  • Space Manoeuvres - Stage One
  • Quivver - She Does
  • Quivver - Twist & Shout
  • Tilt - I Dream
  • Tilt - Invisible
Για το λόγο αυτό, θα αναρτηθεί το πρώτο κομμάτι που φτιάχθηκε με το ψευδώνυμο Quivver, το οποίο είναι το Saxy Lady (1994). Σίγουρα δεν έχει την ίδια αίγλη και αναγνωρισιμότητα με τα παραπάνω κομμάτια, αλλά έχει το δικό του ενδιαφέρον...

QUIVVER - SAXY LADY (PART 1)

QUIVVER - SAXY LADY (PART 2)

Το Part 1 είναι πιο χορευτικό, funky και με μία εθιστική dub μπασογραμμή, ενώ το Part 2 είναι η πιο σκοτεινή και αργή εκδοχή, με κάποια ψήγματα από acid synths (TB-303!!!). Και οι 2 εκδοχές αντιπροσωπεύουν τον ήχο της εποχής, που δεν είναι άλλος από την progressive house.

Με βάση τα παραπάνω μπορεί να πει κανείς ότι η βραδιά στο Gazi Music Hall προβλέπεται άκρως ενδιαφέρουσα. Ωστόσο, πριν από μερικές μέρες ο τόπος συναυλίας άλλαξε σε ένα lounge bar. Όπως και να έχει, το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι (ανεξάρτητα από τον τόπο συναυλίας) o Quivver θα παίξει ένα (κατά τη γνώμη μου) ανιαρό dj set με κομμάτια tech-house / deep house που είναι ιδιαίτερα δημοφιλή τα τελευταία χρόνια. Αυτό φαίνεται να μαρτυρά και το set που έπαιξε σε γνωστό ελληνικό ραδιοφωνικό σταθμό ηλεκτρονικής μουσικής, ο οποίος είναι και promoter του event.

Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι την επόμενη μέρα ο John Graham ταξιδεύει για το θρυλικό Cream του Liverpool, για μία βραδιά αναβίωσης της χρυσής εποχής του club (μέσα 90's - αρχές 00's). Θα ήταν σίγουρα μία απίστευτη εμπειρία αν γινόταν κάτι αντίστοιχο στα μέρη μας (δηλαδή να ακουγόταν μουσική εκείνης της εποχής), αλλά δυστυχώς ο Quivver (όπως και οι πολλοί άλλοι επιτυχημένοι παραγωγοί) έχει πέσει θύμα της σημερινής μόδας, γεγονός για το οποίο φταίνε και οι DJs, αλλά και το κοινό...

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

Tune #41: The Orb - The Blue Room

Δύο μήνες εργαζόμενος, εξ ου και το μεγάλο διάλειμμα από νέες δημοσιεύσεις...

Όπως και να έχει, σήμερα παρουσιάζεται ένα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) μεγάλο κομμάτι!

THE ORB - THE BLUE ROOM (FULL VERSION)


Η ιστορία των Orb είναι αρκετά πλούσια. Το μουσικό project δημιουργήθηκε αρχικά από τους Alex Patterson και Jimmy Cauty το 1988. Την ίδια περίοδο ο Cauty είχε δημιουργήσει μαζί με τον Bill Drummond το ανατρεπτικό σχήμα των KLF (βλ. Tune #20), δίνοντας περισσότερο βάρος σε αυτή την κατεύθυνση. Η επιλογή του αυτή είχε ως αποτέλεσμα την αποχώρησή του από τους Orb, οπότε ο Paterson έγινε ο κύριος και μόνιμος εκφραστής του σχήματος.

Με την πάροδο του χρόνου διάφοροι αξιόλογοι καλλιτέχνες αποτέλεσαν κομμάτι της πορείας των Orb. Ενδεικτικά αναφέρονται οι Thomas Fehlmann, Martin Glover και Kris Weston.

Η μουσική του Paterson είναι εμφανώς επηρεασμένη από τους ambient ήχους των Brian Eno και Tangerine Dream, οι οποίοι ήταν καινοτόμοι την δεκαετία του 70. Για σχεδόν μία δεκαετία, η ambient μουσική πέρασε στην αφάνεια, μέχρι να επανέλθει στο προσκήνιο στις αρχές των 90s από τους Orb.

O Alex Paterson έχει να επιδείξει και συνεργασίες με ιερά τέρατα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, όπως ο David Gilmour (μέλος των θρυλικών Pink Floyd) και Lee Perry (βασικός ιδρυτής της dub και της reggae).

Για το Blue Room τι να πει κανείς... Είναι ένα 40-λεπτο ταξίδι στον κόσμο της ambient και της dub, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα πολλά samples, αρκετά για τα οποία δεν υπάρχει καμία γνώση σχετικά με την προέλευσή τους. Ο Dr. Paterson άλλωστε είναι μάστορας στην τεχνική του sampling, η οποία είναι βασικό θεμέλιο των παραγωγών του.

Πιθανώς το κομμάτι προοριζόταν να έχει μεγαλύτερη χρονική διάρκεια. Αυτή η υπόθεση είναι λογική από το γεγονός ότι τα αγγλικά charts είχαν τον πραγματικά ηλίθιο περιορισμό ότι μία κυκλοφορία πρέπει να έχει διάρκεια μικρότερη από 40 λεπτά ώστε να θεωρηθεί single...

Υ.Γ.1: Ο Oliver Lieb έχει χρησιμοποιήσει ένα sample (από τον Paterson?) που ακούγεται και στο Blue Room για το κλασικό Netherworld ως LSG.



Υ.Γ.2: Κατά την "μεταβατική φάση" Cauty - Paterson στους Orb, πρέπει να υπήρχε στα σκαριά ένα album. Μετά την αποχώρηση του, ο Cauty το κυκλοφόρησε μόνος του με το alias Space, αφαιρώντας τις όποιες παρεμβάσεις του Paterson.

Υ.Γ.3: Πριν από 3 χρόνια είχε προγραμματιστεί η πρώτη εμφάνιση των Orb στην Ελλάδα. Για κάποιο ακατανόητο λόγο η διοργανώτρια αρχή είχε ορίσει την διεξαγωγή της συναυλίας την ημέρα του τελικού του Champions League. Αποτέλεσμα: η συναυλία ακυρώθηκε και έτσι χάθηκε μία πολύ μεγάλη ευκαιρία να απολαύσει το ελληνικό κοινό τους γνήσιους εκφραστές της ambient house...