Tune #44: Gypsy - Faith & Technology

Η σημερινή ανάρτηση εκτελεί μία βαθιά ανασκαφή για να επαναφέρει στο φως ένα ξεχασμένο θησαυρό: Gypsy - Faith & Technology

GYPSY - FAITH & TECHNOLOGY


Ο "Αιγύπτιος" είναι μία ιδέα του Σκώτου dance παραγωγού Graham Drinnan. Η ιστορία του ξεκίνησε το 1992, όταν οι Limbo Records εμφανίστηκαν στο μουσικό κοινό με 3 κυκλοφορίες του:

• Havana - Schtoom
• Havana - Shift / High Dry
• Gipsy - I Trance You

Με αυτές και τις επόμενες κυκλοφορίες το label χαρακτηρίστηκε ως ο δημιουργός της progressive house (σ.σ. άντε πάλι με αυτό το είδος!). Δεν ξέρω αν θα συμφωνήσω με αυτόν τον χαρακτηρισμό, καθώς πριν από το 1992 είχε ήδη εμφανιστεί το επίσης θρυλικό label Guerilla Records του William Orbit. Είναι πάντως σίγουρο ότι τα δύο αυτά labels αποτέλεσαν τους βασικούς κινητήριους μοχλούς για τη μετάβαση της αγγλικής house από την acid στην progressive.

Στην δισκογραφική Limbo Records κυκλοφόρησε και το μοναδικό album του Graham Drinnan ως Gypsy (ως Havana μαζί με τους Tony Scott και Richard Miller εξέδωσε δύο ακόμη), με την ονομασία Soundtracks. Τα κομμάτια του album είναι μπολιασμένα με τον ήχο της εποχής, έχοντας κύριο εκπρόσωπο το I Trance You, το οποίο είναι και η πιο δημοφιλής δουλειά του Drinnan.

Η προσωπική μου γνώμη βέβαια είναι ότι από το album ξεχωρίζει το Faith & Technology, το οποίο είναι διαχωρισμένο σε 2 (συνεχόμενα) μέρη. Αναμφισβήτητα είναι το πιο σκληρό κομμάτι και έτσι επιτυγχάνει την χειραφέτησή του από την progressive house και την κατεύθυνση του προς την trance. Αν κάποιος δεν το θεωρεί καινοτομία, τότε θα πρέπει να λάβει υπόψη το χρονικό περιβάλλον (1994). Την εποχή εκείνη η βρετανική trance βρισκόταν σε πολύ πρώιμο στάδιο και προσπαθούσε να ακολουθήσει την ήδη καθιερωμένη γερμανική.

Όπως και να έχει πάντως, το album είναι must-buy, καθώς, παρότι είναι εμφανώς επηρεασμένο από την progressive house, δεν εγκλωβίζεται σε αυτή, αλλά χρησιμοποιεί διαφορετικές ιδέες σε κάθε κομμάτι (trancey χαρακτηριστικά στο Faith & Technology, funky στοιχεία στο Dirty Bass, spacey feel στο Canton Express, κ.τ.λ.). Ένας πραγματικός θησαυρός για τους λάτρεις του είδους!

Tune #43: Fluke - Slap It

Διάττων Αστήρ: Φωτεινό κινούμενο σημείο που εμφανίζεται ξαφνικά στο νυχτερινό ουρανό για μικρό χρονικό διάστημα και μετά εξαφανίζεται.

In English words: Fluke!|

FLUKE - SLAP IT (UNTITLED V3)

Οι Fluke δημιουργήθηκαν από μία τριμελή παρέα (Jon Fugler - Mike Bryant - Mike Tournier) στο Λονδίνο κοντά στα τέλη της δεκαετίας του 80. Ως γνωστό, την εποχή εκείνη σημειώθηκε η έκρηξη της acid house, η οποία αναπόφευκτα επηρέασε τον ήχο τους και τους έστρεψε σε πιο ηλεκτρονικούς προσανατολισμούς.

Οι πρώτες τους δουλειές δεν είχαν ιδιαίτερη απήχηση. Η κατάσταση όμως άλλαξε άρδην το 1994, όταν ο Sasha διάλεξε το κομμάτι τους Slid (PDF Mix) ως intro για το δεύτερο cd του Renaissance Mix. Φαίνεται ότι ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος με το κομμάτι, αφού χρησιμοποίησε και άλλη εκδοχή (Scat & Sax Frenzy)!

Οι καλύτερες στιγμές του σχήματος βρίσκονται στα δύο albums Risotto (1997) και Puppy (2003), τα οποία παρά τη μεγάλη τους χρονολογική διαφορά και την αλλαγή κατεύθυνσης της dance μουσικής αποτελούν ένα εξαιρετικό μείγμα progressive house, breaks και downtempo. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Puppy δημιουργήθηκε χωρίς τον Mike Tournier, ο οποίος είχε αποχωρήσει από το σχήμα το 1998. Μέχρι το 2000 οι Fluke ήταν ουσιαστικά ανενεργοί, καθώς δεν είχε κυκλοφορήσει κάποια νέα δουλειά. Ωστόσο, το comeback τους ήταν εντυπωσιακό, αλλά σύντομο, καθώς έμελλε το Puppy να είναι το τελευταίο album των Fugler και Bryant με αυτό το ψευδώνυμο. Το 2005 οι δυο τους δημιούργησαν τους 2 Bit Pie, κυκλοφορώντας ένα album και 2 singles. Έκτοτε, δεν υπάρχει κάποιο νέο κομμάτι...

Ας περάσουμε όμως στη σημερινή ανάρτηση: ένα αληθινό prog monster το οποίο καταφέρνει άνετα να ξεσηκώνει το πλήθος με το dark tribal bassline του!

Το κομμάτι είναι πιθανώς γνώριμο στους περισσότερους από τη δεύτερη ταινία του Matrix, καθώς ακούγεται στην σκηνή που οι κάτοικοι της Zion χορεύουν (δικαίως) σαν μανιακοί, ενώ ο Neo (Keanu Reeves είσαι απατεώνας) απολαμβάνει μία ιδιωτική στιγμή με την Trinity (Carrie-Anne Moss είσαι αρρώστια!!!). Στα πλαίσια της ταινίας είχε την ονομασία Zion:

FLUKE - ZION

Είναι πραγματικά απορίας άξιο που η original δεκάλεπτη εκδοχή δεν κυκλοφόρησε ποτέ (παρά μόνο ως 12" για promotion use από το label Appalooso). Για την ιστορία, ένα edit του Slap It κυκλοφόρησε στο Puppy με διαφορετικό πάλι τίτλο (Another Kind Of Blues).

Οι Fluke σίγουρα είχαν διάρκεια μεγαλύτερη από ένα διάττοντα αστέρα, αλλά αποσύρθηκαν το ίδιο ξαφνικά. Ίσως έφταιξε το γεγονός ότι ήταν ένα υποτιμημένο μουσικό project, το οποίο δεν έτυχε (αδίκως) την ίδια αποδοχή όπως οι κλασικοί εκπρόσωποι του big beat μέσα στη δεκαετία του 1990 (The Prodigy, The Chemical Brothers, The Crystal Method, Fatboy Slim)...

Tune #42: Quivver - Saxy Lady

Αυτή την Παρασκευή εμφανίζεται στην Αθήνα ο Quivver. Σύμφωνα με το λογαριασμό του στο Facebook, το dj set θα γινόταν στο Gazi Music Hall, το οποίο έχει φιλοξενήσει τον τελευταίο καιρό μεγάλα ονόματα της ηλεκτρονικής μουσικής, όπως ο Sven Vath, Carl Cox, κ.λ.π.

Τα νέα ήταν πολύ ευχάριστα, καθώς πρόκειται για ένα σπουδαίο παραγωγό με πλούσια και μακροχρόνια πορεία. Ποιος είναι όμως ο Quivver, κατά κόσμον John Graham;

Η ιστορία του ξεκινά το 1992, όταν με τα ψευδώνυμα Skanna και Globe δημιουργεί τις πρώτες hardcore/dnb δουλειές του. Στις αρχές των 90's εμφανίζεται το πρώτο κύμα της progressive house, το οποίο είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην αγγλική σκηνή (βλ. Renaissance - The Mix Collection). Η τάση αυτή δεν αφήνει ανεπηρέαστο τον John Graham, ο οποίος υπογράφει το 1994 συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία A&M Records και φορώντας τη μάσκα του Quivver κυκλοφορεί (μαζί με τη βοήθεια του Neil Barry) τα Saxy Lady και Twist & Shout. Οι παραγωγές αυτές τράβηξαν σύντομα την προσοχή του Paul Oakenfold, ο οποίος τον υπογράφει στο label του, Perfecto Records, για μία νέα κυκλοφορία με τον τίτλο Believe In Me (1995).

Την ίδια περίοδο ο Graham ενώνει τις δυνάμεις του με τους Michael Park και Michael Wilson (γνωστοί και ως Parks & Wilson), για να δημιουργήσουν τους θρυλικούς Tilt. Το label του Oakie θα είναι η στέγη των Tilt μέχρι το 1998, καθώς ένα χρόνο μετά θα γίνει μετακόμιση στη δισκογραφική εταιρεία Hooj Choons και στη (θυγατρική τότε) Lost Language. Ο Graham θα παραμείνει στο ρόστερ μέχρι το 2002, καθώς θέλει να επικεντρωθεί περισσότερο στις solo παραγωγές του ως Quivver.

Το ταλέντο του είναι φυσικά πολύπλευρο, καθώς με τα διάφορα aliases του (είτε μόνος του είτε μαζί με άλλους) βάδισε με ιδιαίτερη επιτυχία σε διαφορετικά μονοπάτια της ηλεκτρονικής μουσικής:

• Skanna: breakbeat hardcore / drum 'n' bass
• Space Manoeuvres: progressive breaks / progressive trance
• Stoneproof: progressive house (σε μια commercial-oriented προσπάθεια)
• Tilt: progressive trance
• Quivver: progressive house / tech-house / deep house  

Η σημερινή επιλογή κομματιού είναι πολύ δύσκολη, καθώς υπάρχουν πολλά tracks του John Graham, τα οποία δικαίως έχουν γίνει κλασικά. Ενδεικτικά αναφέρω τα:

• Space Manoeuvres - Stage One
• Quivver - She Does
• Quivver - Twist & Shout
• Tilt - I Dream
• Tilt - Invisible

Για το λόγο αυτό, θα αναρτηθεί το πρώτο κομμάτι που φτιάχθηκε με το ψευδώνυμο Quivver, το οποίο είναι το Saxy Lady (1994). Σίγουρα δεν έχει την ίδια αίγλη και αναγνωρισιμότητα με τα παραπάνω κομμάτια, αλλά έχει το δικό του ενδιαφέρον...

QUIVVER - SAXY LADY (PART 1)

QUIVVER - SAXY LADY (PART 2)

Το Part 1 είναι πιο χορευτικό, funky και με μία εθιστική dub μπασογραμμή, ενώ το Part 2 είναι η πιο σκοτεινή και αργή εκδοχή, με κάποια ψήγματα από acid synths (TB-303!!!). Και οι 2 εκδοχές αντιπροσωπεύουν τον ήχο της εποχής, που δεν είναι άλλος από την progressive house.

Με βάση τα παραπάνω μπορεί να πει κανείς ότι η βραδιά στο Gazi Music Hall προβλέπεται άκρως ενδιαφέρουσα. Ωστόσο, πριν από μερικές μέρες ο τόπος συναυλίας άλλαξε σε ένα lounge bar. Όπως και να έχει, το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι (ανεξάρτητα από τον τόπο συναυλίας) o Quivver θα παίξει ένα (κατά τη γνώμη μου) ανιαρό dj set με κομμάτια tech-house / deep house που είναι ιδιαίτερα δημοφιλή τα τελευταία χρόνια. Αυτό φαίνεται να μαρτυρά και το set που έπαιξε σε γνωστό ελληνικό ραδιοφωνικό σταθμό ηλεκτρονικής μουσικής, ο οποίος είναι και promoter του event.

Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι την επόμενη μέρα ο John Graham ταξιδεύει για το θρυλικό Cream του Liverpool, για μία βραδιά αναβίωσης της χρυσής εποχής του club (μέσα 90's - αρχές 00's). Θα ήταν σίγουρα μία απίστευτη εμπειρία αν γινόταν κάτι αντίστοιχο στα μέρη μας (δηλαδή να ακουγόταν μουσική εκείνης της εποχής), αλλά δυστυχώς ο Quivver (όπως και οι πολλοί άλλοι επιτυχημένοι παραγωγοί) έχει πέσει θύμα της σημερινής μόδας, γεγονός για το οποίο φταίνε και οι DJs, αλλά και το κοινό...