Tune #45: Solar Fields - Random Friday

Εθεάθη στις 15/03 στην Αθήνα για ένα μοναδικό live set. Περί Solar Fields ο λόγος...

Μετά από καθυστέρηση (αρκετών) χρόνων, το όνομα Magnus Birgersson έπεσε στην αντίληψή μου μέσω του album Random Friday.

SOLAR FIELDS - RANDOM FRIDAY


Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...

O Magnus Birgersson είναι Σουηδός παραγωγός ηλεκτρονικής μουσικής που κατάγεται από το Γκέτεμποργκ. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική συνέβη στα μακρινά 70's, όταν ασχολήθηκε με το piano. Στην επόμενη δεκαετία που η ηλεκτρονική (χορευτική) μουσική βάδιζε τα πρώτα της βήματα, μελέτησε τη χρήση computers και synthesizers. Στη δεκαετία του 90 συμμετείχε (σύμφωνα με τα λεγόμενά του) σε διάφορα projects, όπως κιθαρίστας σε rock συγκρότημα, πιανίστας σε jazz funk συγκρότημα και πληκτράς σε dnb σχήμα.

To 2001, μετά από πολλά χρόνια μουσικής ωρίμανσης, γεννήθηκε το project Solar Fields. Σήμερα, μετά από 13 χρόνια ο Magnus έχει να παρουσιάσει με αυτό το alias στο portfolio του 9 albums, 2 compilations με παλαιότερες ακυκλοφόρητες δουλειές και ένα soundtrack για το video game Mirror's Edge. Όλες οι δουλειές του (εκτός από το soundtrack) πραγματοποιήθηκαν κάτω από τη στέγη της γαλλικής δισκογραφικής εταιρείας Ultimae Records, ενός από τα σημαντικότερα labels στο χώρο της IDM, downtempo και ambient.

Μέσω της Ultimae γνώρισε και συνεργάστηκε με επίσης αξιόλογους καλλιτέχνες, όπως o ιδρυτής του label, Vincent Villuis (στο project H.U.V.A. Network) και οι Daniel Segerstad και Johannes Hedberg (στο project ΤSR). Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στο ρόστερ ανήκουν και 2 Έλληνες, ο Χάρης Παπαδημητρίου (ως DJ με το όνομα Fishimself) και ο Μιχάλης Αικατερίνης (ως συνθέτης με το όνομα Miktek).

Η πλειοψηφία των κομματιών του Solar Fields κυμαίνεται στα πλαίσια που έχει "ορίσει" η Ultimae. Το album Random Friday όμως προχωράει ένα βήμα παραπέρα, αναμιγνύοντας την ambient με την progressive trance και δημιουργώντας ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Δεν είναι τυχαίο ότι σε διάφορα blogs και sites θεωρήθηκε ένα από τα καλύτερα album ηλεκτρονικής μουσικής του 2012.

Στην τρέχουσα ανάρτηση έγινε μία παρατυπία: παρουσιάστηκε ολόκληρο το album αντί για το ομώνυμο κομμάτι. Ο λόγος για αυτό είναι ότι τo Random Friday (όπως και τα υπόλοιπα albums του Solar Fields) είναι mixed, οπότε θα ήταν κρίμα να χαλάσει το flow...

Επόμενη στάση: HIP HOP!

Tune #44: Gypsy - Faith & Technology

Η σημερινή ανάρτηση εκτελεί μία βαθιά ανασκαφή για να επαναφέρει στο φως ένα ξεχασμένο θησαυρό: Gypsy - Faith & Technology

GYPSY - FAITH & TECHNOLOGY


Ο "Αιγύπτιος" είναι μία ιδέα του Σκώτου dance παραγωγού Graham Drinnan. Η ιστορία του ξεκίνησε το 1992, όταν οι Limbo Records εμφανίστηκαν στο μουσικό κοινό με 3 κυκλοφορίες του:

• Havana - Schtoom
• Havana - Shift / High Dry
• Gipsy - I Trance You

Με αυτές και τις επόμενες κυκλοφορίες το label χαρακτηρίστηκε ως ο δημιουργός της progressive house (σ.σ. άντε πάλι με αυτό το είδος!). Δεν ξέρω αν θα συμφωνήσω με αυτόν τον χαρακτηρισμό, καθώς πριν από το 1992 είχε ήδη εμφανιστεί το επίσης θρυλικό label Guerilla Records του William Orbit. Είναι πάντως σίγουρο ότι τα δύο αυτά labels αποτέλεσαν τους βασικούς κινητήριους μοχλούς για τη μετάβαση της αγγλικής house από την acid στην progressive.

Στην δισκογραφική Limbo Records κυκλοφόρησε και το μοναδικό album του Graham Drinnan ως Gypsy (ως Havana μαζί με τους Tony Scott και Richard Miller εξέδωσε δύο ακόμη), με την ονομασία Soundtracks. Τα κομμάτια του album είναι μπολιασμένα με τον ήχο της εποχής, έχοντας κύριο εκπρόσωπο το I Trance You, το οποίο είναι και η πιο δημοφιλής δουλειά του Drinnan.

Η προσωπική μου γνώμη βέβαια είναι ότι από το album ξεχωρίζει το Faith & Technology, το οποίο είναι διαχωρισμένο σε 2 (συνεχόμενα) μέρη. Αναμφισβήτητα είναι το πιο σκληρό κομμάτι και έτσι επιτυγχάνει την χειραφέτησή του από την progressive house και την κατεύθυνση του προς την trance. Αν κάποιος δεν το θεωρεί καινοτομία, τότε θα πρέπει να λάβει υπόψη το χρονικό περιβάλλον (1994). Την εποχή εκείνη η βρετανική trance βρισκόταν σε πολύ πρώιμο στάδιο και προσπαθούσε να ακολουθήσει την ήδη καθιερωμένη γερμανική.

Όπως και να έχει πάντως, το album είναι must-buy, καθώς, παρότι είναι εμφανώς επηρεασμένο από την progressive house, δεν εγκλωβίζεται σε αυτή, αλλά χρησιμοποιεί διαφορετικές ιδέες σε κάθε κομμάτι (trancey χαρακτηριστικά στο Faith & Technology, funky στοιχεία στο Dirty Bass, spacey feel στο Canton Express, κ.τ.λ.). Ένας πραγματικός θησαυρός για τους λάτρεις του είδους!

Tune #43: Fluke - Slap It

Διάττων Αστήρ: Φωτεινό κινούμενο σημείο που εμφανίζεται ξαφνικά στο νυχτερινό ουρανό για μικρό χρονικό διάστημα και μετά εξαφανίζεται.

In English words: Fluke!|

FLUKE - SLAP IT (UNTITLED V3)

Οι Fluke δημιουργήθηκαν από μία τριμελή παρέα (Jon Fugler - Mike Bryant - Mike Tournier) στο Λονδίνο κοντά στα τέλη της δεκαετίας του 80. Ως γνωστό, την εποχή εκείνη σημειώθηκε η έκρηξη της acid house, η οποία αναπόφευκτα επηρέασε τον ήχο τους και τους έστρεψε σε πιο ηλεκτρονικούς προσανατολισμούς.

Οι πρώτες τους δουλειές δεν είχαν ιδιαίτερη απήχηση. Η κατάσταση όμως άλλαξε άρδην το 1994, όταν ο Sasha διάλεξε το κομμάτι τους Slid (PDF Mix) ως intro για το δεύτερο cd του Renaissance Mix. Φαίνεται ότι ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος με το κομμάτι, αφού χρησιμοποίησε και άλλη εκδοχή (Scat & Sax Frenzy)!

Οι καλύτερες στιγμές του σχήματος βρίσκονται στα δύο albums Risotto (1997) και Puppy (2003), τα οποία παρά τη μεγάλη τους χρονολογική διαφορά και την αλλαγή κατεύθυνσης της dance μουσικής αποτελούν ένα εξαιρετικό μείγμα progressive house, breaks και downtempo. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Puppy δημιουργήθηκε χωρίς τον Mike Tournier, ο οποίος είχε αποχωρήσει από το σχήμα το 1998. Μέχρι το 2000 οι Fluke ήταν ουσιαστικά ανενεργοί, καθώς δεν είχε κυκλοφορήσει κάποια νέα δουλειά. Ωστόσο, το comeback τους ήταν εντυπωσιακό, αλλά σύντομο, καθώς έμελλε το Puppy να είναι το τελευταίο album των Fugler και Bryant με αυτό το ψευδώνυμο. Το 2005 οι δυο τους δημιούργησαν τους 2 Bit Pie, κυκλοφορώντας ένα album και 2 singles. Έκτοτε, δεν υπάρχει κάποιο νέο κομμάτι...

Ας περάσουμε όμως στη σημερινή ανάρτηση: ένα αληθινό prog monster το οποίο καταφέρνει άνετα να ξεσηκώνει το πλήθος με το dark tribal bassline του!

Το κομμάτι είναι πιθανώς γνώριμο στους περισσότερους από τη δεύτερη ταινία του Matrix, καθώς ακούγεται στην σκηνή που οι κάτοικοι της Zion χορεύουν (δικαίως) σαν μανιακοί, ενώ ο Neo (Keanu Reeves είσαι απατεώνας) απολαμβάνει μία ιδιωτική στιγμή με την Trinity (Carrie-Anne Moss είσαι αρρώστια!!!). Στα πλαίσια της ταινίας είχε την ονομασία Zion:

FLUKE - ZION

Είναι πραγματικά απορίας άξιο που η original δεκάλεπτη εκδοχή δεν κυκλοφόρησε ποτέ (παρά μόνο ως 12" για promotion use από το label Appalooso). Για την ιστορία, ένα edit του Slap It κυκλοφόρησε στο Puppy με διαφορετικό πάλι τίτλο (Another Kind Of Blues).

Οι Fluke σίγουρα είχαν διάρκεια μεγαλύτερη από ένα διάττοντα αστέρα, αλλά αποσύρθηκαν το ίδιο ξαφνικά. Ίσως έφταιξε το γεγονός ότι ήταν ένα υποτιμημένο μουσικό project, το οποίο δεν έτυχε (αδίκως) την ίδια αποδοχή όπως οι κλασικοί εκπρόσωποι του big beat μέσα στη δεκαετία του 1990 (The Prodigy, The Chemical Brothers, The Crystal Method, Fatboy Slim)...